Ds. Angus Stewart
Het is waar dat een mens geen christen wordt door zijn eigen werken. Johannes 1:13 is zelfs nog diepgaander, want daar wordt de wil van de mens in de nieuwe geboorte, ook wel wedergeboorte genoemd (Titus 3:5), uitgesloten. Johannes verklaart driemaal dat de bron of de oorsprong van de nieuwe geboorte niet bij de mens ligt en tweemaal sluit hij de wil van de mens nadrukkelijk uit: Gods kinderen zijn niet (1) uit den bloede, noch (2) uit den wil des vleses, noch (3) uit den wil des mans geboren.
De ene mens wordt wedergeboren en de andere niet. Waarom? Niet vanwege zijn lichamelijke bloedverwantschap en ook niet vanwege de wil van de mens – niet van de persoon, noch van zijn ouders en ook niet van zijn predikant. De mens wordt dus niet wedergeboren door berouw te hebben of te geloven of door ”meegaandheid” of enige andere oefening van de wil van de mens. De mens werkt zelfs niet mee noch begeert of zoekt de nieuwe geboorte. Johannes 1:13 verklaart dat Gods kinderen “uit God” geboren zijn – geheel, volkomen, soeverein. De nieuwe geboorte is uit de wil van God en niet uit de wil van een mens (Jakobus 1:18). De Heilige Geest blaast soeverein, zoals de wind, wederbarend deze en niet die persoon (Johannes 3:8). Zo stelt de Westminster Geloofsbelijdenis dat de nieuwe geboorte door de Heilige Geest bewerkt is, “Die werkt waar, en wanneer en hoe het Hem behaagt” (10:3).
God wederbaart een mens en dan – en dan alleen – gelooft hij. Zo opende de Heere het hart van Lydia zodat zij in de Heere Jezus geloofde (Handelingen 16:14).
De waarheid van Gods absolute soevereine herschepping van een dode zondaar (Éfeze 2:1) is van essentieel belang voor de bewaring van het zaligmakende Evangelie van Jezus Christus tegen de zelfverlossing door de werken en de wil van de zondaar.
