Rev. Carl Haak
Cila është ngushëllimi juaj në jetë? Në vdekje?
Ngushëllim është diçka që të gjithë dëshirojnë të kenë në jetë. Të kesh paqe mendore, të çlirohesh nga mjerimi, të kesh kënaqësinë dhe qetësinë e brendshme – sigurisht që të gjithë dëshirojnë këtë!
Por rehati është diçka që pak njerëz posedojnë. Për disa, rehati është kur gjërat shkojnë mirë në jetë, kur kam gjithçka që dua, shëndet të mirë dhe pak probleme. Të tjerë do të thoshin se ngushëllimi është aftësia për të larguar të këqijat, për të pasur një vullnet të fortë, për të marrë hidhur me të ëmbël. Ende të tjerë thonë se ngushëllimi është të arratiset nga realiteti i jetës, pavarësisht nëse bëhet me pushime, pilula apo pije alkoolike.
Komoditeti është diçka që na nevojitet. Merrni, për shembull, nëse dikush është në spital që vuan nga dhimbja e kancerit. Nëse ju do të kërkoni një person të tillë, “Çfarë është ngushëllimi juaj?” atëherë ai mund të përgjigjet se miqtë e tij e kanë tronditur me dhurata dhe vizita, ose se ai ka paratë më të mira të mjekut që mund të blejnë. Çfarë do të thonit për të ngushëlluar këtë person: “Gjërat gjithmonë mund të jenë më keq?” “Të ngazëllohem, do të ketë ditë më të mira përpara”?
Merrni një shembull tjetër: një shtëpi funerale. Çfarë fjalë ngushëllimi do të flisje atje? Disa thonë se rehati është duke parë të gjitha të mirat që ka bërë personi në jetën e tij. Të tjerë mund të thonë se vdekja është e natyrshme dhe ajo që ka rëndësi është vetëm se ne e shijojmë jetën dhe e përdorim atë ndërsa e kemi atë. Dhe ende të tjerë, të dhimbshëm me dhimbje, sinqerisht do t’ju pranojnë se nuk ka ngushëllim që të gjendet në këtë jetë, nuk ka vend ku njerëzit nuk qajnë. Çfarë ngushëllimi do t’i jepni dikujt që e tha këtë?
Në kundërshtim me të gjitha idetë botërore të ngushëllimit dhe përpjekjet e njeriut për të ngushëlluar një person në pikëllim, i krishteri, pavarësisht se çfarë mund të jetë jeta e tij, ka ngushëllimin e vetëm në jetën dhe vdekjen. Ngushëllimi i tij mbështetet te Bibla, Fjala e Perëndisë. Mund të themi madje se Bibla është fjala e Perëndisë për ngushëllim për njerëzit e Tij. Profeti Isaia urdhërohet që të shpall fjalën e Perëndisë në Isaia 40:1 dhe 2: «Ngushëlloni, ngushëlloni popullin tim, thotë Perëndia juaj. Thuaju mirë Jeruzalemit dhe i bërtitni asaj se lufta e saj është kryer, se paudhësia e saj është sepse e mori nga dora e Zotit dyfishin për të gjitha mëkatet e saj”. Atje fjala ngushëlluese është se paudhësia e Jeruzalemit falet, lufta e saj mbaron, sepse ajo ka marrë nga Perëndia faljen e mëkateve të saj. Isaia shpreh po atë fjalë qetësuese në kapitullin 52:9, “Pushoni me gëzim, këndoni bashkë, ju mbetje të Jeruzalemit, sepse Zoti e ka ngushëlluar popullin e tij dhe ka çliruar Jerusalemin”.
dhe shpirt, në jetë dhe në vdekje, në kohë dhe përjetësi. Kjo nënkupton se Ai është përgjegjës për çdo pjesë të mia dhe Ai duhet të më mbajë dhe të më çojë në lavdinë e përjetshme të mbretërisë së Tij. Më tepër, do të thotë që Ai më rregullon me anë të Shpirtit dhe Hirit të Tij, dhe si Zoti im më jep gjithçka që kam nevojë për trupin dhe shpirtin. Prandaj, unë mund të mbështetem tek Ai, duke i hedhur të gjitha shqetësimet e mia tek Ai, duke e ditur se Ai kujdeset për mua (1 Pjetrit 5:7). Pranimi i Jezusit do të thotë që unë mund të them me Pali i frymëzuar në Galatasve 2:20, “Unë jetoj, por jo unë, por Krishti jeton në mua; dhe jeta që unë tani jetoj në mish, jetoj me besimin e Birit i Perëndisë, i cili më deshi dhe dha veten për mua.” Të gjitha gjërat tani kontrollohen nga Krishti që është në dorën e djathtë të Perëndisë dhe të gjitha ngjarjet e jetës sime përdoren nga Krishti për fitimin tim të mirë dhe shpirtëror. Të gjitha problemet dhe dhimbjet e kësaj jete të tanishme nuk mund të më shtypin ose të prishin unitetin e bekuar që Krishti me anë të hirit e ka krijuar me mua. Ishte në vetëdijen e plotë të përkatësisë së Jezu Krishtit që shkaktoi Palin të thoshte fjalët e bukura në Romakët 8: “Kush do të na ndajë nga dashuria e Krishtit? Sepse jam i bindur se as vdekja, as jeta, as engjëjt, as principatat, as fuqia, as gjërat e tashme, as gjërat e ardhshme, as lartësia, as thellësia, as ndonjë krijesë tjetër nuk do të mund të na ndajë nga dashuria e Perëndisë që është në Jezu Krishtin, Zotin tonë.”
Vini re dy gjëra në përfundim. Para së gjithash, kjo është një ngushëllim ekskluziv. Nuk ka asgjë tjetër në të gjithë botën që mund t’ju ngushëllojë. Nuk është ngushëllimi më i lartë, ose ngushëllimi më i mirë, ose komoditeti kryesor. Por kjo është e vetmja ngushëllim. Ngushëllimi nuk është se unë i përkas Jezusit dhe se unë jam i shëndetshëm, i pasur apo i fortë. Ngushëllim nuk është se unë i përkas Jezusit dhe kam një politikë të mirë sigurimi. Për të patur ndonjë gjë në anën tjetër, kjo rehati ekskluzive është të humbasë këtë ngushëllim. Ngushëllimi i vetëm është që t’i përkasim plotësisht Jezusit në jetë dhe në vdekje.
Në vendin e dytë, kjo është gjithashtu një ngushëllim i gjithanshëm. Mjafton për çdo rrethanë të jetës dhe për të gjitha tmerret e vdekjes. Pa marrë parasysh se çfarë të keqe mund të hyjë në jetën time, përkatësia e Jezusit do të thotë se Ai më ngushëllon dhe e dërgon atë për fitimin tim. Ngushëllimi është të dish se unë nuk jam kurrë nga duart e Jezusit dhe se të gjitha gjërat shërbejnë, në një mënyrë apo në tjetrën, në të mirën time. Jo, ne nuk e dimë gjithmonë se si është kjo, as nuk mund të shpjegojmë gjithmonë se si e keqja është për të mirën tonë. Ngushëllim është të besosh atë! Kur na vijnë të këqijat, ngushëllimi është të dimë se Perëndia e dërgoi atë për të mirën tonë dhe, në Krishtin, na jep edhe hir për ta mbajtur atë në falënderim. Kjo është ajo që Shpirti i Shenjtë do të thotë tek Romakëve 8:28. “Sepse ne e dimë se të gjitha gjëra bashkëveprojnë për të mirë për ata që e duan Perëndinë, për ata që janë thirrur sipas qëllimit të Tij.”
A është ngushëllimi juaj i vetëm në këtë, se nuk i përkitni vetes, por Shpëtimtarit besnik Jezu Krishtit? Dhe me të vërtetë, jetofshohuni me Të në falënderim gjatë gjithë jetës së jetës suaj!
