Ds. Martyn McGeown
Inleiding
‘Black Lives Matter’ (BLM) is een organisatie die een christen niet kan steunen. De oprichters zijn Patrise Cullors, een ‘queer-activist’[1] die getrouwd is met een vrouw; Alicia Garza, een andere ‘queer-activist’ die getrouwd is met een transgender-man, dat wil zeggen met een vrouw die zich identificeert als man; en Opal Tometi, een Nigeriaans-Amerikaanse mensenrechtenactiviste.
Twee gebeurtenissen, beide als onrechtvaardig ervaren, waren de aanleiding voor de oprichting van deze organisatie: de vrijspraak van George Zimmerman voor het doodschieten van de zwarte Amerikaanse jongeman Trayvon Martin in Florida (VS) (juli 2013); en het doodschieten van Michael Brown, een andere zwarte Amerikaanse tiener, door agent Darren Wilson in Ferguson, Missouri (VS) (augustus 2014), in welk geval lokale en federale jury’s het schieten gerechtvaardigd achtten.
Nog twee gebeurtenissen hebben het publieke profiel van BLM nieuw leven ingeblazen. De eerste is de dood van George Floyd terwijl hij in hechtenis was bij de politie in Minneapolis, Minnesota (VS) op 25 mei 2020; terwijl de tweede het neerschieten is van Rayshard Brooks door een agent in Atlanta, Georgia (VS), op 12 juni 2020. In beide gevallen was de dode man een Afro-Amerikaan (zwart) en werden de politieagenten beschuldigd van moord.
Ik ben niet van plan commentaar te leveren op de gegrondheid van de aanklachten die tegen de politieagenten zijn ingediend. Ik ga in op de Black Lives Matter-beweging zelf.
De missie van de Black Lives Matter-beweging
De volgende citaten komen van de BLM-website:
#BlackLivesMatter […] is een wereldwijde organisatie met als missie het uitroeien van blanke overheersing en het opbouwen van lokale macht om in te grijpen in geweld dat wordt toegebracht aan zwarte gemeenschappen door de staat en burgerwachten.
Wij staan voor het leven van zwarte homo’s en transgenders, gehandicapten, mensen zonder papieren, mensen met een strafblad, vrouwen en alle zwarte levens in het hele genderspectrum.
Wij werken aan een wereld waarin niet langer systematisch op de ondergang van zwarte levens wordt gemikt.
Alle zwarte levens doen ertoe, ongeacht feitelijke of vermeende seksuele identiteit, genderidentiteit, genderexpressie, economische status, vermogen, handicap, religieuze overtuigingen of ongeloof, immigratiestatus of locatie.
We zijn zelfreflectief en doen het werk dat nodig is om de privileges van niet-transgenders[2] te ontmantelen.
We bouwen aan een ruimte die zwarte vrouwen bevestigt en die vrij is van seksisme, vrouwenhaat en omgevingen waarin mannen centraal staan.
We ontwrichten de door het Westen voorgeschreven vereiste klassieke gezinsstructuur.
We koesteren een queer-bevestigend netwerk. Wanneer we samenkomen, doen we dat met de bedoeling om ons te bevrijden uit de strakke greep van het heteronormatieve denken.
Samenvatting van de Black Lives Matter-ideologie
Samenvattend: de BLM-beweging wil het gezin ontwrichten (ze streeft naar de vernietiging van het gezin dat bestaat uit een vader, een moeder en kinderen). De BLM-beweging wil mensen met een zwarte huidskleur mondiger maken door hun toegang tot abortus veilig te stellen (dat wil zeggen, ongeboren zwarte levens doen er dus niet toe). De BLM-beweging verwerpt Bijbelse ethiek: zij verzet zich tegen het idee dat heteroseksualiteit normaal is.[3] Zij verzet zich ook tegen cisgenderisme: het idee dat iemands geslachtsidentiteit en -uitdrukking overeen moeten komen met iemands biologische geslacht.
De BLM-beweging is revolutionair: zij streeft naar de vernietiging van de vermeende ‘blanke overheersende’ structuren van de samenleving. We zien dit in het verwijderen van historische monumenten van iedereen die geassocieerd wordt met het ‘onderdrukkende’ verleden van Amerika of Europa. Deze rebellie komt tot uiting in aanvallen op de politie en in een campagne om de politie van financiële middelen te ontdoen. Deze opstand komt tot uiting in wijdverbreide rellen en plunderingen, en in de vernietiging van eigendommen en levens in Amerikaanse steden in de nasleep van de dood van George Floyd, welke protesten, demonstraties en rellen zich over de hele wereld hebben verspreid.
Christenen, die racisme terecht verafschuwen en die het leven van raciale minderheden willen verbeteren, en die in de verleiding komen om tijd, middelen en geld te doneren aan BLM, moeten zich ervan bewust zijn dat deze beweging in principe anti-christelijk is.
De filosofische achtergrond van de Black Lives Matter-beweging: het cultuurmarxisme
In 2015 verklaarde Patrise Cullors: “We hebben eigenlijk wel een ideologisch kader. Ikzelf en Alicia [Garza], we zijn getrainde marxisten.” De oprichters van BLM zijn marxisten.[4] Karl Marx (1818–1883) zag de geschiedenis als een strijd tussen de kapitalistische klasse en een arbeidersklasse die lijdt onder het kapitalistische systeem. Marx moedigde de arbeiders aan om hun kapitalistische overheersers omver te werpen, iets wat tot op zekere hoogte gebeurde onder het communisme in de Sovjet-Unie en elders. Waarom heeft het communisme zich niet over de wereld verspreid? Het antwoord is dat er in het Westen een cultureel overwicht is die het kapitalisme beschermt.
De Italiaanse filosoof Antonio Gramsci (1891–1937), de stichter van het cultuurmarxisme, beschouwde het gewone volk als slachtoffer van een inherent en onherstelbaar onrechtvaardig systeem. Een blanke, heteroseksuele man is per definitie ‘bevoorrecht’, terwijl anderen per definitie ‘slachtoffer’ zijn van het overwicht. De een is een onderdrukker, terwijl de ander onderdrukt wordt. Racisme is institutioneel en systemisch, of we ons er nu bewust van zijn of niet. Daarom heeft een blanke, heteroseksuele man ‘wit voorrecht’ en ‘witte schuld’, waarvoor hij boete moet doen. Daarom zien we blanke mensen ‘knielen’ voor massa’s BLM-protesteerders, om boete te doen voor hun ‘wit-zijn’.
Vrouwen ervaren één niveau van onderdrukking omdat ze leven in een patriarchale samenleving die doordrenkt is van ‘giftige mannelijkheid’, terwijl zwarte vrouwen nog meer onderdrukking ervaren vanwege systematisch racisme. Zwarte lesbiennes ervaren een derde niveau van onderdrukking vanwege de last van de heteronormativiteit, terwijl een zwarte transgender de meeste onderdrukking van allen ervaart vanwege de bijkomende strijd tegen een systeem dat cisgenderisme begunstigt. Zie de ‘Black Trans Lives Matter’-protesten die de laatste tijd zijn opgedoken, zoals het 15.000-koppige protest in Brooklyn, New York (VS), in juni 2020.
Antwoord van de Black Lives Matter-beweging
Het antwoord van BLM is niet het aanpakken van het gedrag van jonge zwarte mannen in de binnensteden, waar vaderloze gezinnen, bendegeweld en zwart-tegen-zwart-moorden ernstige morele problemen zijn. Het aanpakken van deze jonge zwarte mannen is namelijk een beschuldiging van de slachtoffers. Het antwoord is eerder het beoordelen van groepsongelijkheden; de schuld voor de ongelijke resultaten toewijzen (aan de blanke, patriarchale hegemonie ofwel het ‘systeem’); en vervolgens macht en middelen herverdelen onder de achtergestelde groepen.
De rijkdom en de macht van de bevoorrechten zijn onrechtvaardig verkregen. Deze moeten worden herverdeeld onder de achtergestelde groepen. Zo horen we oproepen om de politie te ontmantelen en het politiebudget te herinvesteren in de achtergestelde zwarte gemeenschap. Ongelijkheid is dus nooit te wijten aan verschillen in gedrag, maar altijd aan systemische onderdrukking.
Om hun missie te verwerkelijken moeten cultuurmarxisten controle krijgen over het inkaderende verhaal (the narrative). Met dit begrip wordt bedoeld het belang van politieke correctheid, die de taal van mensen controleert en die in toenemende mate wordt afgedwongen door middel van ‘hate speech’-wetgeving). Cultuurmarxisten moeten controle krijgen over de gehele stroom van informatie. Vandaar hun dominantie in de media met het censureren van tegengestelde gezichtspunten; zij moeten grip krijgen op het onderwijs — de indoctrinatie van de jeugd; en zij moeten controle krijgen over de regeringstakken (de uitvoerende, wetgevende én rechterlijke macht), om zo de macht van de culturele hegemonie af te pakken en terug te geven aan de onderdrukten, waar die rechtmatig thuishoort.
Het christelijke antwoord op de Black Lives Matter-beweging
Wij zijn geneigd om op de BLM-beweging te reageren met de leus ‘All Lives Matter’, maar voor een cultuurmarxist doen alle levens er niet toe. Daarom protesteren BLM-activisten maar zelden tegen de zwarte baby’s die in abortusklinieken worden vermoord of tegen door ras gemotiveerde moorden in steden als Chicago, maar zullen zij wel protesten mobiliseren om hun verontwaardiging te uiten wanneer een zwarte man sterft in een confrontatie met de politie. Martin Luther King Jr. droomde van een natie waar zijn kinderen “niet beoordeeld zouden worden naar zijn huidskleur, maar naar de inhoud van hun karakter”. BLM vernietigt King’s droom: een mens wordt alléén beoordeeld naar zijn huidskleur.
Eenheid in Christus
In werkelijkheid komt de verlossing alleen door het bloed van Jezus Christus. Het is alleen in de christelijke kerk waar ware eenheid bestaat, waar zoveel ongelijksoortige groepen en natuurlijke vijanden verenigd zijn in Christus Jezus. In de tijd van Paulus aanbaden Joden en heidenen, Romeinse burgers en barbaren, mannen en vrouwen, en zelfs slaven en slavenhouders dezelfde Heere, beleden hetzelfde geloof en namen deel aan hetzelfde Avondmaal. In de kerk zijn gelovige, boetvaardige zondaars van alle soorten één in Christus Jezus (Éf. 2:14; Gal. 3:28; Kol. 3:11).
(‘Black Lives Matter’ in The Standard Bearer, Vol 96, Issue 20/9/2020, p. 466–468. Voor de Engelste tekst, zie: https://sb.rfpa.org/black-lives-matter.)
Vertaling: D. Baarssen (https://us2.campaign-archive.com/?u=1553bbe0a2b452b50b0a2bd75&id=7eabea848e)
Voor meer Nederlandstalige artikelen, klik hier.
_______________________________
