Rev. Angus Stewart
(1)
W ostatnich trzech artykułach widzieliśmy, że wybranie jest źródłem Kościoła (Ef. 1:3-4). Tak więc Reformatorzy nazywali wybranie cor ecclesiae, sercem lub źródłem kościoła, a Wycliffe i Hus mówili o kościele Chrystusa jako o “towarzystwie predestynowanych”
Teraz zobaczymy, że wybór jest nie tylko źródłem kościoła, ale jest także źródłem wszystkich jego błogosławieństw. Nasz Katechizm Heidelberski oświadcza, że “Kościół [jest] wybrany do życia wiecznego” (Q. & A. 54). Kanony Dordt stwierdzają, że “wybranie jest źródłem każdego zbawiającego dobra, z którego wypływają jako owoce i skutki: wiara, świątobliwość oraz inne dary zbawienia, a także ostatecznie życie wieczne, zgodnie ze świadectwem apostoła: „Gdyż wybrał nas [nie dlatego, że byliśmy święci, lecz], abyśmy byli święci i nieskalani przed nim’ (Ef 1,4)” (I,9). “Źródło”, słowo użyte tutaj w Kanonach i ogólnie w tradycji reformowanej, przedstawia nam bardzo atrakcyjny obraz. Mamy wyobrażać sobie wszystkie liczne i bogate błogosławieństwa Kościoła, które tryskają i przelewają się z łaskawego i wiecznego źródła wybrania przez Boga. To cudowne źródło przynosi wszelkie błogosławieństwa tobie, wierzącemu, i każdemu członkowi kościoła Chrystusowego!
Taka jest nauka Efezjan 1:3-4, która mówi, że wszystkie błogosławieństwa kościoła (3) spływają na nas “według tego, jak nas wybrał w nim [tj. w Chrystusie] przed założeniem świata” (4). Pierwszym wymienionym tu błogosławieństwem jest świętość (4). Bóg nieomylnie czyni każdego prawdziwego członka Kościoła świętym, zgodnie z Jego wiecznym wyborem. W ten sposób każdy wybrany wierzący jest duchowo oddzielony od bezbożnego świata i poświęcony Bogu w duszy i ciele. Bóg urzeczywistnia świętość wybranych w skutecznym wezwaniu, przenosząc ich z ciemności do swego cudownego światła; w postępującym uświęceniu przez to życie; i w całkowitym uświęceniu w chwili śmierci lub cielesnego powrotu Chrystusa. Świętość nie jest warunkiem ani przyczyną naszego wybrania! Bóg nie wybrał nas, ponieważ widział, że będziemy święci, jak naucza arminianizm. Raczej wybrał nas, aby uczynić nas świętymi. Bóg “wybrał nas w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci” (4). Świętość jest celem i wynikiem naszego wiecznego i bezwarunkowego wybrania w Chrystusie.
Drugim błogosławieństwem zapisanym w Liście do Efezjan 1:4 jest nienaganność przed Bogiem. Niektórzy uważają, że jest to prawe i bogobojne życie (z Bogiem łaskawie wybaczającym wszystkie nasze liczne, pozostałe przewinienia). Inni mówią, że odnosi się to do naszego uniewinnienia przed Bogiem, naszym sędzią, opartego wyłącznie na sprawiedliwości Jezusa Chrystusa, naszego zastępcy. Tak czy inaczej, jest to wielka korzyść dana nam tylko zgodnie z naszym wybraniem.
Adopcja jest trzecim z wymienionych tu błogosławieństw: “Przeznaczył nas dla siebie, ku usynowieniu przez Jezusa Chrystusa, według upodobania swojej woli” (5). Mamy wszystkie prawa i przywileje synów i córek Boga, jako członkowie Jego duchowej rodziny, z Panem Jezusem jako naszym starszym bratem. Nikt nigdy nie był ani nie będzie adoptowany przez Boga, kto nie został wiecznie wybrany.
Werset 6 przypisuje nam czwarte błogosławieństwo: przyjęcie w Chrystusie, umiłowanym przez Boga. Jeśli kusi cię, by myśleć o tym jako o niewielkiej korzyści, pomyśl o tych, którzy nigdy jej nie otrzymają. Do nich Syn Boży powie w dniu sądu: “Nigdy was nie znałem, odejdźcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość” (Mat. 7:23).
List do Efezjan 1 wymienia inne błogosławieństwa: odkupienie przez krew Chrystusa (7), przebaczenie grzechów (7), poznanie Bożego celu zjednoczenia wszystkich rzeczy na niebie i ziemi w Chrystusie (9-10), nasze wieczne dziedzictwo (11), zapieczętowanie Duchem Świętym (13) i zmartwychwstanie ciała w dniu ostatecznym (14). Co więcej, jesteśmy odbiorcami wielu innych błogosławieństw, nie wymienionych w Liście do Efezjan 1, ale znajdujących się w innych miejscach Słowa Bożego.
Nie zapominajmy też o apostolskim błogosławieństwie: “Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa” (2). Łaska, miłosierdzie i pokój nie są dane potępionym. Te duchowe błogosławieństwa (3) są dane tylko wybranym, “według tego, jak nas wybrał w [Chrystusie] przed założeniem świata” (4).
Odnieśmy teraz te błogosławieństwa, które otrzymujemy z przelewającego się źródła Bożego wybrania, do pięciu punktów kalwinizmu (“TULIP”). “T” (całkowita deprawacja) nie jest błogosławieństwem, ani nie jest szczególna dla wybranych, ponieważ jest wspólna dla wszystkich upadłych ludzi, więc nie należy do tej dyskusji. Ostatnie trzy punkty kalwinizmu (ograniczone odkupienie, nieodparta łaska i wytrwanie świętych) są zgodne z drugim punktem kalwinizmu, bezwarunkowym wybraniem (“U”), i z niego wypływają.
Jest to nauczane w Liście do Efezjan 1. Odkupienie dokonane przez Chrystusa (7) jest błogosławieństwem, które spływa na nas “według tego, jak nas w Nim wybrał przed założeniem świata” (4). Uczy to ograniczonego odkupienia (“L”), czyli szczególnego odkupienia tylko wybranych. Nieodparta łaska Boża (“I”), “przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły” (19), wypływa ze źródła łaskawego wybrania (4). Wytrwanie świętych (“P”), które opiera się na nieomylnym pieczętowaniu i zachowywaniu nas przez Boga dla naszego wiecznego dziedzictwa (11, 13-14), jest również owocem wybrania (4). Tak więc bezwarunkowe wybranie przez Boga, drugi punkt kalwinizmu, jest źródłem wszystkich błogosławieństw kościoła, w tym trzech z pięciu punktów kalwinizmu: ograniczonego odkupienia Chrystusa, nieodpartej łaski Bożej i wytrwałości (a zatem i zachowania) świętych.
(2)
Po przyjrzeniu się w ostatnim artykuleróżnym błogosławieństwom, które otrzymujemy zgodnie z wybraniem, musimy teraz rozważyć ich zalety. Błogosławieństwa, które płyną ze źródła wybrania są niebiańskie i duchowe. Wszyscy wierzący nie mają obiecanego fizycznego uzdrowienia w tym życiu, politycznego panowania czy ogromnych ilości pieniędzy. Obiecano nam “wszelkie błogosławieństwa duchowe w miejscach niebiańskich” (Ef 1:3).
Błogosławieństwa te są również “w Chrystusie” (3). Wybrany wierzący jest w Chrystusie, zjednoczony z Nim przez Ducha Świętego. Będąc zjednoczeni z błogosławionym, mamy udział w Jego błogosławieństwie. On zasłużył na błogosławieństwa dla nas, a w Nim otrzymujemy te duchowe i niebiańskie błogosławieństwa przez wiarę. Wszystkie! Albowiem Bóg “obdarzył nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w Chrystusie” (3).
Ponieważ wybrani otrzymują wszystkie duchowe i niebiańskie błogosławieństwa w Chrystusie, cały Boży lud jest równy w funkcji wierzącego. Wszyscy są prorokami, ponieważ znamy i wyznajemy tajemnicę odwiecznego celu Boga: zjednoczyć wszystko na niebie i na ziemi w Chrystusie (8-10). Wszyscy jesteśmy kapłanami, ponieważ jesteśmy święci, poświęceni naszemu Ojcu Niebieskiemu (4). Wszyscy jesteśmy królami, ponieważ jesteśmy adoptowani jako dzieci Pana Boga (5). W ten sposób wybranie jest również źródłem tego duchowego błogosławieństwa: naszej funkcji wierzących, jako proroków, kapłaówi i królów.
Istnieją również pewne boskie dary, które nie wszyscy wybrani otrzymują. Nie są to te, które są wymienione w Efezjan 1. Po pierwsze, są specjalne urzędy w kościele. Bóg odwiecznie przeznaczył niektórych ludzi w swojej łasce, aby służyli jako diakoni, starsi lub pastorzy, ponieważ On “sprawuje wszystko według rady swojej woli” (11). Po drugie, istnieją dary duchowe. One również są suwerennie zarządzane w taki sposób, że niektórzy wybrani święci otrzymują więcej darów niż inni (Rzym. 12:6; I Kor. 12:11). Oczywiście, dary są użyteczne tylko w takim stopniu, w jakim służą budowaniu ciała.
Ponadto, chociaż wszyscy wybrani otrzymują wszystkie duchowe błogosławieństwa w Chrystusie, to jednak niektóre z nich różnią się stopniem wśród wybranych. Podczas gdy wszyscy wybrani wierzący są uświęceni, istnieją stopnie uświęcenia w tym życiu.
W ten sposób suwerenny wybór Boga określa istnienie, trwanie, położenie, wielkość i członkostwo kościoła , a także wszystkie duchowe błogosławieństwa kościoła , jak również stopień naszego uświęcenia oraz dystrybucję specjalnych urzędów i darów duchowych w kościele. Od góry do dołu, Kościół jest kontrolowany i kształtowany przez wieczne wybranie Boga.
Czy widzisz to, drogi święty? Prawdziwy kościół, jako organizm i instytut, jest całkowicie z Boga, stworzony, zgromadzony, zachowany i uwielbiony wyłącznie przez Jego suwerenną wolę, tak że kościół i każdy jego członek musi chlubić się w wybierającym Bogu! Odpoczywajcie w tej prawdzie o wybraniu! Pracujcie, módlcie się, czcijcie i dawajcie świadectwo w jego świetle!
Ale dlaczego wybranie jestsercem i źródłem Kościoła i wszystkich jego błogosławieństw? Dlaczego wybranie jest “źródłem każdego zbawiajacego dobra” (Kanony I:9)? Ponieważ sam Bóg jest “niewyczerpanym źródłem wszelkiej dobroci” (Wyznanie Belgijskie 1). Wybranie jest źródłem Kościoła i wszystkich jego błogosławieństw. Wybierający Bóg jest źródłem Kościoła i wszystkich jego błogosławieństw. Bóg jest źródłem Kościoła i wszystkich jego błogosławieństw. Te trzy ostatnie zdania mówią w gruncie rzeczy to samo. Tak więc atakowanie wybrania jest nie tylko atakowaniem serca Kościoła (cor ecclesiae), ale jest to również niegodziwy, daremny atak na serce samego Boga, serce przepełnione miłością do Jego drogiego Kościoła, dla którego posłał swojego Syna, aby umarł na krzyżu.
Wybranie jest także źródłem czterech błogosławionych przymiotów Kościoła: jedności, świętości, powszdchności i kościoła apostolskiego. Kościół jest święty, ponieważ został “wybrany (…) przed założeniem świata, abyśmy byli święci” (Ef. 1:4). Efezjan rozdziały 4-6 opisują święte życie kościoła. Kościół jest apostolski, ponieważ został wybrany do wiary (Dz 13:48), a prawdziwa wiara przyjmuje naukę apostolską (Ef 2:20). Kościół jest powszechny, ponieważ składa się z Żydów i pogan (2,11-22; 3,6), “zgodnie z odwiecznym zamysłem, jaki [Bóg] zamierzył w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (11). Kościół jest jeden, ponieważ Bóg “wybrał nas w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci” (1:4). Ta błogosławiona jedność ciała Chrystusa, kościoła, jest wyjaśniona bardziej szczegółowo w Liście do Efezjan 4:1-16.
Tak więc Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski z powodu jego wiecznego wyboru. W szczególności, Kościół posiada te cztery atrybuty, ponieważ jest wybrany w Chrystusie (1:4). Chrystus jest święty (całkowicie oddany Ojcu), apostolski (objawiony w Piśmie Świętym, a nie w próżnych wyobrażeniach ludzi), powszechny (Zbawiciel świata, a nie tylko Żydów lub ludzi z określonej klasy lub wieku) i jeden (wcielony Syn Boży). Będąc wiecznie wybranym w Chrystusie i zjednoczonym z Nim przez Jego Ducha, Kościół musi być i jest jeden, święty, powszechny i apostolski. To doskonale pasuje do tematu Efezjan: Kościół jako ciało Chrystusa.
Kościół zatem ma wyznawać i głosić swoje cztery atrybuty. Musi nauczać, że jest jeden, święty, powszechny i apostolski zgodnie z wiecznym wyborem Boga w Chrystusie. Tam gdzie jest to nauczanie, wierzy mu sie i przestrzega sięgo, tam cztery atrybuty kościoła są wyraźnie widoczne, a Chrystus jest duchowo obecny królując i błogosławiąc Jego umiłowanemu ludowi.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
