Angus Stewart
In die vorige vyf artikels oor vernuwing het ons gekyk na die geskiedenis (Die Drie Golwe van Charismatiese Christenskap en Die Voorlopers van Moderne Charismatiese Christenskap) van die beweging en sy eienaardige praktyke en sienings (Die Doop met die Heilige Gees, Die Praat in Tale, en Voortgesette Profesie). Ons sluit nou af met ‘n laaste praktyk van die Charismatiese beweging: die bewering om wonderwerke in die post-apostoliese tyd te verrig.
Aard van Wonderwerke in die Bybel
Die aard van wonderwerke in die Bybel, veral die wonderwerke van genesing, verskil baie van dié van die Charismate. Jy sou kon sê dat die wonderwerke in die Skrif gefokus is op moeilike gevalle: duiwelbesetenes, verlamdes, blindes, kreupeles en selfs dooies. Dit maak Bybelse wonderwerke maklik om te verifieer.
Dit is nie die geval met die sogenaamde genesing van die Charismate nie. C. Peter Wagner van Fuller Theological Seminary in Pasadena, Kalifornië, beweer dat sy genesing gefokus is op hoofpyn en rugpyn. Hoe verifieer jy hierdie “genesing”?
Kyk byvoorbeeld na die skerp kontras tussen die onverifieerbare genesing van hoofpyne en rugpyne, ens., en die wonderwerk wat in Handelinge 3-4 opgeteken is. In Handelinge 4:16, nadat Petrus (en Johannes) die man wat lam gebore is, genees het, verklaar die valse leiers van die kerk: “Wat gaan ons met hierdie mense doen? Dit is immers vir al die inwoners van Jerusalem duidelik dat ‘n onmiskenbare teken deur hulle toedoen plaasgevind het. Ons kan dit nie ontken nie.“
Let op hoe almal wat na die apostels gekom het om gesond gemaak te word, altyd genees is, soos in Handelinge 5:16: “Ook uit die dorpe in die omgewing van Jerusalem het skares saamgestroom en hulle siekes en mense wat deur onrein geeste geteister is, gebring, en hulle is almal genees.” Dit is baie anders as Pinkster- of Charismatiese genesingdienste, waar ongeneesde mense hul pad ongenees huis toe maak na nog ‘n diens.
Daar was ook geen terugvalle vir diegene wat in God se Woord genees is nie. Vergelyk dit met die menige arme mense wat, gevul met genoeg adrenalien, uit hul rolstoele opgestaan het om op die verhoog te kom, maar ‘n dag of twee daarna is hulle nie beter nie. Tweeduisend jaar na die apostels is daar ‘n wêreld se verskil!
As iemand beweer dat hy wonderwerke doen, moet die vraag gevra word: Wat bedoel hulle met wonderwerke? Bedoel hulle wat die Bybel bedoel, naamlik dat almal wat vir genesing kom, altyd, verifieerbaar, heeltemal en onmiddellik genees word van verskeie en ernstige verdrukkinge, sonder enige terugval of vergoeding vir die geneser of enigiets wat ontwerp is om die skare op te sweep of op hul emosies te speel?1 Bybelse wonderwerke is die standaard, die maatstaf. Alle ander “wonderwerke” wat tekort skiet, is bedrieglik en vals, en moet deur God se volk verwerp word.
Werkers van wonderwerke in die Bybel
Wie gebruik God om wonderwerke na die Pinkster te doen? In 2 Korintiërs 12:12 word wonderwerke, tekens en, wonders nie die tekens van gelowiges nie, en ook nie die tekens van spesiaal gesalfde of gedoopte heiliges nie, maar “dit wat ‘n apostel kenmerk.“
Dit is ook wat jy sien wanneer jy deur die boek Handelinge gaan. Handelinge 2:43 en 5:12 stel dit duidelik dat dit die apostels was wat wonderwerke gedoen het. Die apostel Petrus genees die kreupel man in Handelinge 3. In Handelinge 5 maak God Ananias en Saffira dood gebaseer op Petrus se woord – jy hoor nie veel van vernuwers wat daardie soort wonderwerke beweer nie! Petrus genees die verlamde Eneas en wek Tabita uit die dood uit op in Handelinge 9. Paulus doen verskeie wonderwerke in Handelinge 13-28.
Daar is drie ander individue wat nie apostels was wat wonderwerke gedoen het nie. Eerstens het Filippus wonderwerke in Handelinge 8 gedoen, maar hy was ‘n evangelis (Hand 21:8) – nog ‘n buitengewone, tydelike amp – en hy is deur apostels as diaken verordineer (Hand. 6:5-6).
Tweedens het Stefanus wonderwerke gedoen (Hand 6:8). Hy was ook diaken wat deur ‘n apostel verordineer is (Hand 6:5-6) en die eerste Christen martelaar (Hand 7). Deurdat hy wonderwerke gedoen het, het God hom veral bestempel as die eerste een na Pinkster om sy lewe prys te gee vir Jesus Christus.
Derdens het Ananias in Handelinge 9 ‘n wonderwerk gedoen, maar hy was ‘n profeet, want hy het ‘n visioen ontvang waarin Christus met hom gepraat het. Hierdie wonderwerk was ook ongewoon deurdat Christus vroeër vir Paulus blind geslaan het op die Damaskus pad en toe het Hy die profeet Ananias na Paulus gestuur om die apostel se sig te herstel. Soos in die vorige artikel genoem, is daar vandag nie meer profete nie.
1 Korintiërs 12 kan blykbaar aandui dat sommige buite die buitengewone ampte in Korinthe wonderwerke verrig het, maar ons let daarop dat dit gedurende die apostoliese tydperk is en dat die apostel Paulus self die stigter van hierdie kerk was (Handelinge 18; 1 Kor 3).
Verder, in sy volgende brief aan die Korintiërs verwys Paulus na wonderwerke as kenmerke van ‘n apostel (II Kor. 12:12) omdat dit in die apostoliese tydperk uitgevoer is: 1) deur apostels of 2) op apostels (bv. Hand 9) of 3) deur profete, wat saam met apostels gewerk het (Ef. 2:20; 3:5; 4:11), of 4) deur evangeliste, wat apostoliese helpers was (Ef. 4:11; II Tim. 4:5), of 5) deur diegene wat deur apostels ingestel is.
Wonderwerke in die valse kerk
Nog ‘n punt moet gemaak word ten opsigte van wonderwerke. Nêrens in die Bybel het ons voorspellings of beloftes van die heiliges wat wonderwerke in die post-apostoliese dae doen nie. God se Woord skets ook nie ‘n toekoms waarin die ware kerk ‘n paar wonderwerke sal doen en die valse kerk dit ook sal doen nie.
Alhoewel daar gedeeltes is waarop sommige mense hulle sal beroep, voorspel die Skrif duidelik wonderwerke in die lyn van die ontwikkeling van die valse kerk alleen. In Mattheus 24:24 sal vals christusse en vals profete groot tekens en wonders doen (Markus 13:22). Volgens 2 Tessalonisense 2:9 sal bedrieglike tekens en wonders deur die sondige mens gedoen word. In Openbaring 13, 16 en 19 word wonderwerke deur die valse profeet in diens van die dier gedoen.
Die Bybel leer ons ook dat die raaisel van ongeregtigheid, wat die gees van die Antichris is, reeds in die eerste eeu gewerk het en deur die millennia aanhou werk om die Antichris voort te bring (2 Thess. 2:7; 1 Johannes 2:18). Die lyn van valse wonderwerke loop saam met die ontwikkeling van afvallige Christenskap.
Jy kan dit ook sien as jy die kerkgeskiedenis lees, soos ons gesien het in die tweede artikel, “Die Voorlopers van Moderne Charismatiese Christenskap.” Die Montaniste, die oorvloed valse wonderwerke in die Donker Eeue, die Anabaptiste, die Franse Profete, Edward Irving en die Katolieke Apostoliese Kerk, die kerk van Rome vandag, en moderne vernuwing – berei almal die pad voor vir die grootste anti-Christelike wonderwerker van alle tye, die Antichris. Die Antichris sal werklike, magtige wonderwerke verrig, anders as baie van die swak, misleidende wonderwerke in Charismatiese en Romanistiese kringe.
Gevolgtrekking
Ek kon ander probleme wat met vernuwing verband hou uitlig en daarop uitbrei, maar ek sal slegs kortliks sommige daarvan noem.
Voorspoedsteologie, ook bekend as die gesondheids- en welvaartsevangelie, het uit vernuwing gekom en behou die beweging se kenmerkende valse leerstellings. Die Skrif sê vir ons dat die liefde vir geld die wortel van allerhande soorte kwaad is (2 Tim. 6:10), maar tog is dit wat in die gesondheids- en welvaartsevangelie as die evangelie verkondig word!
Vernuwing roem homself op afskuwelike, onbybelse aanbiddings praktyke (veral mense wat agteroor val en volwassenes wat brabbeltaal in godsdienstige dienste praat). Dit is ver van, en direk teenstrydig met die regulatiewe beginsel van aanbidding (vgl. Lev. 10:1-2; Deut. 12:32; Jes. 1:12; Matt. 15:5-9; Johannes 4:24).
Die valse ekumenisme van vernuwing is ook welbekend. Die pous het selfs ‘n charismatiese kontingent na die tweede Vatikaanse Konsilie (1962-1965) genooi. Afgodiese bewegings het ‘n manier om mekaar te kry en saam te werk!
Dan is daar die Modalistiese vernuwers: daardie Pinksters en Charismate wat die ortodokse leer van die Heilige Drie-eenheid verwerp en veral die duidelike persoonlikheid van die Heilige Gees ontken. Selfs met hulle ketterse sienings van die Heilige Gees, kan hulle steeds “gedoop word met die Heilige Gees“, hulle kan steeds “in tale praat“, hulle kan steeds “profesieë” uitspreek en hulle kan steeds “wonderwerke” doen, net soos ander vernuwers! Dit maak geen verskil nie. Om die waarheid aangaande die Heilige Gees te glo, maak blykbaar nie saak wanneer dit by Sy “gawes” kom nie.
In sy baie nuttige boek, The Theology of the Holy Spirit, merk Frederick Bruner op dat, in sy ontleding van die leerstelling van die vernuwers, die teoloog wat hy die nuttigste gevind het, Martin Luther was.2 Hoekom? Omdat Luther diep begryp het dat verlossing gevind word in Christus alleen uit genade alleen deur geloof alleen tot eer van God alleen volgens die Skrif alleen.
Dit was Luther wat die beroemde teregwysing aan die Anabaptiste, die Charismate van sy tyd, gerig het: “Ek klap jou gees op die snoet.” Dink daaroor. Watter bekende dier het ‘n snoet? ‘n Vark, ‘n onrein dier in die Ou Testament. Luther het verklaar, “Jou gees is ‘n onrein gees en ek klap dit – hard.“
Onthou ook Luther se gebed. Hy het sy hemelse Vader gesmeek dat Hy hom met Sy Woord alleen sou vul en dat God nooit, ooit, vir hom visioene of direkte openbaring sou gee nie, maar hom salig tevrede sou maak met, en ryk aan, die heilige Skrif alleen! Luther se Bybelse en geestelike begeertes, gebede, tevredenheid en oorlogvoering behoort ons s’n ook te wees!
Vir meer bronne in Afrikaans, klik hier.
