Rev. Ron Hanko
Te fragmenty z Ksiegi Liczb 14 są używane przez niektórych, aby nauczać bożego miłosierdzia wobec potępionych osób: „PAN nierychły do gniewu i pełen wielkiego miłosierdzia, przebaczający nieprawość i przestępstwo, który nie uniewinnia winnego, lecz nawiedza nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia. Przebacz, proszę, nieprawość twego ludu według wielkości twego miłosierdzia, tak jak przebaczałeś temu ludowi od Egiptu aż dotąd. Wtedy PAN powiedział: Przebaczyłem według twego słowa” (18-20). „Nie zobaczą tej ziemi, którą przysiągłem ich ojcom, a żaden z tych, którzy mnie rozdrażnili, nie zobaczy jej” (23). „Ja, PAN, powiedziałem, że tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które się zmówiło przeciwko mnie; na tej pustyni zginą i tu pomrą” (35).
Argumentem jest: „Mojżesz modli się, aby Bóg przebaczył Izraelowi i nie zniszczył go całkowicie po tym, jak 10 szpiegów przyniosło złą wiadomość. Bóg przebacza Izraelowi zgodnie z wielkością Jego miłosierdzia, chociaż są oni złym zgromadzeniem (i pozostaną złymi, aż całe pokolenie umrze na pustyni). Zwróć uwagę: (1) Boskie przebaczenie dla tych potępionych osób nie jest zbawieniem (chociaż w tym momencie zostali oszczędzeni przed Bożym sądem, wszyscy ostatecznie zginęli na pustyni); (2) Mojżesz w swojej modlitwie twierdzi, że Bóg jest miłosierny i przebacza ze swej natury nawet tym potępionym.”
Pytający porusza bardzo ważną kwestię. Nie tylko tutaj w Księdze Liczb, ale także w wielu innych fragmentach wydaje się, że Pan jednocześnie obiecuje zbawienie i grozi wiecznym sądem tym samym ludziom. Tak oczywiście nie może być. Nie może przebaczyć ludziom i posłać ich do piekła. Gdyby Pan przebaczył wszystkim, którzy zgrzeszyli w Kadesz, odrzucając sprawozdanie Jozuego i Kaleba oraz odmawiając wejścia do Kanaanu, to nie zginęliby na pustyni. Z tego samego powodu, jeśli zginęli na pustyni pod sądem Bożym, nie otrzymali przebaczenia. Przebaczenie grzechów jest absolutne. Jeśli Bóg przebacza czyjeś grzechy, to usprawiedliwił tę osobę i nie ma możliwości, aby ta osoba zginęła pod Jego gniewem.
Nie ma też czegoś takiego jak „niezbawcze” przebaczenie. To to samo, co powiedzenie, że istnieje przebaczenie, które nie przebacza i zbawienie, które nie zbawia. Jeśli sędzia mnie ułaskawi, jestem wolny od wszelkich konsekwencji prawnych popełnionego przeze mnie przestępstwa i nigdy więcej nie mogę zostać oskarżony o to przestępstwo. Jeśli zostanę wysłany do więzienia lub stracony za moje zbrodnie, nie zostałem ułaskawiony.
Opóźnienie sądu nie jest też rodzajem przebaczenia, lecz przeciwnie, gdyż zatwardziały grzesznik ma więcej czasu na grzech (Rz 2:5). Jeśli zwłoka w sądzie jest rodzajem przebaczenia, to Bóg spędził sześć tysięcy lat przebaczając tym, których zamierza w końcu zniszczyć. Jeżeli sędzia opóźnia moją karę za przestępstwo, wyznaczając inny termin skazania, nie jest to w żadnym znaczeniu tego słowa ułaskawieniem, a jedynie zwłoką.
To, że Bóg jest miłosierny „z samej swojej natury”, jest prawdą, ale nie jest On takim dla potępionych ani dla tych, którzy giną na wieki. Gdyby to było prawdą, zaparłby się samego siebie, zaprzeczyłby swojej własnej sprawiedliwej naturze, gdy wiecznie ich karze.
Nie odpowiada to na pytanie, w jaki sposób Bóg prawie jednym tchem może mówić o przebaczeniu i sądzie tym, którzy zgrzeszyli. Odpowiedzia jest to że Bóg nie przemawia do jednostki, ale do narodu, do kościoła Starego Testamentu (Dz 7:38). Ten naród, kościół Starego Testamentu, podobnie jak kościół Nowego Testamentu, jest zawsze mieszanym tłumem. Są w kościele ci, których grzechy są na zawsze przebaczone, ale są też tacy, którzy giną bez przebaczenia pod sądem Bożym. Ponieważ są oni ze sobą zmieszani, Słowo Boże, zarówno Jego obietnica przebaczenia, jak i Jego groźba wiecznego potępienia, docierają do wszystkich, chociaż obietnice są przeznaczone wyłącznie dla dobra tych, którzy zostali wybrani przez Boga i odkupieni krwią Chrystusa.
Taka jest nauka z Rzymian 9:6-7: „Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem. Nie wszyscy też przez to, że są potomstwem Abrahama, są dziećmi, ale jest powiedziane: W Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo.”. Zauważ, że Paweł upiera się, że Słowo Boże nie może zawieść, w tym przypadku ani Jego słowo przebaczenia, ani Jego słowo sądu. Jego słowo przebaczenia nie zawodzi, gdy obiecuje przebaczenie Izraelowi, ponieważ ci, którzy mają tylko imię Izrael, nie są tak naprawdę Izraelem, do którego zwraca się Bóg. Nie zawodzi również dlatego, że „dzieci obietnicy są uznane za potomstwo” (8), zaliczone nie tylko do prawdziwych dzieci Abrahama, ale do dzieci Bożych, którym On w swej miłości zawsze przebacza poprzez krzyż.
W Kościele instytucjonalnym zawsze są tacy, którzy wielbią razem z wierzącymi i których w wielu przypadkach nie można nawet odróżnić od nich, ale którzy nie są tak naprawdę Kościołem, który jest Ciałem Chrystusa, „pełnią Tego, który wypełnia wszystko we wszystkim” (Ef 1:23), który uzyskuje w Nim pokój i przebaczenie, podczas gdy ci, którzy pozostają w Kościele obłudnikami i niewierzącymi, nigdy go nie otrzymują. “Cóż więc? Czego Izrael szuka, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli, a inni zostali pogrążeni w zatwardziałości; (Jak jest napisane: Bóg dał im ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli) aż do dnia dzisiejszego” (Rzym. 11:7-8).
Czy to oznacza, że słowo przebaczenia nie ma żadnego zastosowania do tych, którzy giną? Nie , nie oznacza tego. Ci, którzy giną, muszą usłyszeć słowo przebaczenia Bożego ku własnemu potępieniu. Bóg jest „z samej swojej natury” Bogiem miłosiernym, a głoszenie Jego miłosierdzia wszystkim czyni tych, którzy słyszą Jego miłosierdzie i nie wierzą, winnymi przed Nim i najbardziej godnymi Jego sprawiedliwych sądów.
Czy to oznacza, że Boże słowo sądu nie ma zastosowania do tych, którym przebacza? Nie! Słowo sądu musi zostać wysłuchane przez tych, którzy otrzymają przebaczenie, nie dlatego, że kiedykolwiek będą podlegać wiecznemu sądowi Bożemu (dzięki Mu za dar Jego Syna!), ale dlatego, że oni również zgrzeszyli i muszą pokutować i odwrócić się od swoich grzechów, jak zawsze to czynią dzięki nieodpartej łasce Ducha.
Słowo Bożego przebaczenia i Jego sądu za grzechy dociera do wszystkich, którzy słuchają Słowa i to samo Słowo przesiewa, zatwardza i poddaje pod sąd Boży tych, którzy mają tylko imię Izrael lub Kościół, przynosząc pokój i przebaczenie tym, którzy zgodnie z Jego wiecznym wyborem, przez krew Chrystusa i przez działanie Ducha, należą do Boga.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
