Wiel. T. Miersma
Jan 14:27 Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka.
Ilekroć pojawia się zamieszanie lub kłopoty, przemoc lub wojna, nasz świat dużo mówi o pokoju, o jakimś trwałym pokoju, który trwa. W kłopotach życia mówimy o pokoju osobistym, wewnętrznej harmonii i tym, jak go osiągnąć. Podobnie, gdy stajemy w obliczu przemocy w rodzinie i konfliktów małżeńskich, a nasz świat szuka rozwiązań problemów pokoju w domu, aby panowała jedność, pokój i harmonia między mężem i żoną, między rodzicami i dziećmi. Poszukiwanie pokoju wkracza w każdą dziedzinę życia i ludzkiej egzystencji. Dlatego też harmonia z naszym środowiskiem i spokój ekologiczny stały się w naszych czasach przedmiotem troski. Nasze społeczeństwo tworzy różnorodne organizacje, wysiłki, grupy i komitety działania, z których każda ma własną wizję pokoju i harmonii oraz rozwiązań problemów na świecie.
Ale wyniki zawsze są niezadowalające. Tak naprawdę nigdy im się to nie udaje. Pokój między narodami trwa przez chwilę i znika, pojawiają się nowi wrogowie, nowa przemoc i konflikty. Wewnętrzny spokój ducha, spokój i nadzieja wypierane są przez nowe problemy i kłopoty. Ludzkie lekarstwa na problemy naszego świata zawsze wydają się nieść ze sobą nowe problemy, nieprzewidziane skutki uboczne. Cała historia ludzkości to ciągła porażka w uzyskaniu lub urzeczywistnieniu trwałego pokoju, nawet w jednej małej dziedzinie ludzkiego życia. Nawet w przypadku chorób i plag nie ma trwałego sukcesu, ponieważ pojawiają się nowe szczepy chorób, które są odporne na leki, które kiedyś je leczyły. Pokonaj jedną chorobę, a pojawi się nowa, groźniejsza epidemia. Nawet bogactwo ani władza nie mogą zapewnić pokoju ani bezpieczeństwa, ponieważ ludzie tracą władzę, gospodarka doświadcza recesji, inflacja nabiera tempa, a to, co przeznaczyliśmy na ochronę, wymyka się lub staje się bezwartościowe.
Rzeczywistość jest taka, że jeśli chodzi o człowieka, nie ma pokoju. Pokój, który daje ten świat, nigdy nie trwa. Rok po roku stają przed nami te same problemy. Każde pokolenie jest spadkobiercą problemów pokoleń je poprzedzających, zarówno nowych, jak i starych. Żadna z religii samopomocy, żadne z seminariów na temat rozwiązywania problemów typu „możesz to zrobić” ani ruchów „możesz odnieść sukces” nie przynoszą prawdziwego pokoju. Ani też żaden z tych ruchów przebranych w „chrześcijański” strój religijny, nie zapewnia prawdziwego pokoju, ponieważ nadal jest to pokój człowieka zakorzeniony w pracy człowieka.
Powód tej całkowitej porażki jest jasno wyrażony w Biblii chrześcijańskiej, Słowie Bożym. Przyczyna leży w grzechu i winie człowieka przed żywym Bogiem nieba i ziemi. „Nie ma pokoju dla niegodziwych, mówi PAN.” (Izaj. 48:22). Sąd Boży jest taki, że „wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (Rzym. 3:23). Człowiek jest oddzielony od Boga, nie jest z Nim w harmonii. W rzeczywistości stał się wrogiem Boga. Biblia oświadcza, że winę za to ponosi wyłącznie człowiek, który szuka własnej drogi i wymyśla zło, dlatego też „Bóg stworzył człowieka prawego, ale oni szukali rozlicznych wymysłów.” (Kazn. 7:29). Ta rzeczywistość jest tak głęboka, że rodzimy się „umarli w upadkach i grzechach” (Efez. 2:1; Ps. 51:5).
W rezultacie, w przeciwieństwie do większości współczesnej filozofii, która również uchodzi za chrześcijańską, człowiek nie jest dobry, ale z natury zły, a Bóg nie kocha go takim, jaki jest, lecz jest on przedmiotem świętego gniewu Boga z powodu grzechu. W tym właśnie tkwi powód, dla którego nie ma pokoju. Bóg staje przeciwko nam, a my jesteśmy wystawieni na Jego boski sprawiedliwy sąd. Całe stworzenie leży pod przekleństwem Jego gniewu, „zapłatą bowiem za grzech jest śmierć” (Rzym. 6:23). To przekleństwo Boże rozciąga się na całe życie świata, aż do śmierci we wszystkich jej formach i przyczynach. Obejmuje nasze życie w świecie, w domu i z bliźnim. „Przekleństwo Pana w domu bezbożnego” (Przyp. 3:33). „Bóg codziennie gniewa się na niegodziwych” (Ps. 7:11). Dlatego nie ma spokoju.
To samo Słowo Boże przeciwstawia się surowej rzeczywistości naszego grzechu i winy, przedstawiając cud Bożej miłości i łaski. Przedstawia cud, że Bóg ze zwykłej łaski wybrał sobie lud w Jezusie Chrystusie, lud, który chce przyjąć jako swoje dzieci, aby pojednać się ze sobą i postawić przed Nim jako swoje. Pragnie im dać błogosławieństwo wiecznego pokoju w nowych niebiosach i ziemi (Efez. 1:3-6). To Bóg czyni ten pokój, z miłości posyłając na świat swego jednorodzonego Syna, aby przyjął nasze ciało i krew, aby mógł cierpieć i umrzeć, dźwigając gniew Boży za grzechy swego ludu i przekleństwo Boże dzięki nam (Mat. 1:21; 20:28). Ten Jezus Chrystus, jako pasterz owiec danych Mu przez Boga, przyszedł, aby złożyć swoje życie za wszystkich swoich i w ten sposób uzyskać trwały pokój z Bogiem (Jana 10:9-18).
O tym dziele sam Jezus mówi ostatniej nocy przed swoją śmiercią, mówiąc do swoich uczniów, a w nich do swego ludu: „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat.” (Jana 14:27). Ten pokój nie jest taki jak pokój na świecie, który nigdy nie jest trwały. To pokój z Bogiem. Jest to pokój, który On ustanawia na swoim krzyżu, przez swoje cierpienie i śmierć pod gniewem Boga za grzechy swego ludu. Jest to cena okupu, którą przykrywamy nasz grzech i winę, abyśmy mogli mieć pokój z Bogiem i Jego sprawiedliwość została zaspokojona. Jest to pokój, który Jezus pozostawia swojemu ludowi, nawet gdy opuszcza ten świat. Ponieważ umarł na krzyżu, również zmartwychwstanie, a uzyskawszy dla nas pokój i życie, poszedł do Boga w niebie. Ten pokój daje teraz wszystkim swoim za sprawą swego Ducha z nieba, aby mógł zamieszkać także w naszych sercach. Dlatego Jezus mówi o pokoju, który nam pozostawia i który nam daje. Ten pokój dzięki Jego śmierci i zmartwychwstaniu trwa ponad śmiercią i smutkiem oraz wszystkimi problemami i zgiełkiem tego świata. W nim jest życie wieczne, obietnica trwałego pocieszenia teraz, w tym życiu, w pokoju z Bogiem i pewność wiecznego pokoju w życiu z Bogiem w wiecznej chwale niebieskiej.
Pokój, który jest pokojem Bożym w Jezusie Chrystusie, jest radosną nowiną Ewangelii. Jest to wielkie dzieło łaski Boga, które Bóg ustanowił ze swoim ludem w Jezusie Chrystusie, aby był naszym Bogiem i Ojcem. Człowiek na to nie zapracował. Człowiek nie jest w stanie zaprowadzić takiego pokoju. Tylko ten pokój trwa. Jest to dar Boży w Jezusie Chrystusie, udzielony przez Jego Ducha, Pocieszyciela. Mocą tego pokoju z Bogiem rodzimy się na nowo, powołani ze świata, który ginie, do nowej i trwałej relacji z Bogiem, aby poznać Go w Jego miłości przez wiarę w Jezusa Chrystusa. W świetle tego pokoju Bożego pokój na świecie i jego wysiłki na rzecz własnego pokoju bez Boga są niczym innym jak fałszywą i dumną próbą grzesznego człowieka, aby uzyskać własny pokój i zbawienie własnymi uczynkami. Przeciwko temu Słowo Boże stwierdza: „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił.” (Efez. 2:8-9).
Dlatego Słowo Boże nakazuje wszystkim ludziom, aby upamiętali się ze swojego grzechu, odwrócili się od fałszywego pokoju tego świata, który woła: „Pokój, pokój”, gdy nie ma pokoju, i uwierzyli w Pana Jezusa Chrystusa. Tym, którzy dzięki swojej łasce upamiętują się i wierzą, obiecuje odpuszczenie grzechów i życie wieczne, a nawet wieczny pokój. „Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; daję wam nie tak, jak daje świat. Niech się nie trwoży wasze serce ani się nie lęka. (Jana 14:27).
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
