Poznanie prawdziwego Boga / Knowing the True God

    

Rev. Steven Houck

Życie wieczne

Czy znasz prawdziwego Boga? Nie boga ludzkiej wyobraźni, ale Boga opisanego w Biblii? Czy znasz Go tak intymnie, że kochasz Go i Mu służysz? To bardzo ważne pytanie. Biblia uczy nas, że życie wieczne to poznanie Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa. Jezus mówi: „A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.” (Jan 17:3). Jeśli chcesz mieć życie wieczne i żyć wiecznie z Bogiem w niebie, musisz znać Boga i Jego Syna, Jezusa

Chrystusa. Jeśli chcesz poznać prawdziwego Boga, uważnie przeanalizuj następujące kwestie.

    

Prawdziwy Bóg

Biblia naucza, że Bóg jest bardzo wielki i chwalebny. On jest Bogiem Najwyższym. „PAN jest wywyższony ponad wszystkie narody, jego chwała ponad niebiosa. Któż jak PAN, nasz Bóg, który mieszka na wysokości; Który zniża się, aby patrzeć na to, co jest na niebie i na ziemi?” (Ps. 113:4-6). Bóg jest tak wielki, że nikt nie jest taki jak On. Na całym świecie nie ma istoty, którą można by porównać do Boga. Bóg to trzy Osoby w jednej Boskiej Istocie: Ojciec, Syn i Duch Święty. Bóg jest nieskończony, samowystarczalny, niezmienny i suwerenny. Jest wszechmocny, wszechwiedzący i obecny wszędzie. Bóg nieba i ziemi jest Bogiem świętym i sprawiedliwym. Jest pełen miłości, łaski i prawdy. Jest tak wielki, że Jego chwała przewyższa wszystkie narody, a nawet niebo. Jesteśmy niczym w porównaniu z Nim. „Wszystkie narody przed nim są niczym; uważa je za nicość i marność” (Izaj. 40:17).

Wielkość Boga widać w cudownych dziełach, których On dokonuje. Biblia naucza, że Bóg jest Stwórcą wszystkich rzeczy. W Księdze Rodzaju 1:1 czytamy: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię”. Wszechświat nie powstał w wyniku jakiegoś procesu ewolucji. Został stworzony przez Boga w ciągu sześciu dni. Bóg po prostu wypowiedział swoje wszechpotężne słowo i świat powstał. „Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy… On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało” (Ps. 33:6, 9). Bóg jest tak wielki, że stworzył świat z niczego. Biblia uczy nas, „…światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne” (Hebr. 11:3). Każde stworzenie, w tym ty, zawdzięcza swoje istnienie Bogu.

Bóg jest nie tylko Stwórcą świata, ale także Podtrzymującym świat. On podtrzymuje świat, aby nadal istniał. „Ty, ty jedynie jesteś PANEM. Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios i całe ich wojsko, ziemię i wszystko, co jest na niej, morza i wszystko, co w nich jest, ty też utrzymujesz to wszystko…” (Neh. 9:6). Bez zachowawczej mocy Boga cały świat przestałby istnieć. Wszechświat nie może istnieć sam z siebie. Został stworzony przez Boga i dlatego potrzebuje Boga do samego swojego istnienia. Możesz być niczym i nie możesz nic zrobić bez podtrzymującej mocy Boga. Bóg „daje wszystkim życie i oddech, i wszystko… Bo w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy…” (Dz 17:25, 28). Nie możesz się nawet ruszyć bez podtrzymującej mocy Boga.

Wielkość Boga przejawia się nie tylko w stworzeniu i utrzymaniu świata, ale także w Jego panowaniu nad światem. Bóg jest Władcą świata. „PAN na niebiosach ustanowił swój tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi” (Ps. 103:19). Bóg jest „jedynym Władcą, Królem królów i Panem panów” (1 Tym. 6:15). Nie jest słabym Bogiem, którego wola jest udaremniona przez stworzenie. On jest wiecznym Królem, który rządzi wszystkimi rzeczami, włączając w to ciebie i mnie. On tak kontroluje wszystkie rzeczy na świecie, że realizuje to, co odwiecznie zaplanował dla świata i wszystkich jego mieszkańców. On „wszystko sprawuje według rady swojej woli” (Efez. 1:11). Bóg jest twoim Władcą i Królem.

Tak więc żadne stworzenie na całym świecie nie jest niezależne od Boga. Każdy z nas potrzebuje Boga. Zawdzięczasz swoje życie prawdziwemu Bogu. Co więcej, Bóg stworzył cię dla własnej chwały. Biblia mówi o Bogu: „…ponieważ ty stworzyłeś wszystko i z twojej woli trwa i zostało stworzone” (Obj. 4:11). Nie zostałeś stworzony dla własnej przyjemności. Nie zostałeś stworzony po prostu po to, abyś istniał. Zostałeś powołany do istnienia dla upodobania i chwały Boga.

    

Wymagania Boga

Ponieważ Bóg jest wielkim i chwalebnym Stwórcą, Podtrzymującym i Władcą świata, jest godzien Twojej czci i szacunku. W Biblii czytamy: „Godzien jesteś, Panie, wziąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ ty stworzyłeś wszystko…” (Obj. 4:11). We wszystkich dziełach, których dokonuje, Bóg okazuje się tak wspaniały i tak wielki, że należy stać przed Nim w trwodze. Bóg wymaga, abyś się Go bał i czcił. „Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata” (Ps. 33:8). To nie jest opcja. To przykazanie Boże. Jesteś moralnie zobowiązany do głębokiego szacunku dla swojego Stwórcy.

Cześć, jakiej wymaga od ciebie Bóg, powinna wyrażać się w uwielbieniu, dziękczynieniu i służbie. Jako stworzenie Boże masz Go czcić. „Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą” (Ps. 95:6). Bóg wzywa cię, abyś honorował Go jako swojego Stwórcę, Podtrzymującego i Władcę, kłaniając się Mu w uwielbieniu. Twoje uwielbienie powinno być wyrazem dziękczynienia za wszystko, co uczynił dla ciebie twój Stwórca. Biblia wzywa cię nawet do śpiewania Mu chwały. „Radośnie wykrzykujcie PANU, wszystkie ziemie!. … Wejdźcie w jego bramy z dziękczynieniem i do jego przedsionków z wychwalaniem; wysławiajcie go, błogosławcie jego imię” (Ps. 100:1, 4). Całe twoje życie ma być oddzielone na służbę Bogu. Wszystkie twoje talenty, czas i zasoby muszą być wykorzystane dla Jego chwały. Jezus mówi: „…Panu Bogu twemu będziesz oddawał pokłon i tylko jemu będziesz służył” (Łk 4,8).

Uwielbienie, dziękczynienie i służba wyrażają się w posłuszeństwie Bożym przykazaniom. Biblia mówi: „Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań. Ponieważ to jest cały obowiązek człowieka” (Kazn. 12:13). Cały twój obowiązek wobec Boga został ci dany w prawie Bożym. W dziesięciu przykazaniach mówi ci, czego od ciebie wymaga. Prawo Boże znajduje się w Biblii w pierwszych siedemnastu wersetach dwudziestego rozdziału Księgi Wyjścia.

W pierwszych czterech przykazań uczysz się o swoich szczególnych obowiązkach wobec Boga.

1. Masz mieć tylko jedynego Boga, prawdziwego Boga Biblii. Tylko On ma być przedmiotem twojej miłości i uwielbienia. Wszyscy inni bogowie są fałszywymi bogami. Bogowie innych religii oraz bogowie przyjemności, pieniędzy i władzy mają zostać porzuceni.
2. Nie możesz przedstawiać Boga za pomocą jakiegokolwiek obrazu ani czcić Go za pomocą obrazu. Masz czcić Boga słuchając i będąc posłusznym głoszeniu Jego Słowa.
3. Bóg zabrania ci wzywać Jego imienia nadaremnie, przeklinając, przeklinając i używając Jego imienia w bezsensowny sposób. Zawsze musisz uważać, aby bać się i czcić Jego święte imię.
4. Bóg wzywa cię, abyś święcił Jego dzień sabatu (niedzielę). To wyjątkowy dzień. Nie używaj go do pracy lub rekreacji, ale do oddawania czci i służby Bogu. Powinieneś uczęszczać na nabożeństwa, na których głoszona jest prawda biblijna.

Bóg nie tylko wymaga, abyś zachowywał się w określony sposób w stosunku do Niego, ale także, abyś zachowywał się w określony sposób w stosunku do ludzkości. Obowiązki te znajdują się w ostatnich sześciu przykazaniach.

1. Masz czcić swojego ojca i matkę oraz wszystkich, którzy mają nad tobą władzę, takich jak urzędnicy państwowi, przywódcy kościelni i twój pracodawca. Zaszczyt ten wyraża się w szacunku, uległości i posłuszeństwie.
2. Bóg zabrania nienawidzić, krzywdzić lub mordować kogokolwiek, w tym samego siebie. Bóg brzydzi się zazdrością, nienawiścią, gniewem i pragnieniem zemsty. Macie kochać nawet swoich nieprzyjaciół.
3. Nie możesz uprawiać seksu z kimkolwiek, kto nie jest twoim prawowitym mężem lub żoną. Bóg zabrania także cudzołóstwa serca — pożądliwych myśli i pragnień.
4. Nie możesz kraść niczego, co należy do kogoś innego. Powinieneś zdobywać swój majątek własną uczciwą pracą.
5. Nie wolno ci składać fałszywego świadectwa przeciwko komukolwiek przez oszczerstwa, obmowy lub rozpowszechnianie plotek. Każde kłamstwo jest zabronione.
6. Nie możesz pożądać (pragnąćw swoim sercu) niczego, co należy do kogoś innego.

Powinno być oczywiste, że Bóg wymaga nie tylko zewnętrznego posłuszeństwa, ale także posłuszeństwa serca. Twoje serce musi nienawidzić wszystkiego, czego Bóg zabrania i rozkoszować się wszelką sprawiedliwością. Jezus uczy nas, że prawo Boże można streścić w jednym słowie — miłość. Mówi: „Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.To jest pierwsze i największe przykazanie. A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.” (Mat. 22:37-40). Bóg nie wymaga doskonałej miłości. Masz Go kochać całym sobą. Miłość ma być podstawą wszelkiej czci, uwielbienia, dziękczynienia i służby.

    

Upadek człowieka

Jeśli rozumiesz, że Bóg jest twoim Stwórcą, Podtrzymującym i Władcą, który wymaga, abyś Go kochał, czcił i służył Mu, powinieneś również zrozumieć coś bardzo podstawowego o sobie. Jesteś grzesznikiem, który nie wypełnia swoich obowiązków wobec Boga. Nie kochasz, nie czcisz i nie służysz Mu tak, jak powinieneś. Nie przestrzegasz dziesięciu przykazań, które dał Bóg. Chociaż może zewnetrznie nie łamiesz niektórych z tych przykazań, łamiesz każde z nich w swoim sercu. Nie kochasz Boga całym swoim sercem, duszą i siłą. Całe twoje życie nie jest poświęcone wielbieniu i służbie Bogu. Jesteś niegodziwy i musisz powiedzieć: „Zgrzeszyłem, cóż mam czynić, stróżu człowieka? … Ile mam nieprawości i grzechów?… Oto jestem nędzny, cóż ci odpowiem? Przyłożę swoją rękę do ust” (Hioba 7:20; 13:23; 40:4). Jeśli zaprzeczasz, że jesteś grzesznikiem, jesteś nieuczciwy wobec siebie i Boga. Biblia mówi: „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy” (1 Jana 1:8).

Bez łaski Bożej nikt nie może czynić niczego dobrego i miłego Bogu. Wszyscy ludzie są podobni w tym, że wszyscy są grzesznikami. „Jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, ani jednego; Nie ma rozumnego i nie ma nikogo, kto by szukał Boga. Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.” (Rzym. 3:10-12). Nie ma wyjątków. Każdy nie wypełnia swoich obowiązków przed Bogiem. Nawet te uczynki, które wydają się bardzo dobre, nie są wystarczająco dobre dla Boga. Biblia mówi, że „wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona” (Izaj. 64:6). Bóg wymaga doskonałości, ale człowiek jest daleki od doskonałości.

Twoja niezdolność do wypełnienia swojego obowiązku przed Bogiem nie może być przypisywana Bogu. Stworzył człowieka sprawiedliwego i zdolnego do czynienia wszystkiego, czego wymaga. Ale nasz pierwszy ojciec, Adam, zbuntował się przeciwko Bogu. Nie posłuchał Boga i upadł ze stanu sprawiedliwości do grzechu. W wyniku tego upadku w grzech wewnętrzna duchowa natura Adama stała się grzeszna. Zamiast kochać i służyć Bogu, kochał i służył grzechowi i diabłu. Ta zdeprawowana duchowa natura Adama jest przekazywana całemu jego potomstwu. Ponieważ jesteś potomkiem Adama, ty również odziedziczyłeś jego grzeszną naturę. „Dlatego, tak jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech – śmierć, tak też na wszystkich ludzi przeszła śmierć, ponieważ wszyscy zgrzeszyliRzym. 5:12). Biblia nazywa tą duchową deprawację śmiercią — duchową śmiercią. Grzeszysz, ponieważ twoja wewnętrzna duchowa natura jest grzeszna. Jesteś duchowo martwy. Biblia mówi o niegodziwej wewnętrznej naturze człowieka, gdy mówi: „Najzdradliwsze ponad wszystko jest serce i najbardziej przewrotne. Któż zdoła je poznać?” (Jer. 17:9).

Co więcej, twoja niezdolność do wypełnienia obowiązku nie zmienia faktu, że Boże wymagania pozostają takie same. Bóg się nie zmienił. Nadal jest Świętym Bogiem. Aniołowie wołają przed Nim: „Święty, święty, święty jest Pan Zastępów” (Izaj. 6:3). Jako Święty Bóg jest etycznie doskonały. Sam nie może grzeszyć i nie toleruje grzechu w innych. Bóg nienawidzi grzechu i tych, którzy go popełniają. Biblia mówi o Bogu: „Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość” (Ps. 5:4-6). Bóg jest Bogiem zazdrosnym. Mówi: „Nie będziesz oddawał pokłonu innemu bogu, bo PAN, którego imię jest Zazdrosny, jest Bogiem zazdrosnym” (Wj 34:14). Nawet jeśli jesteś grzeszny, nadal jesteś stworzeniem Bożym, a Onw swej zazdrości zabrania ci mieć innego boga. Zazdrosny Bóg żąda, abyś kochał, czcił i służył tylko Jemu.

Ponieważ człowiek nie wypełnia swoich obowiązków przed Bogiem, wszyscy bez wyjątku zasługują na potępienie i wieczne zniszczenie przez Boga. Zasługujesz na wieczną karę w piekle. Bóg jest tak zazdrosny o swoją świętość, że musi ukarać każdego za jego grzech. „PAN jest Bogiem zazdrosnym i mściwym; PAN jest mściwy i pełen gniewu; PAN mści się nad swoimi przeciwnikami i zachowuje gniew wobec swoich wrogów. PAN jest nieskory do gniewu i wielki w mocy, a winnego nie uniewinni.…” (Nah 1:2-3). Przy końcu świata Bóg ześle na wieczne męki piekielne wszystkich tych, którzy nie są zbawieni dzięki Jego łasce i dlatego wciąż tkwią w grzechu. Jezus mówi: „Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych;  I wrzucą ich do pieca ognistego. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” (Mat. 13:49-50). Poza łaską Bożą nie ma ucieczki przed wieczną karą mściwego gniewu Bożego.

     

Boże Zbawienie

Sytuacja człowieka wydaje się beznadziejna. Jak możemy uniknąć gniewu Bożego i wiecznej zagłady w piekle? Jak grzesznicy mogą kiedykolwiek bliżej poznać Boga i żyć w społeczności z Nim? Jak grzesznik może być święty? To niemożliwe dla człowieka. „Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden” (Hioba 14:4). Ale to, co jest niemożliwe dla człowieka, nie jest niemożliwe dla Boga. Chwalebny Stwórca, Podtrzymujący i Władca świata jest także Zbawicielem, który uwalnia od grzechu, śmierci i piekła. Bóg mówi: „Ja, ja jestem PANEM i oprócz mnie nie ma zbawiciela” (Izaj. 43:11). Prawdziwy Bóg jest nie tylko Bogiem świętym i sprawiedliwym, który musi ukarać grzeszników, ale jest także Bogiem miłości i łaski, który okazuje miłosierdzie. W swojej łasce i miłości posłał Jezusa Chrystusa, aby dokonał zbawienia. Bóg w Jezusie Chrystusie jest jedynym Zbawicielem.

Jezus Chrystus jest wiecznym Synem Boga, który przyszedł na ziemię i przyjął ludzką naturę. Jest prawdziwym Bogiem, ale jest też prawdziwym człowiekiem. W Chrystusie „Bóg objawił się w ciele” (1 Tym. 3:16). „Jego imię to Emmanuel, co tłumaczy się jako Bóg z nami” (Mat. 1:23). Jezus został poczęty z Ducha Świętego i narodził się z dziewicy Marii. Po osiągnięciu dorosłości głosił ewangelię przez trzy i pół roku. Mówił ludziom o Bogu, Jego Prawdzie i zbawieniu. Uzdrawiając chorych, a nawet wskrzeszając zmarłych, okazał moc Bożą, która zbawia grzeszników. Przez całe swoje życie kochał, służył i był doskonale posłuszny Bogu. Pod koniec życia został zabrany przez niegodziwych ludzi, zaprowadzony na Kalwarię i przybity do krzyża, gdzie umarł, tak jak Bóg odwiecznie zaplanował. Po trzech dniach w grobie powstał z martwych. Wstąpił do nieba, a teraz siedzi po prawicy Boga, rządząc światem, dopóki nie powróci, aby sądzić żywych i umarłych.

Przez swoją ofiarną śmierć Chrystus uzyskał zbawienie. Kiedy cierpiał i umarł na krzyżu, poniósł na swoim ciele grzechy wszystkich tych, których Bóg wybrał do zbawienia. „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas przyprowadzić do Boga…” (1 Piotra 3:18). Ich grzechy zostały policzone jako grzechy Chrystusa i Bóg ukarał Chrystusa w ich miejsce. Chrystus spłacił ich dług jaki są winni Bogu, aby otrzymali przebaczenie grzechów. Czytamy: „W którym mamy odkupienie przez jego krew, przebaczenie grzechów” (Kol 1:14). Co więcej, cała sprawiedliwość Chrystusa jest poczytana za ich sprawiedliwość; tak jakby doskonale kochali, czcili, służyli i byli posłuszni Bogu. Chrystus spełnił wymagania Boga w ich miejsce. „Jak bowiem przez nieposłuszeństwo jednego człowieka [tj. Adama] wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego [tj. Chrystusa] wielu stało się sprawiedliwymi” (Rzym. 5:19). Śmierć Chrystusa ratuje wybranych grzeszników od gniewu i potępienia Bożego. „Dlatego teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie…” (Rzym. 8:1).

Chrystus nie tylko osiągnął zbawienie przez swoje dzieło na krzyżu, ale stosuje je również w życiu wszystkich tych, których Bóg wybrał do zbawienia, aby rzeczywiście doświadczyli zbawienia. Chrystus podnosi ich ze śmierci duchowej do życia duchowego, dając im nową wewnętrzną, duchową naturę, która Go kocha. W ten sposób Bóg powiedział: „I dam wam nowe serce, i włożę nowego ducha do waszego wnętrza… Włożę mego Ducha do waszego wnętrza i sprawię, że będziecie chodzić według moich ustaw i będziecie przestrzegać moich sądów, i wykonywać je” (Ezech. 36:26-27). Z tego nowego serca Chrystus wywołuje wiarę i pokutę, aby nowe dziecko Boże odwróciło się od swoich grzechów i przez wiarę wielbiło i służyło prawdziwemu Bogu, nawet jeśli jest to niedoskonałe. Poznaje Boga jako swojego Zbawiciela w intymny i osobisty sposób. Bóg idzie z nim i rozmawia z nim, aby mieli ze sobą społeczność. „A wiemy, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali prawdziwego Boga, i jesteśmy w tym prawdziwym, to jest w jego Synu, Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym” (1 Jana 5:20). Chrystus wprowadza wierzących w społeczność z prawdziwym i żywym Bogiem.

To zbawienie nie jest dziełem człowieka. Nie możemy zrobić nic dla naszego zbawienia. Jest dziełem samego Boga. Biblia mówi o Bogu: „Który nas zbawił i powołał świętym powołaniem nie na podstawie naszych uczynków, ale na podstawie swojego postanowienia i łaski, która została nam dana w Chrystusie Jezusie …” (II Tym. 1: 9). Bóg zbawia jedynie swoją łaską. Zbawienie nie jest czymś, na co zasługujemy. Jest darem, który jest dobrowolnie dany przez Jezusa Chrystusa. „Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. Nie z uczynków, aby nikt się nie chlubił” (Efez. 2:8-9). Żaden człowiek nigdy nie może się chlubić, że wniósł coś do Jego zbawienia. Zbawienie „nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie” (Rzym. 9:16).

    

Prawdziwa wiara

Ponieważ Bóg zbawia, dając grzesznikowi wiarę, zbawienie jest niemożliwe bez wiary. Nikt nie jest prawdziwym dzieckiem Bożym bez wiary. „Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu (Hbr 11:6). Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz gniew Boży zostaje na nim” (Jana 3:36). Czy chcesz uniknąć gniewu Bożego i wiecznej zagłady w piekle? Czy jesteś obciążony ciężarem swoich grzechów i szukasz przebaczenia? Czy pragniesz poznać Boga i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w ten sposób cieszyć się błogosławieństwem życia wiecznego? Jezus mówi: „Miejcie wiarę w Boga” (Mk 11,22). Pewien człowiek zapytał kiedyś: „Co mam zrobić, aby być zbawionym?” Otrzymał odpowiedź: „Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony ty i twój dom” (Dzieje Apostolskie 16:30-31). Bóg wzywa cię do wiary!

Czym jest prawdziwa wiara? Wiara to trzy rzeczy:

1. Jest to znajomość pewnych faktów o Bogu, Chrystusie, człowieku i zbawieniu.
2. To uznanie, że te fakty są prawdziwe.
3. Jest to zaufanie i poleganie na prawdziwym Bogu i Jego Synu Jezusie Chrystusie jako twoim Zbawicielu.

W co musisz wierzyć?

1. Musisz wierzyć, że Bóg jest chwalebnym Stwórcą, Podtrzymującym i Władcą świata. Jesteś zależny od Niego we wszystkim.
2. Musisz wierzyć, że twoim obowiązkiem jest kochać, czcić, służyć i być posłusznym Bogu. Wielki i chwalebny Bóg jest godzien twojej czci.
3. Musisz wierzyć, że jesteś grzesznikiem, który nie może wypełnić swojego obowiązku przed Bogiem. Zasługujesz na wieczne męki w piekle.
4. Musisz wierzyć, że Bóg posłał Swego jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa, aby zbawił grzeszników. Chrystus dokonał zbawienia, umierając na krzyżu przelawszy Swoją drogocenną krew. Trzeciego dnia powstał z martwych jako zwycięski Zbawiciel. Poza Nim nie ma zbawienia.
5. Musisz wierzyć, że Bóg w Chrystusie jest twoim Zbawicielem, który uwalnia cię od twoich grzechów i daje ci życie wieczne.

Prawdziwa wiara sprawia, że człowiek żałuje za swoje grzechy. Nie możesz powiedzieć, że wierzysz w Boga i Jezusa Chrystusa, jeśli trwasz we wszystkich swoich grzechach. Jezus nakazuje ci: „Pokutujcie, przybliżyło się bowiem królestwo niebieskie” (Mt 4,17).

Prawdziwa pokuta to trzy rzeczy:

1. Jest to uznanie faktu, że rzeczywiście jesteś grzesznikiem, który potrzebuje zbawienia.
2. Jest to pobożny żal z powodu twojego grzechu. Nie opłakujesz złych konsekwencji swojego grzechu. Żałujesz, że zgrzeszyłeś przeciwko Bogu, swojemu Stwórcy, Podtrzymującemu i Władcy.
3. Jest to odwrócenie się od swoich grzechów i porzucenie ich. Nie szukasz już niegodziwego życia, ale szukasz Boga i Jego sprawiedliwości.

Prawdziwa wiara napełnia serce wierzącego dziękczynieniem, więc chce być posłuszny Bogu. Dzięki temu widzi, jak wspaniały jest Bóg w ratowaniu go od grzechów. Kocha Boga i chce robić wszystko, co mu Bóg nakazuje. Nawet jeśli nie potrafi doskonale przestrzegać prawa Bożego, stara się przestrzegać Jego przykazań. Jezus mówi: „Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje przykazania” (Jana 14:15). Prawdziwie wierzący okaże swoją miłość do Boga, wiernie uczęszczając na nabożeństwa kościelne, podczas których słyszy głoszone Słowo Boże, Biblię. Będzie regularnie czytał i studiował Biblię. Każdego dnia będzie chodził przed swoim Bogiem w modlitwie. Będzie starał się coraz bardziej poznawać Boga, ponieważ wie, że ma tylko mały początek poznania Boga. Resztę swojego życia poświęci na poznawanie prawdziwego Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa.

Osoba, która ma prawdziwą wiarę, nie myśli, że jej wiara, pokuta, miłość i posłuszeństwo są jego własnym dziełem. Nie myśli, że są one jego udziałem w zbawieniu, tak jakby pomagał Bogu. Wie i wierzy, że wszystkie te rzeczy są częścią zbawienia, które Bóg daje jako darmowy dar. Nie mógłby mieć wiary, pokuty, miłości i posłuszeństwa bez łaski Bożej czyniącej te rzeczy w jego sercu i życiu. Jezus mówi: „Beze mnie nic uczynić nie możecie” (Jana 15:5). Nie myśli też, że swoją wiarą, pokutą, miłością i posłuszeństwem sam spełnia Boże wymagania. Wierzy, że jego zbawienie opiera się wyłącznie na śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.

    

Czy znasz prawdziwego Boga?

Czy znasz prawdziwego Boga i Jego Syna Jezusa Chrystusa? Czy znasz błogosławieństwo życia wiecznego?

Jeśli nie, Bóg nakazuje wam „wierzyć w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa…” (I Jana 3:23).

Jeśli już wierzysz, staraj się lepiej poznać Boga i Jego Syna.

Jezus mówi: „A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga, i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”.

 Jeśli masz jakieś pytania dotyczące tego, co przeczytałeś lub chciałbyś dowiedzieć się więcej o Bogu, napisz do nas i poproś o więcej informacji.

Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.