Rev. Angus Stewart
(1)
Wybranie jest bogatym, pocieszającym słowem dla dziecka Bożego. Ci, którzy czytają, rozumieją i kochają Biblię, doceniają częstotliwość i znaczenie takich słów jak: wybór, wybrany, wybrani; wybrać,; predestynować, przedwiedza; umiłowany. Prawda i pociecha o wybraniu jest szczególnie znana i przyjęta w kościołach reformowanych, ponieważ została ona ponownie odkryta i z mocą głoszona podczas szesnastowiecznej reformacji oraz jasno przedstawiona w reformowanych wyznaniach wiary, zwłaszcza w Kanonach Dordt (1618-1619), a w szczególności w ich pierwszej części doktrynalnej (“O Boskiej predestynacji”).
Zwykle myślimy o wyborze jednostek: Bożym wybraniu poszczególnych grzeszników do życia wiecznego w Jezusie Chrystusie. To prawda i jest niezwykle ważna, ale to nie jest całość wybrania, bo wybranie jest również zbiorowe. Biblia naucza zarówno o wyborze poszczególnych osób, jak io wyborze kościoła, ciała Chrystusowego: Bóg „wybrał nas [tj. Kościół] w nim [tj. Chrystusie] przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed nim w miłości” (Ef. 1:4).
Jak więc odnieść Boże wybranie jednostek do Jego wybrania Kościoła? Po pierwsze, tylko wybrane jednostki są członkami wybranego Kościoła. Po drugie, wybór poszczególnych osób służy wybranemu Kościołowi; jednostka służy wspólnocie. Jak wybór jednostek służy wybranemu Kościołowi, tak wybór Kościoła służy wybranemu Chrystusowi (bo we wszystkim ma On pierwszeństwo; Kol. 1:18), a wybór Chrystusa służy chwale wybierającego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Czasami ludzie zastanawiają się, dlaczego w ogóle istnieje świat. Dlaczego istnieje raczej coś niż nic? Odpowiedzią jest stworzenie: Bóg dobrowolnie chciał stworzyć wszechświat.
Oto podobne pytanie: Dlaczego w ogóle istnieje Kościół? Biorąc pod uwagę upadek, dlaczego nie wszyscy ludzie, głowa w głowę, są niewierzący? Dlaczego istnieją pewne odrodzone osoby, które czczą prawdziwego Boga? Ponadto, dlaczego istnieje Kościół we wszystkich epokach? Dlaczego w różnych miejscach jest prawdziwy kościół, a w innych nie? Dlaczego Kościół jest taki, jaki jest, a nie większy lub mniejszy? Dlaczego składa się z pewnych osób, a nie z innych? Odpowiedzią na wszystkie te pytania jest wybranie! Wybranie decyduje o istnieniu kościoła, jego trwaniu, lokalizacji, wielkości i członkostwie. Od góry do dołu Kościół jest kontrolowany i kształtowany przez łaskawe, bezwarunkowe wybranie przez Boga w Chrystusie. Tak więc kościoły reformowane mówiły o wyborze jako o cor ecclesiae, co po łacinie oznacza serce (cor) kościoła (ecclesiae). Serce jest tutaj używane jako źródło lub pochodzenie. (Pomyśl o Księdze Przysłów 4:23: “Z [serca] tryska życie”) Wybranie jest sercem lub źródłem Kościoła, włączając w to jego istnienie i trwanie, a także jego lokalizację, wielkość i członkostwo.
Tak więc z wybrania czerpiemy nawet definicję Kościoła: grono predestynowanych (lub wybranych). Wycliffe i Hus (opierając się na Augustynie) wykorzystali tę prawdę w swoich walkach z Kościołem rzymskim. Ten pogląd na Kościół został przejęty i rozwinięty przez Reformatorów i ich następców do dnia dzisiejszego. Czyż nie jest to chwalebne imię dla Kościoła Chrystusowego? Towarzystwo predestynowanych! Jest to kościół, którego członkami są wszyscy prawdziwie wierzący. Radujcie się, umiłowani członkowie Kościoła, bo “wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10:20)!
Wykażmy teraz, że wybranie jest cor ecclesiae z pierwszych wersetów Efezjan 1. W wersecie 1 do kościoła efeskiego odnosi się określenie „święci, którzy są w Efezie… wierni w Chrystusie Jezusie”. Kościół ten jest „błogosławiony… zgodnie z tym, jak [Bóg] wybrał nas w [Chrystusie] przed założeniem świata” (3-4). Werset 5 stwierdza również, że został „predestynowany”. Dlaczego więc istniał kościół w Efezie? Dlaczego był taki, jaki był i z takim członkostwem, jakie miał? Wszystko to było zgodne z odwiecznym wyborem Boga. Wybranie było źródłem i sercem tego kościoła, podobnie jak każdego prawdziwego kościoła w każdym wieku czy kraju.
Nie powinniśmy pozwolić, by umknęło nam kanoniczne znaczenie Listu do Efezjan. Tematem tego listu jest Kościół jako Ciało Chrystusa. Ten wspaniały temat jest rozwijany w sześciu rozdziałach Listu do Efezjan. Jak więc zaczyna się ten wielki list o Kościele jako ciele Chrystusa, po jego pozdrowieniu (1:1-2)? Błogosławi Boga, który pobłogosławił Swój Kościół zgodnie z wiecznym wyborem, ponieważ zostaliśmy „wybrani w [Chrystusie] przed założeniem świata” (4) i „przeznaczeni” (5). Innymi słowy, list zaczyna się od prawdy o wybraniu jako serca Kościoła (cor ecclesiae). Jest to pierwsza rzecz, którą kościół efeski (i ogólnie kościół NT) musi wiedzieć o sobie, że jest wybrany w Chrystusie. Wszystko w Liście do Efezjan dotyczące kościoła Chrystusa wypływa i musi być rozumiane w świetle jego wiecznego wybrania. Rzeczywiście, w całym naszym czytaniu Biblii iw całym naszym myśleniu o Kościele, jego wybranie w Chrystusie jest fundamentalne, ponieważ jest jego źródłem i sercem!
(2)
List do Efezjan 1:3-5 nie jest jedynym fragmentem w Słowie Bożym, w którym Duch Święty naucza kościoły o wybraniu kościoła w Jezusie Chrystusie.
Zgromadzenie w Tesalonice liczyło prawdopodobnie zaledwie kilka miesięcy, a jednak Paweł chciał, aby byli pewni swego wiecznego wybrania, mówiąc o tym na początku swego listu: “Wiedząc, bracia umiłowani, o waszym wybraniu przez Boga” (I Tes. 1:4). Są dziś zgromadzenia, sędziwe wiekiem, które nie mają tej wiedzy i ostatnią rzeczą, jakiej ich pastorzy chcieliby ich uczyć, jest bezwarunkowe wybranie. Jest to haniebne i całkowicie sprzeczne z apostolskim chrześcijaństwem!
Na wypadek, gdyby Tesaloniczanie pominęli to w jego pierwszym liście, Paweł odnosi się do ich wybrania w swoim drugim natchnionym liście: “Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę.” (II Tes. 2:13). Apostoł dziękował Trójjedynemu Bogu za ich wybranie, szczególnie w tym kontekście (w. 3-12), ponieważ jest to łaska, która przychodzi do nas z samego wybrania (w. 13), która zachowuje nas, w przeciwieństwie do potępionych (w. 11), od apostazji, zepsutego kultu, kłamliwych cudów i fałszywych nauk człowieka grzechu (w. 3-4, 8-10) oraz “tajemnicy nieprawości, która już działa” (w. 7).
Piotr także nauczał o wyboraniu kościoła. Na początku swojego pierwszego natchnionego listu zwraca się do świętych w „Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii” (1 Piotra 1:1), jako „wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca” (w. 2). Ich wybór, dokonujący się przez „uświęcenie Ducha” (w. 2), uczynił ich „obcymi” na tym świecie (w. 1) i odbiorcami „łaski” i „pokoju” (w. 2). Piotr kończy ten sam list, przypominając im nie tylko o ich wybraniu, ale także o kościele w Babilonie: „Pozdrawia was kościół w Babilonie, razem z wami wybrany” (1 P 5:13). W następnym liście Piotr chce, aby byli przekonani o swoim wybraniu, widząc owoce skutecznego powołania w swoim życiu: “starajcie się umocnić wasze powołanie i wybranie” (II Piotra 1:10). To żywe, pokorne poznanie waszego wybrania, jak stwierdza, uchroni iwas przed staniem się “bezczynnymi”, “bezowocnymi” lub “ślepymi” (w. 8-9) i uzdolni was do wytrwałości: “To bowiem czyniąc, nigdy się nie potkniecie” (w. 10). Zamiast tego zobaczymy, że “wejście (…) do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa” jest dla nas szeroko otwarte dzięki zdrowej, pełnej miłości do Boga wierze (w. 11)
W Kolosan 3:12, Duch Święty poucza nas, że świadomość naszego łaskawego wybrania czyni w nas miłosierdzie: “przyodziejcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, łagodność, cierpliwość” Wybór jest daleki od zimnej, suchej, pozbawionej radości i miłości doktryny. Jest to wieczna, bezwarunkowa miłość Boga, który nas wybrał! Precz z bluźnierczą mową niektórych, którzy nazywają drogi, umiłowany i kupiony krwią Bożą lud (Deut. 7:6-8; Jan 3:16) “zamrożonymi wybranymi” – profanacyjny język inspirowany przez szatana!
Paweł, ten “mądry budowniczy” (I Kor. 3:10), którego Wszechmogący Bóg “ustanowił kaznodzieją i apostołem, i nauczycielem pogan” (II Tm 1:11), uważał, że wiedza o wybraniu Kościoła jest niezbędna dla chrześcijańskich nauczycieli. Prawdziwa “ewangelia według mocy Bożej” jest następująca: “[On] Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasy” (w. 8-9). Jest to ewangelia objawiona we wcieleniu, krzyżu i zmartwychwstaniu naszego Zbawiciela (w. 10), którą głosi Paweł i wszyscy w prawdziwej linii sukcesji apostolskiej (w. 11). Ta ewangelia Słowa Bożego, włączając w to wybranie kościoła (w. 9), jest „zdrowymi słowami” (w. 13) i „dobrą rzeczą […] powierzoną” (w. 14) chrześcijańskim kaznodziejom, którą muszą „trzymać mocno”. … w wierze i miłości, która jest w Chrystusie Jezusie” (w. 13) i „Strzec tego dobrego, które powierzył ci Duch Święty, który w nas mieszka” (w. 14).
W dalszej części tego samego listu pasterskiego apostoł wyjaśnia, że wybór jest kluczowy dla zrozumienia apostazji niektórych urzędników i członków kościoła. Hymenajos i Filetos przyjęli i nauczali preteryzm, twierdząc, że “zmartwychwstanie [powszechne] już minęło” (2:17-18). Ich herezja rozprzestrzeniała się jak gangrena (w. 17) i wywracali “wiarę niektórych” (w. 18). Co święci mieli zrobić z apostazją tych dwóch nauczycieli i niektórych z ich kolegów z kościoła? Czy to oznacza, że prawdziwi wierzący mogą rzeczywiście odpaść i zginąć? Czy nasze odrodzenie, powołanie, usprawiedliwienie i przyjęcie może być zanegowane? Czy Boża wierność i obietnica zawodzą? Czy ofiara Chrystusa i jego wstawiennictwo za nami są słabe i nieudolne? NIE! “Mimo to fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego” (w. 19)!
Można też rozważyć inne fragmenty listów NT, zwłaszcza Rz 8, 9 i 11. Dla zwięzłości pominę też odniesienia do innych ksiąg NT i Pism OT. Wystarczy powiedzieć, że wybranie Kościoła jest nauczane w całej Biblii, od poczatku do końca. Należy w nie wierzyć, cieszyć się nim i głosić jako część całej rady Bożej.
Następnym razem rozważymy praktyczne znaczenie i komfort wyboru kościoła.
(3)
Wiedza o wybraniu Kościoła (w tym nas samych jako żywych członków Chrystusa) jest niezbędna, nie tylko dla naszego poczucia przynależności. Wierzący, należysz do Trójjedynego Boga całkowicie i kompletnie, teraz, od twojego odrodzenia do końca twoich dni tutaj i przez całą wieczność w nowych niebiosach i nowej ziemi. Należałeś do Chrystusa, kiedy był na krzyżu, bo byłeś w Nim i umarłeś dla grzechu z Nim (Rz 6:2-6). Co więcej, należałeś do Ojca w wieczności, ponieważ zostałeś wybrany w Chrystusie przed założeniem świata (Ef 1:4). Jesteście umiłowani w Nim i posiadani na wieki przez Trójjedynego Boga! Śpiewajmy na Jego chwałę!
Ty i ja, i wszyscy święci na ziemi, i wszyscy wierni, którzy umarli przed nami, i wszyscy wybrani, którzy mają być skutecznie powołani w przyszłości, razem należymy do Boga w Chrystusie. Wieczny stan objawi nam wspaniałe błogosławieństwo z tym związane. W wieczności przeszłej, cały kościół został wybrany razem w Chrystusie. W wieczności przyszłej, cały kościół razem będzie doskonale korzystać z owoców naszego wybrania przed założeniem świata.
Tak więc wybrani święci w tych ostatnich dniach należą razem do prawdziwych kościołów reformowanych. Ci, którzy zostali wybrani jako część organizmu Kościoła, należą do wiernie ustanowionych zgromadzeń. Dotyczy to również naszych wybranych dzieci. Kościół efeski, do którego zwraca się jako do “błogosławionych” i wybranych (3-4), obejmuje dzieci wierzących (6:1-4). Oczywiście, nie wszystkie dzieci wierzących są wybrane: “Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem” (Rz 9:13). Wybrane, dzieci przymierza należą na zawsze do Kościoła Bożego i dlatego należą do reformowanego zgromadzenia, przejawiającego trzy znamiona prawdziwego Kościoła. Rodziny z dziećmi i pojedyncze osoby muszą pozostać w biblijnym kościele lub szukać go i przyłączyć się do niego, aby słuchać i być posłusznym zwiastowaniu Słowa Bożego, przyjmować chrześcijańskie sakramenty i poddać się rządom kościoła oraz (w razie potrzeby) dyscyplinie kościelnej (Wyznanie Belgijskie 28-29).
Wiedza o wyborze kościoła jest również istotna dla ewangelizacji. Prawdziwy kościół jest przekonany, że głównym sposobem nawracania niewierzących jest głoszenie Słowa Bożego, a nie marionetek, „przesłania w pieśniach” czy innych sztuczek. Jesteśmy przekonani, że Bóg używa i błogosławi środki, które przeznaczył, aby zgromadzić swój wybrany kościół. W tej ufności świadczymy o Chrystusie niewierzącym i staramy się doprowadzić ich pod głoszenie Jego ewangelii, która jest „mocą Bożą ku zbawieniu wszystkich wierzących” (Rz 1:16), czyli wybranych.
Kiedy niewierzący pokutują, nie jest to dla chwały kaznodziei czy kościoła.Chwała należy do Trójjedynego Boga, który nieodparcie wzywa tych, których wybrał w Chrystusie przed założeniem świata.
Jeśli niewielu pokutuje, nie rozpaczaj: “Wielu jest bowiem wezwanych [zewnętrznie], lecz małowybranych” (Mat. 22:14). Noe, “kaznodzieja sprawiedliwości” (II Piotra 2:5) i Jeremiasz również mieli kilku nawróconych. Pan oświadcza: “Tak będzie z moim słowem, które wyjdzie z moich ust: nie wróci do mnie na próżno, ale uczyni to, co mi się podoba, i poszczęści mu się w tym, do czego je poślę.” (Izaj. 55:11). Pismo Święte wyjaśnia, że “uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego” (Dz 13:48), a wszyscy, którzy nie zostali przeznaczeni do zycia wiecznego, nie wierzy, ale jest zatwardziałymi (Wj 4:21; Rz 9:18).
Jeśli kościół jest bardzo mały lub nawet malutki, musimy pamiętać, że prawdy Bożej dotyczącej kościoła nie wyznaje się na podstawie widzenia. “Wierzę w święty, powszechny kościół”. Nie jest to kwestia doświadczenia czy obserwacji, ale objawienia. Oto, czego musiał nauczyć się Eliasz w dniu apostazji i prześladowań (I Królów 19): ” Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Tak i w obecnym czasie pozostała resztka według wybrania przez łaskę.” (Rz 11:4-5).
Teraz jesteśmy w stanie dostrzec głupotę pastorów i kościołów w ignorowaniu wybrania kościoła. Nie wiedzą, skąd pochodzi kościół, dlaczego ma taką wielkość, ani dlaczego musi być gromadzony tak, jak wymaga tego Biblia! W ten sposób w swojej ewangelizacji są otwarci na wszelkiego rodzaju niebiblijne innowacje, mające na celu przekonanie ludzi, „Niech Jezus będzie twoim Zbawicielem”.
Co więcej, pastorzy i kościoły, które zaprzeczają wybraniu kościoła, wyrywają mu serce, bo wybranie jest cor ecclesiae (sercem kościoła). Tacy fałszywi nauczyciele atakują kościół; atakują Kościół u samego źródła: elekcji. Odrzucając bezwarunkowe Boże wybranie, Kościół może być tylko zgromadzeniem ludzi, którzy słusznie wykorzystali swoją wolną wolę, a nie świątynią i ciałem Chrystusa odwiecznie zaplanowanym i łaskawie utworzonym wyłącznie przez Najwyższego. Kościół Jezusa Chrystusa został wybrany przed założeniem świata, a nie poprzez marne decyzje grzeszników.
Przyjmijmy więc prawdę Słowa Bożego i błogosławmy Boga za Jego wybranie Jego Kościoła. Ta doktryna prowadzi nas do oddawania Mu czci, ponieważ jest to „ku uwielbieniu chwały Jego łaski” (Ef. 1:6; por. 12, 14). Jednak bezwarunkowe wybranie zabiłoby wiele „nabożeństw uwielbieniowych” z ich „przywódcami uwielbienia”, „grupami uwielbienia” i „chrześcijańskim rockiem”. Jak ujmuje to Kalwin: „Ci, którzy nie będą mówić o predestynacji lub nawet niechętnie mówią o predestynacji, są śmiertelnymi wrogami chwały Bożej”. Tylko wybranie kościoła prowadzi do prawdziwego uwielbienia i pokory przed Bogiem: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który pobłogosławił nas wszelkim duchowym błogosławieństwem w miejscach niebiańskich w Chrystusie. Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości.” (3-4).
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
