Rev. Angus Stewart
Zgodnie z biblijnymi i reformowanymi doktrynami kalwinizmu wierzymy, że przymierze łaski jest przymierzem suwerennej, szczególnej i nieodpartej łaski zakorzenionej w wiecznym, bezwarunkowym wybraniu w Jezusie Chrystusie, ponieważ „wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki” (Kanon Dordt I:9; Ef. 1:4). Trójjedyny Bóg „utwierdził nowe przymierze” przez „najcenniejszą śmierć swego Syna” dla „wszystkich i tylko tych, którzy od wieczności zostali wybrani do zbawienia i dani Mu przez Ojca” (Kanon II:8; J. 10:14-15, 26). Jak stwierdza Duży Katechizm Westminsterski Odp. 31: „Przymierze łaski zostało zawarte z Chrystusem jako drugim Adamem iw Nim ze wszystkimi wybranymi jako Jego nasieniem” (por. Gal. 3:16, 29).
Boża łaska przymierza, obietnica przymierza, zbawienie przymierza i błogosławieństwa przymierza są najpełniej opisane w Liście do Rzymian 9:6-24, tym wspaniałym fragmencie o suwerennej, bezwarunkowej, podwójnej predestynacji, składającym się z wiecznego wybrania i potępienia, w linii Abraham, Izaak i Jakub i przymierze Izraela. „A zatem”, konkluduje apostoł, zbawienie – zbawienie przymierza – nie pochodzi od tego, który chce [tj. rzekomej wolnej woli człowieka], ani od tego, który zabiega [tj. usilnych wysiłków i czynów człowieka], ale od Boga, który okazuje miłosierdzie (Rz. 9:16; por. Rz. 4:16; Ef. 2:8-9).
Formuła przymierza utożsamia przymierze z tym, że Jahwe jest naszym Bogiem (aby zbawić, wspierać,być wywyższonym i mieszkać z nami na zawsze) oraz naszym byciu Jego ludem (by ufać, chodzić i mieszkać z Nim w błogosławieństwie i pokoju). jahwe przedstawia swoje przymierze z nami jako Jego przybytek z nami oraz jako związek męża z żoną i ojca z synem. Abraham, ojciec wszystkich wierzących (Rzym. 4:11-18), z którym Bóg wywyższył Swoje przymierze (Rdz. 15; 17; Gal. 3), jest nazwany „przyjacielem” Boga (2 Kron. 20:7; Iz. 41:8; Jakuba 2:23). Zatem przymierzem Bożym jest cudowna jedność, komunia i społeczność z Nim w Jezusie Chrystusie przez Ducha Świętego, abyśmy dzięki łasce wierzyli w Niego , pokutowali za nasze grzechy, miłowali Go, czcili Go i czynili dobre uczynki oraz zachowywali Jego przykazania z serca i z wdzięczności (Iz. 55:3-5; Jer. 31:31-34; 32:40; Eze. 36:25-28).
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
