Mr. Cal Kalsbeek
“En van de kinderen van Issaschar, die ervaren waren in het verstand van de tijden, om te weten wat Israël doen moest; hun hoofden waren tweehonderd, en alle hun broeders pasten op hun woord” (I Kronieken 12:32).
Richard Dawkins beschouwd het misschien als een eer dat hij genoemd wordt in de titel van een prestigieus religieus semimaandelijks blad zoals de Standard Bearer1 … of anderzijds, misschien ook wel niet. Hoe het ook zij, de ‘eer’ is aan hem vanwege zijn schaamteloze atheïsme, en vanwege de uitdaging die dit vormt voor het huidige Issaschar en hun verbondszaad.
Een voorbeeld van Dawkins visie zal duidelijk maken wat die uitdaging is. In zijn recente boek, God als misvatting schrijft Dawkins: “De God van het Oude Testament is aantoonbaar het meest onplezierige karakter in alle fictie wie we kennen: jaloers en er nog trots op ook, een kleingeestige, onrechtvaardige, niet vergevende controlefreak, een wrekende, bloeddorstige etnische zuiveraar, een vrouwenhater, homofobisch, racistisch, kindermoordenaar, volkerenmoordenaar, moordenaar van zijn eigen kinderen, (dood)vervelend, megalomanische sadomasochist, wispelturige kwaadaardige kwelgeest.” Atheïsten hebben vroeger ook al wel boeken geschreven tegen God en het Christendom, maar de huidige Dawkins and anderen van zijn soort (zoals, Sam Harris in zijn boek Het einde van het geloof, en Christopher Hitchens in: God is niet groot: hoe religie alles vergiftigd) lijken nog een nog een stap verder te gaan. Als verdediging van zijn tirade tegen God en zij die Hem vereren schrijft Dawkins:
We moeten ons allemaal bewust worden van de realiteit. Atheïsten zo wel als theïsten nemen onbewust de maatschappijvisie over, door bijzonder vriendelijk en respectvol te zijn ten opzichte van het geloof. En ik wordt nooit moe om de aandacht te vestigen op de tactische zet, waarbij de maatschappij het accepteert dat kleine kinderen door hun ouders geïndoctrineerd worden met religieuze meningen. Atheïsten moeten zich bewust worden van de abnormaliteit: religieuze opinies zijn de enige soort van ouderlijke meningen die – volgens de meest universele consensus – opgedrongen mogen worden aan kinderen, kinderen die in werkelijkheid nog veel te klein zijn om te weten wat hun eigen mening is. Er bestaat niet zoiets als een christelijk kind, alleen een kind van Christelijke ouders. Gebruik daarom elke mogelijkheid om het erin te rammen.2
Het gaat dus om de kinderen!
Dawkins zou de kinderen willen beschermen van de propaganda van hun ouders en die willen vervangen door zijn eigen; en het is zijn taak en die van zijn medereizigers om dit er “in te rammen.” Zoiets als wat Charles Francis Potter in gedachte had toen hij zijn boek schreef, Humanisme, Een nieuwe religie: “Educatie is de meest krachtige bondgenoot van het humanisme. Wat kan een theïstische zondagsschool voor één uur per week, waarbij slechts een deel van de kinderen onderwezen wordt, doen tegenover de vloed van een vijfdaags voltijds progamma van humanistisch onderwijs?“
Het probleem
En daarin ligt een significant deel van het probleem. Hoewel het zo is dat veel van Issaschars kinderen naar een christelijke/reformatorische basisschool gaan en velen gaan ook nog naar christelijk/reformatorisch voortgezet onderwijs, maar zodra ze naar universiteit of HBO gaan worden ze vaak geconfronteerd met de evenbeelden van Dawkins, professoren die het als hun missie zien om hun goddeloze filosofie er “in te rammen.” Dat hun aantallen groot zijn is niet moeilijk aan te tonen.
Talloze studies “… tonen aan dat onze instellingen van hoger onderwijs, zowel publieke als ook private, voornamelijk gedomineerd worden door politieke en culturele liberalen.“3 Eén van die studies laat zien dat “… 72% zichzelf beschouwt als links/liberaal.” Dat is vier maal zo veel als onder de gemiddelde populatie. Een andere indicatie voor hun neiging tot liberalisme is hun politieke voorkeur, die voornamelijk democratisch is. Een studie die over een periode van tien jaar gedaan is toonde aan dat “… 80% van de professoren stemde op democratische kandidaten, vergeleken met slechts 8% die stemde op een republikein.” Verder hierbij een overzicht met hun huidige meningen betreffende diverse onderwerpen: 67% vindt dat een homoseksuele leefstijl acceptabel is. 84% zegt dat vrouwen het recht hebben op een abortus. 75% heeft geen moeite met buitenechtelijke geslachtsgemeenschap. 66% zegt dat de overheid een garantie op werk zou moeten geven. 72% zegt dat het een taak van de overheid is om de inkomensverschillen te verkleinen.4
Deze getallen zijn niet verbazend en ze zouden niet verontrustend zijn, ware het niet dat veel van deze professoren proberen om deze overtuigingen er “in te rammen.” Dat ze precies dat doen wat hiervoor gesuggereerd werd, is bevestigd door een studie van het “American Council of Trustees and Alumni”:
… 49% van de studenten zegt dat hun professoren vaak politieke statements maken in het klaslokaal, zelfs wanneer deze niets met het onderwerp van de les te maken hebben … bijna de helft van de studenten zei dat er geen alternatieve visies gepresenteerd werden, als tegenwicht voor de politieke visies die door hun professoren gepresenteerd werden, hetgeen ertoe leidde dat 29% meende dat het instemmen met de professors’ politieke statement nodig was om een goed cijfer te halen.
In het kort, volgens deze personen met eerstehands kennis van wat er in klaslokalen gebeurt, zijn veel professoren vandaag aan de dag meer bezig met “preaching” dan met “teaching.”5
Verder gaan methoden van indoctrinatie binnen universiteitscampussen ook buiten de klaslokalen door. Op de meeste – zo niet alle – universiteiten, worden op verschillende manieren een heel aantal indoctrinatiemethodes gepromoot, inclusief “….eerstejaars ontgroening, afspraken met betrekking tot politiek correct taalgebruik, verplichtte diversiteittrainingen, slaapzaalbeleid, afspraken voor geregistreerde studentenorganisaties en mentale gezondheidszorg.”6 Het gaat allemaal over tolerantie – tolerantie van alles, behalve natuurlijk van Bijbelse Christelijke overtuigingen. De zaak van Emily Brooker tegen de universiteit “Missouri State University” illustreert dit punt duidelijk:
[Emily] maakte bezwaar tegen een opdracht waarin studenten gevraagd werden om een statement te schrijven aan hun wetgevers, waarin ze aandringen acceptatie van adoptie door homo’s en lesbiennes. De evangelische maatschappelijk werkster werd voor een faculteitraad geroepen en beschuldigd van onvoldoende steun voor diversiteit. De raad legde haar het vuur aan de schenen en ondervroeg haar over haar religieuze overtuigingen, zonder dat haar ouders hierbij aanwezig waren, beschuldigden haar van discriminatie van homo’s, en maakte haar duidelijk dat ze de afstand tussen haar eigen overtuigingen en de overtuigingen van de maatschappelijke werkers moest verminderen, tenminste als ze haar diploma wilde halen. (Zie pagina 109-110 van het December nummer van Standard Bearer voor maar informatie over dit artikel.)
De Brooker zaak had gelukkig een happy end, maar tegelijk ook een droevige afloop. Blij omdat de “Alliance Defense Fund” namens haar de “Missouri State University” heeft aangeklaagd en heeft gewonnen. Een onafhankelijk onderzoek in deze zaak “vond een wijdt verspreide intellectuele intimidatie door heel de school voor maatschappelijk werkers heen, zo erg dat de onderzoekers aanraden om alle programma’s te staken en de gehele faculteit te sluiten.“7 Droevig omdat het niet gestaakt werd.
De resultaten
Nog droeviger zijn sommige van de gevolgen van deze intimidatie. (Een bepaalde voorzichtigheid is hierbij wel geboden. De voorbeelden in dit artikel moeten niet beschouwd worden als typerend voor alle universiteiten en hogescholen, in ieder geval niet de mate waarin dit voorkomt in de gegeven voorbeelden. Niettemin zullen veel studenten in verschillende mate vergelijkbare uitdagingen tegenkomen, en deze uitdagingen hebben bijgedragen aan enkele zeer droevige uitkomsten). Bijvoorbeeld:
Een moeder beschrijft wat gebeurde toen haar dochter naar de universiteit ging: “onze dochter was opgegroeid in een christelijke school en thuis. Toen ze ongeveer 20 was ging ze naar de universiteit. Jammer genoeg werd ze overweldigd door de professors en begon hun filosofieën te geloven. Ze studeerde twee jaar geleden af… en keerde alles wat ze eerst geloofde de rug toe. We hopen op God om ons meisje terug te brengen.“8
Hoewel dit slechts een voorbeeld is, toont een nationaal onderzoek toch aan dat deze trend groeiende is. Deze “… onderzoeken geven aan dat meer dan 51% van de christelijke studenten in hun laatste schooljaar aangeven niet langer beweren wedergeboren te zijn.“9 Dat is een schrikbarende statistiek! Een statistiek waarbij je jezelf toch afvraagt hoe dit mogelijk is?
Een opiniepeiling van George Barna suggereert dat studenten onwetend zijn door een gebrekkige voorbereiding thuis en in de kerk en op school, daar ligt het voornaamste probleem. Volgens deze opiniepeiling “gelooft slechts 9% van de protestantse studenten in zoiets als een absolute waarheid.”10 Je kunt geneigd zijn om de accuraatheid van deze peiling in twijfel te trekken, maar het lijkt te zijn samengesteld uit de resultaten van de PEER test. De PEER test is ontworpen om de wereldbeschouwing te bepalen door onderzoek van de overtuigingen op vijf gebieden: politiek, economie, onderwijs, religie en sociale kwesties. De test resultaten geven aan:
Van 1988-2000 zijn de gemiddelde scores van studenten die van christelijke scholen komen met 30,3% gedaald. De resultaten van protestantse studenten die op openbaar onderwijs zitten zijn met 36,8% gedaald.
Christelijke studenten die openbaar onderwijs volgen scoren nu vaak in de laagste 50% van seculiere humanisten, en neigden naar een socialistische wereldbeschouwing. Scholieren van een typische christelijke school scoren net zoals seculiere humanisten.11
Voorbereiding om staande te blijven in de dagen van Dawkins
Deze statistieken vereisen dat we ons bewust zijn van de urgentie dat Issaschars’ kinderen niet onder hen gerekend worden. Het is voor deze kinderen nodig om goed toegerust te zijn ten tijde van Dawkin, niet alleen om zijn filosofieën te kennen, maar ook hoe erop te reageren. Misschien kunnen lunchdiscussies waarbij het Woord als zwaard gebruikt wordt behulpzaam zijn, om te strijden tegen de volgende veel voorkomende stellingen, die Dawkins en de zijnen presenteren als waarheid:
- De Bijbel is een mythe
- Het mannelijke geslacht is verantwoordelijk voor de meeste problemen op de wereld
- De huidige vertaling van de Bijbel is niet accuraat
- De Bijbel zit vol met fouten en tegenstrijdigheden
- Tolerantie betekent het aanvaarden van alle levensstijlen als valide en gelijk
- Menselijke wezens zijn het product van evolutie en niet van schepping
- Er bestaat geen absolute waarheid
- Christenen zijn verantwoordelijk voor de vervuiling van de aarde
- Homoseksualiteit is voor God acceptabel
- Christenen zitten vol met haat
- Christenen zijn fanatici, extremisten
- Alle religies zijn gelijk en komen op hetzelfde neer
- Als God alles geschapen heeft, dan moet Hij ook het kwaad geschapen hebben, dus God is zelf kwaad
- Volgens de regels van het empirische, wetenschappelijke onderzoek bestaat God niet
Om de jongeren van Issaschar verder voor te bereiden op de uitdagingen van de soortgenoten van Dawkins, is ook het gaan naar een Gereformeerde, Bijbelse, Christelijke school, van het grootste belang. Dit onderwijs van de studenten moet op alle gebieden van het onderwijs antithetisch zijn. Ze moeten niet alleen de waarheid binnen elke discipline kennen, maar ze moeten ook de leugens van de vijand op elk van deze gebieden kennen, en toegerust zijn om elk van deze te bestrijden. Te vaak beginnen studenten in het hoge onderwijs te vroeg te focussen op een bepaald gebied binnen de studie. Aan het begin van hun onderwijsloopbaan is het van belang dat ze zo breed mogelijk onderwezen worden, op alle relevante gebieden. Het is misschien zelfs nodig om bepaalde wereldbeschouwingen die op dat moment populair zijn, te bespreken en studenten toe te rusten om deze verkeerde visies te kunnen bestrijden. Ook moet Issaschars’ zaad in staat gesteld worden om zelfstandig een Gereformeerde, Bijbelse en Christelijke wereldbeschouwing te formuleren.
In dit verband kan het belang van degelijk, systematisch catechisatieonderwijs door de kerk niet genoeg benadrukt worden, dit zal Issaschars’ zaad namelijk stevig funderen in de Schriften en in de Gereformeerde belijdenissen.
Verder hebben ze geestelijke ondersteuning nodig wanneer ze naar de hogeschool of universiteit gaan. Hoewel het misschien lastig zal zijn deze geestelijke support te geven, wanneer ze ver van huis en op een campus zitten, moeten we het desondanks aan ze bieden.
Overduidelijk is het zo dat we er niet zomaar vanuit mogen gaan dat Issaschars’ kinderen, omdat ze uit een christelijk huis komen, onderwezen zijn op een christelijke school, en regelmatig naar de kerk gaan, daarom geen risico lopen wanneer ze vallen onder de schaduw van de postmoderne cultuur van Dawkins. De waarschuwing van Kollossenzen 2:8 klinkt net zo waar in onze dagen als ook in de dagen van Paulus: “Ziet toe, dat niemand u als een roof vervoere door de filosofie, en ijdele verleiding, naar de overlevering der mensen, naar de eerste beginselen der wereld, en niet naar Christus” Evenwel, de waarschuwing van de apostel is meer dan een waarschuwing alleen, het is een oproep tot actie: “Gelijk gij dan Christus Jezus, den Heere, hebt aangenomen, wandelt alzo in Hem” (Kol. 2:6). Verder worden in Efeze 6 door de apostel marsorders gegeven voor de strijd: “… tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht” (Ef. 6:12). De marsorders voor deze strijd vereisen dat Issaschar aanneemt de “gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt wederstaan in den bozen dag, en alles verricht hebbende, staande blijven” (Ef. 6:13).
Voor meer Nederlandstalige artikelen, klik hier.
______________________
