David J. Engelsma
2 Tes. 2:1-3
1. Prosimy was, bracia, przez wzgląd na przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa i nasze zgromadzenie się przy nim;
2. Abyście nie tak łatwo dali się zachwiać w waszym umyśle i zatrwożyć się ani przez ducha, ani przez mowę, ani przez list rzekomo przez nas pisany, jakoby już nadchodził dzień Chrystusa.
3. Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia;
Według doktryny Reformowanej rzeczy ostatecznych dni ostatnie będą czasem
- odejścia wielu od wiary i
- prześladowania prawdziwego kościoła przez niegodziwy świat.
Odstępstwo i prześladowania charakteryzowały cały okres od wniebowstąpienia Chrystusa do Jego drugiego przyjścia. Nasilą się one i nasilą pod sam koniec w związku z przyjściem Antychrysta i ustanowieniem uniwersalnego królestwa bestii.
Wiara Reformowana odrzuca pogląd, że dni ostatnie niosą ze sobą perspektywę nawrócenia większości rodzaju ludzkiego, aby prawdziwy Kościół Chrystusa był w stanie prześladować bezbożnych.
Wyznania wiary reformowane
Doktryna Reformowana opiera się na Reformowanych wyznaniach wiary. Wyznania te nauczają, że dni ostatnie są czasem odstępstwa i prześladowań.
Drugie Wyznanie Helweckie (1566), wyrażające przekonanie wszystkich czołowych Reformatorów, głosiło:
“A z nieba ten sam Chrystus powróci na sąd, kiedy niegodziwość na świecie osiągnie swoje największe rozmiary i kiedy Antychryst, skaziwszy prawdziwą religię, napełni wszystko przesądem i bezbożnością i okrutnie zniszczy Kościół rozlewem krwi i płomieniami (Dan. 11). Ale Chrystus przyjdzie ponownie, aby odebrać swoją własność i przez swoje przyjście zniszczy Antychrysta… Ponadto potępiamy żydowskie mrzonki, że na ziemi będzie złoty wiek przed Dniem Sądu i że pobożni, pokonawszy wszystkich swoich bezbożnych wrogów, posiądą wszystkie królestwa ziemi. Aby poznać prawdę ewangeliczną w Ewangelii Mateusza 24 i 25 oraz Łukasza 18 i naukę apostolską w 2 Tes. 2 i 2 Tym. 3 i 4 przedstawiają coś zupełnie innego 1
Dwiema głównymi sekcjami poświęconymi eschatologii w „Trzech formach jedności” są pytanie 52 Katechizmu Heidelberskiego i Artykuł 37 Wyznania Belgijskiego. Pytanie 52 Katechizmu umiejscawia każdego wierzącego, a przez implikację prawdziwy Kościół, w okolicznościach prześladowań w obecnych czasach:
Pytanie 52: Jaka pociecha płynie dla ciebie z faktu, że Chrystus „przyjdzie sądzić żywych i umarłych”?
Otóż w każdej trosce i prześladowaniu mogę z podniesioną głową czekać na Tego, który stanął przed Bożym Sądem zamiast mnie i zdjął ze mnie wszelkie przekleństwo, na Tego, który przyjdzie z niebios jako Sędzia, aby skazać na wieczne potępienie wszystkich swoich i moich wrogów, a mnie wraz z wszystkimi wybranymi zabrać z sobą do wiecznej chwały i radości. Gal.3:13; Filip.3:20; Mat.25:34; 2 Tym.4:8. 2
Artykuł 37 Belgijskiego Wyznania Wiary czyni to samo. Oświadcza, że Sąd Ostateczny
“wzbudza pragnienie i pociechę u sprawiedliwych i wybranych, gdyż wówczas dopełni się ich całkowite odkupienie i otrzymają owoce swego trudu i znoju, które znosili (Łuk. 21:28; 1 Jan. 3:2; 4:17; Obj. 14:7; 2 Tes. 1:5-7; Łuk. 14:14). Ich niewinność objawi się wszystkim i ujrzą straszliwą pomstę Boga na złych (Dan. 7:26), którzy ich bezlitośnie prześladowali, uciskali i dręczyli w tym świecie (Mat. 25:46; 2 Tes. 1:6-8; Mal. 4:3; Psalm 58:10)”3
W artykule tym czytamy dalej, że dopiero wtedy, przy powrocie Chrystusa, wierni i wybrani zostaną ukoronowani chwałą i czcią, wszelkie łzy zostaną otarte z ich oczu, a
“a ich racja – obecnie tak często potępiana przez wielu sędziów i władze jako herezja, a także bezbożność – okaże się racją Syna Bożego”
Nie dość, że w artykułach tych nie ma żadnej wzmianki o nadziei na „złoty wiek”, to jeszcze wprost wykluczają one możliwość istnienia ziemskiego królestwa Chrystusa w historii.
Bezbożni zawsze dominują. Przywódcy świata zawsze potępiają sprawę prawdziwego Kościoła. Bezbożni zawsze uciskają świętych. Jedyną nadzieją Kościoła na świecie i jego całkowitym wybawieniem jest drugie przyjście Chrystusa i Sąd Ostateczny.
To jest doktryna Reformowana.
- Postmilenializm nie ma podstaw w Reformowanych wyznaniach wiary.
- Postmilenializm jest sprzeczny z Reformowanymi wyznaniami wiary.
- Postmilenializm jest potępiany w wyznaniach wiary Kościoła Reformowanego, wprost w Drugim Wyznaniu Helweckim z 1566 r. oraz pośrednio w innych
Wieczna Wojna
Podobnie jak wszystkie doktryny zawarte w wyznaniach wiary Kościoła reformowanego, amilenializm opiera się na jasnych naukach Biblii.
Pierwotna obietnica Ewangelii w Księdze Rodzaju ustanawiała wrogość między kościołem a niegodziwym światem, który duchowo pochodzi od Szatana:
1 Mojż. 3:15 I wprowadzę wrogość między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem. Ono zrani ci głowę, a ty zranisz mu piętę.
Wrogość to wojna. W wojnie bezbożni – pomioty szatana – wyrządzają prawdziwą, choć nie śmiertelną, krzywdę świętym: „… ty zranisz mu piętę”. Ta wojna i jej cierpienia dla ludu Bożego będą trwały aż do samego końca czasu, do powrotu Chrystusa, gdyż Rzymian 16:20 obiecuje Kościołowi apostolskiemu, że
„Bóg pokoju wkrótce zetrze szatana pod waszymi stopami”.
Szatan został zmiażdżony głównie na krzyżu, jednak ostatecznie nie zostanie zmiażdżony aż do powrotu Pana, ktróry wrzucic go do jeziora ognistego
Obj. 20:10 A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków.
Tymczasem bez wytchnienia miażdży piętę ciała Chrystusa na świecie.
Psalm 2 uczy, że królowie ziemi głupio sprzeciwiają się Jahwe i Jego Chrystusowi, dopóki Chrystus nie złamie ich rózgą żelazną.
Psalm 2:1-3 1. Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły? 2. Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, mówiąc: 3. Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.
Psalm 2:9 Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.
Objawienie 19:11 i następne. jasno wskazuje, że zniszczenie tych wściekłych wrogów żelaznym prętem nastąpi podczas drugiego przyjścia Jezusa Chrystusa.
Obj. 19:11 Potem zobaczyłem niebo otwarte, a oto koń biały, a ten, który na nim siedział, nazywa się Wiernym i Prawdziwym i w sprawiedliwości sądzi i walczy.
To Objawienie 19:11 i następne odnosi się do drugiego przyjścia, co jest oczywiste z otwarcia nieba (w. 11) i z faktu, że w tym czasie Antychryst i jego fałszywy prorok zostaną wrzuceni do piekła (w. 20).
Obj. 19:20 I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką.
Do czasu osobistego powrotu Chrystusa narody pod rządami królów ziemi toczą z Nim wojnę, ponieważ jest On obecny w swoim kościele przez swoje Słowo.
Punktem kulminacyjnym tej wojny przeciwko potomstwu kobiety prowadzonej przez potomstwo Węża będzie prześladowanie kościoła przez Antychrysta.
Taka była przyszłość Kościoła pod koniec XX wieku. W Objawieniu 13 Jan przepowiedział, że światowe królestwo bestii będzie walczyć ze świętymi.
Obj. 13:7 Pozwolono jej też walczyć ze świętymi i zwyciężać ich. I dano jej władzę nad każdym plemieniem, językiem i narodem.
W Objawieniu 19 Apostoł mówi nam, że bestia ta wraz ze swoim fałszywym prorokiem pojawi się w historii tuż przed drugim przyjściem Chrystusa. Podczas swego przyjścia Chrystus wrzuca bestię i fałszywego proroka do jeziora ognia (w. 20).
To jest jasna, niepodważalna nauka 2 Listu do Tesaloniczan 2. Ta jednostka, która jest „tym człowiekiem grzechu”, „synem zatracenia” i „tym Niegodziwcem”, będzie na scenie, gdy Pan Jezus powróci ponownie, ponieważ Pan
2 Tes. 2:8 …zabije duchem swoich ust i zniszczy blaskiem swego przyjścia.
Jakkolwiek będzie się sprzeciwiał i wynosił ponad wszystko, co nazywane jest Bogiem lub co jest czczone, i będzie twierdził, że sam jest Bogiem, jest Antychrystem (w. 4).
2 Tes. 2:4 Który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub co jest przedmiotem czci, tak że zasiądzie w świątyni Boga jako Bóg, podając się za Boga.
Będzie przeciwstawiał się Chrystusowi (objawieniu Boga) i będzie przedstawiał się jako wikariusz Chrystusa, czyli Jego zastępca. Sprzeciwiając się Chrystusowi, siłą rzeczy będzie sprzeciwiał się kościołowi Chrystusa. To będzie wielki ucisk dla Kościoła.
Chrześcijanie Reformowani mogą mieć różne poglądy na temat tożsamości Antychrysta, czy będzie to konkretny papież Kościoła rzymskokatolickiego, czy też postać polityczna popierana przez fałszywy kościół na czele z Rzymem. Nie może być wśród nas żadnej rozbieżności co do tego, że nadejście Antychrysta i jego atak na Kościół są kwestią przyszłości.
Ta wizja przyszłości jest zgodna ze świadectwem Pisma Świętego, które głosi, że prześladowania będą zawsze udziałem wierzących. Chrystus powiedział
Mat. 5:11 Błogosławieni jesteście, gdy z mego powodu będą wam złorzeczyć, prześladować was i mówić kłamliwie wszystko, co złe, przeciwko wam.
Do Kościoła Chrystus powiedział
Jan 16:33 …Na świecie będziecie mieć ucis,…
W każdym wieku wybrani przez Boga wyznają:
Rzym. 8:36 …Z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
W 2 Liście do Tymoteusza 3 apostoł wyraźnie opisuje „dni ostatnie”, czyli obecny okres między wniebowstąpieniem Chrystusa a Jego powrotem, jako czas, w którym
2 Tym. 3:12 Tak i wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą prześladowani.
Pismo Święte przeczy marzeniu postmilenializmu o ziemskim zwycięstwie Kościoła w przyszłości.
Prawdziwy Kościół staje się mniejszy
Do ostatecznej, zaciekłej walki sług szatana pod wodzą człowieka szatana przeciwko Kościołowi Chrystusa prowadzi wielkie odstępstwo. Jest to masowe odejście od prawdy wielu osób, które kiedyś wyznawały wiarę. Albo szczerze wyznawali wiarę w swoich przodkach, albo nieszczerze wyznawali ją osobiście.
Przyszłość nie rysuje się w jasnych barwach, jeśli weźmiemy pod uwagę perspektywę masowych nawróceń, a tym bardziej nawrócenia do Chrystusa większości ludzkości, co jest marzeniem postmilenializmu. Wręcz przeciwnie, przyszłość jawi się w ciemnych barwach, a wielu z tych, którzy kiedyś wyznawali Chrystusa, z pewnością odejdzie od Niego. To jest jasna, ostateczna doktryna Apostoła w 2 Liście do Tesaloniczan
2 Tes. 2:3 Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia;
Dzień Chrystusa, to znaczy dzień Jego osobistego, widzialnego przyjścia, poprzedzony jest znakiem Antychrysta. Nadejście Antychrysta poprzedzone jest i zapoczątkowane przez apostazję. Wyraźnym znakiem końca czasów Chrystusa jest odejście od prawdy Ewangelii. Na czym polega to odstępstwo i jak do niego dochodzi, sugerują wersety 9–12.
2 Tes. 2:9-12 9. Niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów; 10.Wśród wszelkiego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni. 11. Dlatego Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu; 12. Aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość.
Odstępstwo rozpoczęło się już w czasach Apostołów, gdy zmagali się oni z legalizmem, gnostycyzmem i antynomizmem. Nabrało ono intensywności wraz z rozwojem rzymskiego katolicyzmu. Prawie natychmiast po Reformacji protestantyzm zaczął ustępować miejsca Arminianizmowi, liberalizmowi i mistycyzmowi, który współcześnie reprezentuje ruch charyzmatyczny.
Dla tych, którzy potrafią dostrzec znaki biblijne, obecny stan kościołów jasno ukazuje prawdę Reformowanego amilenializmu.
Taktyka, za pomocą której postmilenializm próbuje uciec od mocy biblijnych fragmentów, które przewidują odstępstwo i prześladowania w dniach ostatnich, jest zarówno desperacka, jak i śmiertelnie niebezpieczna. Polega ona na odniesieniu wszystkich fragmentów do wydarzenia, które miało miejsce w przeszłości. Wydarzeniem tym jest zburzenie Jerozolimy w roku 70 n.e. Wszystko, co w Nowym Testamencie, jak i w Starym, zapowiada ucisk dla ludu Bożego, już się całkowicie spełniło. Nic z tego nie ma już zastosowania do kościoła. W ten sposób ogromne fragmenty Pisma Świętego, w tym większa część Księgi Objawienia, stają się dla Kościoła nieistotne.
Gary DeMar, który chwalił się dogłębną egzegezą postmilenializmu, interpretuje 2 List do Tesaloniczan 2 w taki sposób, że nic w tym rozdziale nie odnosi się do przyszłości. Człowiek grzechu był „współczesnym” Apostołowi Pawłowi. Dzień Pański był dniem zburzenia Jerozolimy. Odstępstwo było odstępstwem Żydów po wniebowstąpieniu Chrystusa. Przyjście Chrystusa było przyjściem Jezusa w celu osądzenia Jerozolimy4
Podstawą takiego wypaczania Słowa Bożego na rzecz królestwa cielesnego jest postmilenijna interpretacja Ewangelii Mateusza 24, wielkiego eschatologicznego wykładu Jezusa.
Jeśli Bóg pozwoli, przyjrzymy się temu fragmentowi następnym razem.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
___________________________________
