Wielebny Stewart
List do Galacjan 3:25 oznajmia tę dobrą nowinę: „gdy przyszła wiara, już nie podlegamy nauczycielowi”. „Wiara” jest wymieniona dwukrotnie w wersecie 23 i raz w wersecie 25 jako coś, co „przyszło” i zostało „objawione”. W tym kontekście jest to odpowiednik Chrystusa, który „przyszedł” i został „objawiony” około 2000 lat temu.
Chrystus jest szczególnie przedmiotem naszej wiary jako Ten, w którego mamy wierzyć, ponieważ wiara w Niego jest wiarą w Trójjedynego Boga (Jana 12:44; 14:1; 1 Piotra 1:21). Wiarą Kościoła jest wcielony, ukrzyżowany i zmartwychwstały Pan Jezus, jako Ten, który objawia Ojca i posyła Ducha, jak głosi Ewangelia.
Przed nadejściem „wiary”, jak zapisano w Nowym Testamencie, lud Boży był „pod prawem” Mojżesza (Gal. 3:23), włączając w to ceremonialne i cywilne prawa Izraela, takie jak te cztery. (1) Co się stało, gdy Żyd dotknął martwego ciała, czy to w bitwie, czy przypadkowo, czy w inny sposób? Był ceremonialnie nieczysty przez tydzień i potrzebował posypania go popiołem z czerwonej jałówki (Lb 19). (2) Księga Liczb rozdz. 6 odnotowuje ślub nazirejczyka szczególnego poświęcenia się Bogu. Nazyrejczykowi nie tylko zabroniono dotykania martwego ciała, ale także z boskiego zakazu obcinania włosów i picia jakiegokolwiek trunku lub wina, albo spożywania jakichkolwiek produktów z winorośli. (3) Co było, gdy jakiś człowiek ukradł bydło w Izraelu i zabił lub sprzedał zwierzęta, a potep został złapany? Musiał zwrócić 4 owce za 1 owcę i 5 wołów za 1 wołu (Wj 22:1). (4) Co należało zrobić, gdy na żydowskiej wsi doszło do niewyjaśnionego morderstwa? Księga Powtórzonego Prawa 21:1-9 wymagała dokonania pomiarów w celu ustalenia najbliższego miasta lub wioski. Starsi tego miejsca mieli wtedy ściąć głowę jałówki i umyć ręce nad padliną pozbawionego głowy zwierzęcia.
Czy powinniśmy w nowotestamentowym kościele wrócić do tego? Wcielenie wiecznego Słowa jest o wiele większe niż cywilne i ceremonialne kodeksy dane przez Mojżesza (Jan 1:14-18)! Chrystus i Jego krzyż są naszym „pojednaniem” i „wieczną sprawiedliwością” (Dan. 9:24); czy naprawdę potrzebujemy popiołów z czerwonej jałówki (Hbr 9:13-14)? Ponieważ Jezus umarł i zmartwychwstał, tak że teraz jesteśmy martwi dla panowania grzechu i żyjący dla Boga przez Jego Ducha (Rzym. 6), mężczyźni nie muszą zapuszczać długich włosów i przestać jeść rodzynki w poświęceniu się Panu, jak to czynili wcześniej nazirejczycy. Skoro wywyższony Chrystus otrzymał pełnię Ducha Świętego i rządzi całym wszechświatem ze swego niebiańskiego tronu, czy Bóg naprawdę wymaga od nas, abyśmy pamiętali o konkretnym powodzie, dla którego złoczyńca bydła przywrócił owce lub woły? W zaskakującym morderstwie na wsi, teraz, gdy kościół jest katolicki lub powszechny, czy nadal musimy identyfikować wioskę najbliższą zwłok i dekapitować jałówkę?
„Nauczycielem”, pod którym nowotestamentowy Kościół „już nie podlega” „po tym, jak przyszła wiara” (Gal. 3:25), jest prawo Mojżeszowe (17, 18, 19, 21, 23, 24). Greckie słowo przetłumaczone jako „nauczyciel” (24, 25) mówi nam, że prawo Mojżesza było strażnikiem, surowo dyscyplinującym nadzorcą, który opiekował się „dziećmi”, gdyż tak jest opisany Kościół Starego Testamentu (od tłumacza: Gal. 4:3).
W okresie od Mojżesza do Chrystusa lud Boży był „pod zakonem” (3,23), to znaczy „pod nauczycielem” lub pedagogiem (25). List do Galacjan 4 opisuje prawo mojżeszowe, tego pedagoga starotestamentowego Izraela, jako elementarne (3, 9), „słabe” (9) i „nędzne” (9), stwierdzając nawet, że przynosi „niewolę” (3, 7, 9, 21-31). List do Galatów 3 stwierdza, że prawo Mojżesza było restrykcyjne (22, 23), po czym na szczęście dodaje, że w historii odkupienia było ono jedynie przygotowawcze (24) i tymczasowe (25)!
Niestety, w ciągu ostatnich dwóch tysiącleci różne grupy wypaczyły biblijną prawdę dotyczącą prawa i ewangelii, wiary i uczynków. Po pierwsze, niektórzy głoszą zbawienie przez wiarę i uczynki, np. katolicyzm i liberalny protestantyzm. Po drugie, inni nauczają (lub twierdzą, że nauczają) zbawienia przez wiarę (chociaż rzadko, jeśli w ogóle, mówią „tylko wiara”) i konieczności przestrzegania całego Prawa Mojżeszowego, np. niektórzy z ruchu Hebrew Roots (Hebrajskie Korzenie). Po trzecie, inni utrzymują, że zbawienie jest uwarunkowane wiarą w Chrystusa i uczynkami oraz że Prawo Mojżeszowe nadal obowiązuje w epoce Nowego Testamentu, np. judaiści potępieni w Liście do Galacjan i Filipian 3.
Możemy również zidentyfikować co najmniej trzy błędne stanowiska co do tego, które części Prawa Mojżeszowego powinny być zachowane. Po pierwsze, chrześcijańscy rekonstrukcjoniści chcą ponownie narzucić cywilne, ale nie ceremonialne prawa Mojżesza wszystkim narodom w ich królestwie po tysiącleciu. Po drugie, premilenialni dyspensacjonaliści utrzymują, że sam Chrystus przywróci zarówno cywilne, jak i ceremonialne prawa Mojżesza (zmodyfikowane zgodnie z dosłownym odczytaniem Ezechiela 40-48) w ich literalnym tysiącleciu, po ich tajnym pochwyceniu do nieba i dosłownym siedmioletnim ucisku. Skłania to niektórych dyspensacjonalistów do zachowania elementów Prawa Mojżeszowego teraz i/lub do przygotowania rzeczy na ich dosłowne tysiącletnie królestwo, np. poprzez hodowlę czerwonych jałówek. Po trzecie, ruch Hebrew Roots (Hebrajskie Korzenie) dąży do religijnego przestrzegania całego systemu Prawa Mojżeszowego (w tym zarówno prawa cywilnego, jak i ceremonialnego) zarówno teraz, jak i w przyszłym ziemskim tysiącleciu.
Cóż jednak głosi List do Galacjan 3:25? „Lecz gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod pedagogiem”, przy czym „nauczycielem” jest „prawo” (24) Mojżesza (17, 18, 19, 21, 23)! Wraz z przyjściem Chrystusa, pełną nowotestamentową wiarą i zgromadzeniem kościoła katolickiego lub powszechnego, Prawo Mojżeszowe, ze wszystkimi jego cywilnymi i ceremonialnymi kodeksami, „już” nie jest wymagane przez Boga i nigdy więcej nie będzie w przyszłości!
Wyznający chrześcijanie nie powinni tęsknić za cywilnymi i/lub ceremonialnymi prawami Mojżesza. Ogromna zmiana w historii odkupienia miała miejsce w „pełni czasu” (od tłumacza: Ef. 1:10) wraz z wcieleniem Chrystusa, odkupieniem i wylaniem Ducha Świętego (4:4-7) oraz zakończeniem objawienia biblijnego. Ta przemiana jest o wiele lepsza pod każdym względem! Nie podążaj za ruchem Hebrew Roots (Hebrajskie Korzenie) ani za żadną fałszywą doktryną dotyczącą prawa mojżeszowego. Zamiast tego przyjmijcie bogactwa ewangelii podsumowane w Liście do Hebrajczyków: lepsze przymierze z lepszymi obietnicami, lepszą nadzieją i lepszą ojczyzną, dzięki lepszej ofierze lepszego arcykapłana, Pana naszego Jezusa Chrystusa!
Tłumaczył Robert Jarosz
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
