Rev. Martyn McGeown
I. Wszyscy
Jak często słyszeliśmy to, kiedy próbujemy wyjaśnić reformowaną wiarę arminianom? Jest to bardzo powszechny zarzut i rażące niezrozumienie Pisma Świętego. To nawet niezrozumienie samego języka.
Co oznaczają słowa takie jak „wszyscy”, „każdy człowiek”, „świat”, „ktokolwiek” w Piśmie? Najłatwiejszym i najbardziej niezawodnym sposobem jest rozpoczęcie od aksjomatu „Pismo interpretuje Pismo” i pozwolenie, aby Biblia sama się wyjaśniła. Znaczna część tego artykułu składa się z fragmentów Nowego Testamentu przeplatanych komentarzami, aby wydobyć znaczenie, a raczej to, czego nie ma na myśli. Wiele z tych fragmentów mówi samo za siebie.
“Gdy król Herod to usłyszał, przeraził się, a z nim cała Jerozolima” (Mat. 2:3). Czy to prawda, że cała ludność Jerozolimy wiedziała o poselstwie przyniesionym przez Magów, czy też, że była nim “zaniepokojona”? Oczywiście, że nie! Odnosi się do przywódców Jerozolimy, podobnie jak “Jerozolima” wspomniana w Mateusza 23:37, która nie chce, aby Chrystus zebrał swoje dzieci.
„Wtedy przychodziła do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem” (Mat. 3:5). Czy mamy sobie wyobrażać, że Jezus ochrzcił wszystkich? Czy nie było wyjątków? Z pewnością możemy rozsądnie założyć, że ochrzczenie całej ludności Judei byłoby niemożliwe. Zobacz też Marka 1:5.
„I będziecie znienawidzeni przez wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, będzie zbawiony” (Mat. 10:22). Czy uczniowie byli znienawidzeni przez ludzi żyjących w Afryce, przez ludzi, którzy nigdy o nich nie słyszeli? Oczywiście „wszyscy” oznacza tutaj wielu ludzi.
„A wszyscy ludzie, zdumieni, mówili: Czyż to nie jest syn Dawida?” (Mat. 12:23). Czy to było uniwersalne? Zapominając nawet o innych narodach, co z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami? Czy byli zdumieni i czy wierzyli, że Jezus jest Synem Dawida? Oczywiscie nie!
“Kiedy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto i pytano: Któż to jest?” (Mat. 21:10). Czy najmniejsze niemowlęta w Jerozolimie były poruszone?
“Jeśli zaś powiemy, że od ludzi – boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka.” (Mat. 21:26). Faryzeusze nie uważali Jana za proroka, Rzymianie i Grecy też nie, więc oczywiście “wszyscy” nie jest tu uniwersalne.
„A cały lud odpowiedział: Krew jego na nas i na nasze dzieci.” (Mat. 27:25). Czy cała ludność Jerozolimy, nie wspominając o imperium rzymskim, stłoczyła się na jednym dziedzińcu, by wypowiedzieć te straszne słowa? Nie! Ale chodzi o każdego ze ściśle ograniczonej grupy.
“A całe miasto zgromadziło się przed drzwiami.” (Mk 1:33). Nie oznacza to każdego mężczyzny,kobiety i dziecka.
“A znalazłszy go, powiedzieli mu: Wszyscy cię szukają.” (Mk 1:37). To nie może być rozumiane powszechnie, ponieważ byli ludzie w Chinach, którzy Go nie szukali.
„I wszyscy się dziwili.” (Mk 5:20). Grecy, Etiopczycy, mieszkańcy Ameryki Północnej i Południowej nie zachwycali się w tym czasie.
„A zwoławszy wszystkich ludzi” (Mk 7:14). To nie oznacza każdego.
“wszyscy myśleli w swych sercach o Janie, czy może on nie jest Chrystusem;” (Łk 3:15). “Wszyscy” tutaj z pewnością nie może oznaczać całej rasy ludzkiej. Portugalczycy nie zastanawiali się.
„wszyscy nas ukamienują, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.” (Łk 20:6). Faryzeusze obawiali się zamieszek w populacji, a nie takich, które objęłyby każdego mężczyznę, kobietę i dziecko narodu, nie wspominając o zamieszkach, które rozprzestrzeniłyby się na wszystkich ludzi na ziemi!
„oto on chrzci, a wszyscy idą do niego.” (Ew. Jana 3:26). Gdyby wszyscy ludzie naprawdę przyszli do Niego, byłoby to powszechne zbawienie. Wiemy oczywiście, że stosunkowo niewielu przyszło do Chrystusa, a już na pewno nie wszyscy głowa w głowę. To wystarczyło, by zaniepokoić faryzeuszy.
„cały lud zszedł się do niego. I siadłszy, nauczał ich.” (Ew. Jana 8:2). Nie oznacza to absolutnie każdego.
„Jeśli go tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego i przyjdą Rzymianie, i zabiorą nam to nasze miejsce i naród.” (Jan 11:48). Jeśli wszyscy ludzie wierzyli w Chrystusa, to obejmowałoby to również Rzymian i samych faryzeuszy. Raczej „wszyscy ludzie” oznacza znaczną liczbę nawróconych, wystarczającą do przyciągnięcia uwagi Rzymian, czego obawiali się faryzeusze.
„Chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością wszystkich ludzi.” (Dz 2:47). Wczesny kościół był przez wielu nienawidzony i z pewnością nie cieszył się przychylnością wszystkich.
„ I wielu z tych, którzy się parali sztukami magicznymi, znosiło księgi i paliło je wobec wszystkich.” (Dz 19:19). „wobec wszystkich ludzi” oznacza publicznie, był to publiczny pokaz skruchy, a nie zgromadzenie ludności całego świata, by być świadkiem palenia książek!
„bogini Diany, czczonej w całej Azji i w całym świecie” (Dz 19:27). Nie wszyscy na planecie Ziemia w tamtym czasie czcili Dianę; na całej planecie było czczonych wiele bożków.
„To jest człowiek, który wszędzie wszystkich naucza przeciwko ludowi” (Dz 21:28). Paweł nie dotarł do każdego człowieka. Chodzi o to, że wszędzie, gdzie Paweł podróżował, nauczał ludzi ewangelii.
„Będziesz mu bowiem wobec wszystkich ludzi świadkiem tego, co widziałeś i słyszałeś.” (Dz 22:15). Nigdy nie nadejdzie czas, kiedy każdy człowiek usłyszy ewangelię. Wszyscy ludzie będą słyszeć, ale nie każdy głowa w głowę.
„Wasze posłuszeństwo bowiem stało się znane wszystkim.” (Rz 16:19). Czy ludzie w Tybecie wiedzieli o posłuszeństwie kościoła w Rzymie? Oczywiście nie!
Zobaczyliśmy, pozwalając Pismu Świętemu mówić za siebie, że termin “wszyscy ludzie” nie oznacza “każdej osoby na planecie Ziemia od Adama aż do końca czasów” Oznacza to raczej: wszyscy z określonej grupy lub większość określonej grupy lub wszystkie rodzaje ludzi bez różnicy. Ilustruje to kilka przykładów z mowy potocznej. Jeśli rodzina przygotowuje się do wyjścia na plażę, a ojciec (stojący w ogrodzie, w zasięgu słuchu sąsiadów) krzyczy: “Dobra, wszyscy do samochodu!”, czy wszystkie dzieci z sąsiedztwa wskakują do samochodu myśląc że są uwzględnione? Nie, każdy wie, że ojciec mówi tylko o swojej rodzinie. Wyobraź sobie, że nauczycielka zabiera swoją klasę do muzeum. Mówi swojej klasie: “OK, autobus odjeżdża o 17:00. Chcę, żeby wszyscy byli w autobusie punktualnie o 17:00. Nie chcemy, by ktokolwiek został w tyle” Nikt nie interpretuje nauczyciela w ten sposób, że “Chcę, aby cała rasa ludzka znalazła się w tym autobusie i nie chcę, aby ktokolwiek z całej rasy ludzkiej został w tyle” To byłby absurd! Jednak w taki właśnie sposób arminianie szafują Pismem Świętym, gdy upierają się, że wszyscy oznacza cały rodzaj ludzki.
II. Świat
Innym słowem nadużywanym przez arminian jest “świat” Ponownie, termin ten według nich (gdy odnosi się do zakresu Bożej miłości lub zakresu zadośćuczynienia Chrystusa) oznacza cały rodzaj ludzki bez wyjątku. Ale czy to naprawdę jest to, co Biblia ma na myśli?
„aby spisano cały świat.” (Łk 2:1). Cesarz nie planował spisania wszystkich mężczyzn, kobiet i dzieci na planecie Ziemia.
„jeśli takie rzeczy czynisz, objaw się światu.” (Ew. Jana 7:4). Bracia Chrystusa nie prosili Go, aby objawił się Celtom czy Afrykanom, ale ogółowi ludności Jerozolimy.
„Widzicie, że nic nie zdziałacie. Oto świat poszedł za nim.” (J 12:19). Sami faryzeusze nie poszli za nim, podobnie jak Rosjanie, Australijczycy i ludzie z wielu innych miejsc.
„Oto ci, którzy cały świat wzburzyli, przyszli też tutaj;” (Dz 17:6). Praca Apostołów nie wywołała najmniejszego poruszenia w Peru! Wywołałą poruszenie zarówno wśród Żydów, jak i pogan, gdziekolwiek poszli, ale nie w „świecie” w sensie absolutnym.
„abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem.” (I Kor 11:32). Świat nie może oznaczać „całej populacji ludzkości”, ponieważ oczywiście nie obejmuje to wierzących.
„I cała ziemia zdziwiła się, i poszła za bestią.” (Obj. 13:3). Nie każdy człowiek głowa w głowę to zrobi, ponieważ święci tego nie uczynią (w. 7).
Jeśli termin „świat” nie oznacza „każdej indywidualnej osoby na świecie”, to co on oznacza i dlaczego Duch Święty go używa?
Nowy Testament został napisany do ludzi, którzy wierzyli, że Bóg był Bogiem tylko Żydów i że poganie byli przeklęci. Jana 3:16 jest skierowany do faryzeusza, który miał taki pogląd. Aby skorygować ten błąd, apostołowie i Chrystus użyli słów takich jak “świat” i “wszyscy ludzie” W niektórych tekstach terminem tym jest oczywiście “my wszyscy” lub wszyscy wierzący lub wszyscy wybrani. Jest to szczególnie prawdziwe w II Liście Piotra 3:9, gdzie celowo podkreślone jest kwalifikacyjne wyrażenie “okazuje względem nas cierpliwość” (por. 1:1; 3:1, 8).
Nowy Testament to przede wszystkim zbiór listów pisanych do wierzących. Biblia nie jest napisana dla niewierzących, więc kiedy widzimy słowa takie jak “my”, “nas”, “umiłowani”, powinniśmy wziąć pod uwagę, że adresatami są wierzący, a nie cały świat.
„Mówię bowiem przez łaskę, która mi jest dana, każdemu, KTO JEST WŚRÓD WAS, aby nie myślał o sobie więcej niż należy, ale żeby myślał o sobie skromnie, stosownie do miary wiary, jakiej Bóg każdemu(wśród was) udzielił.” (Rz 12:3). Trzeba koniecznie zwracac uwagę Arminianom, którzy twierdzą, że oznacza to, że wszyscy ludzie na świecie mają wiarę i że od każdej osoby zależy, czy właściwie wykorzysta swoją „porcję”, że nie o tym mówi Paweł. Przemawia i mówi o kościele.
„Jego(Jezusa) to głosimy, napominając każdego człowieka i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby każdego człowieka przedstawić doskonałym w Chrystusie Jezusie.” (Kol. 1:28). Sformułowanie „każdy człowiek” również nie jest tu uniwersalne. Mówienie tego jest absurdem. Paweł z pewnością nigdy nie spotkał „każdego człowieka” na świecie i nie mógł nauczać i ostrzegać każdego człowieka.
Arminianie krytykują kalwinistów za “interpretowanie” terminów “świat” i “wszyscy ludzie” dla swoich własnych celów. Ale co oznaczają słowa: “przebłaganie” (I Jana 2:2), “gładzi grzechy” (Jana 1:29), “skosztował śmierci” (Hebr. 2:9) i “Zbawiciel” (Jana 4:42)?
Przebłaganie oznacza odwrócenie gniewu Bożego przez ofiarę. Jezus przebłagał gniew Boży i nikt, za kogo Chrystus był przebłaganiem, nie może cierpieć gniewu Bożego.Trzymając się “całego świata” z I Jana 2:2, arminianin nie rozumie znaczenia przebłagania. Arminianin wierzy, że Chrystus może być przebłaganiem za grzesznika, i że Bóg nadal zachowuje swój gniew i wysyła obiekty tej przebłagalnej ofiary do piekła!
Zbawiciel to ktoś, kto rzeczywiście zbawia, a nie ktoś, kto próbuje zbawić, chce zbawić, sprawia, że ludzie stają się zbawieni, jeśli to zaakceptują. Zbawiciel rzeczywiście zbawia. Arminianin wierzy, że Jezus jest “Zbawicielem świata” (J 4:42), ale nie wszyscy z tego świata są zbawieni!
List do Hebrajczyków 2:9 mówi, że Chrystus skosztował śmierci za każdego człowieka. Jednak Arminianin wierzy, że niektórzy grzesznicy, za których Chrystus skosztował śmierci, muszą pić kielich Bożego gniewu przez całą wieczność. To jest część kielicha złych (Ps. 11:6), a nie wybranych!
Chrystus jest “Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (J 1:29), a jednak wielu z tych grzeszników, mówi arminianin, idzie do piekła. Najwyraźniej więc Chrystus nie zgładził ich grzechów, ani też nie można powiedzieć, że “Bóg bowiem był w Chrystusie, jednając świat z samym sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów” (II Kor. 5:19), jeśli wszyscy ludzie to każdy głowę w głowę (arminiańskie rozumienie “świata”). Wielu ludziom na świecie zostana przypisane ich winy, i zginą w piekle.
Słowa w Piśmie Świętym mają określone znaczenie i jest oczywiste, że arminianie szafują Pismem Świętym w próżnej próbie uczynienia zbawienia dostępnym dla wszystkich. Walczmy o prawdę o suwerennej, szczególnej, skutecznej łasce!
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
