Prof. Herman Hanko
(1)
Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza. A ja, Jan, zobaczyłem święte miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak oblubienica przyozdobiona dla swego męża. I usłyszałem donośny głos z nieba: Oto przybytek Boga jest z ludźmi i będzie mieszkał z nimi. Oni będą jego ludem, a sam Bóg będzie z nimi i będzie ich Bogiem. I otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu, i śmierci już nie będzie ani smutku, ani krzyku, ani bólu nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. A zasiadający na tronie powiedział: Oto wszystko czynię nowe. I powiedział do mnie: Napisz, bo te słowa są wiarygodne i prawdziwe (Obj 21:1-5).
Pytający, który przedstawił ten tekst, zapytał: „W świetle Pisma Świętego, co mamy rozumieć pod pojęciem ‚nowe niebo i nowa ziemia’?”
Objawienie 21 zawiera wizję udzieloną apostołowi Janowi na wyspie Patmos, dotyczącą ostatecznej doskonałości wszystkich rzeczy i wiecznego błogosławieństwa kościoła po drugim przyjściu naszego Pana Jezusa Chrystusa. Częścią ostatecznej doskonałości wszystkich rzeczy jest nowe niebo i nowa ziemia. Jest to wyraźnie nauczane w cytowanym powyżej fragmencie. Podejrzewam, że pytanie to wynika z użycia słowa “nowy” do opisania nieba i ziemi po przyjściu Chrystusa: W jaki sposób obie te części Bożego stworzenia są nowe?
Nie powinno nas dziwić, że zarówno niebo jak i ziemia zostaną odnowione, gdyż od czasu stworzenia przeszły głębokie zmiany. Krótkie spojrzenie na te zmiany pomoże nam zrozumieć, jak ostateczna zmiana może nastąpić w czasie przyjścia naszego Pana.
W ciągu sześciu dni tygodnia stworzenia Bóg stworzył niebo i ziemię (Rdz 1:1). Niewiele mówi się nam o stworzeniu nieba, a to, co wiemy, musimy czerpać z innych części Pisma Świętego. Ale możemy być pewni, że niebo jest konkretnym miejscem, że racjonalno-moralne istoty, które żyją w niebie są aniołami, że cała liczba aniołów została stworzona natychmiast, a nie jak cały rodzaj ludzki, który pochodzi od dwojga pierwotnych rodziców, że niebiańskie stworzenie nie jest materialne, jak to jest ziemskie, ale jest duchowe w substancji, i że niebo ma historię, jak i ziemia.
Pierwszym wydarzeniem mającym znaczenie w niebie był bunt i upadek szatana, głowy świata anielskiego, oraz ogromnej liczby aniołów, którzy zbuntowali się i upadli wraz z nim. Grzech zaczął się w niebie. Jakie konsekwencje upadek szatana miał dla stworzenia niebieskiego, trudno jest wiedzieć, gdyż Pismo Święte bardzo powściągliwie wypowiada się na ten temat. Ale kiedy szatan namówił Adama i Ewę, aby połączyli z nim siły w buncie przeciwko Bogu, oboje chętnie się zgodzili i również popadli w grzech i deprawację. Ale konsekwencją upadku naszych pierwszych rodziców była nie tylko całkowita deprawacja całego rodzaju ludzkiego, który wyszedł od Adama i Ewy, ale także przekleństwo, które spadło na stworzenie.
Przekleństwo na stworzenie było bardzo surowe i we wszystkim dokonało wielkich zmian. Zmiany te są tak duże, że nie jesteśmy w stanie nawet stworzyć odpowiedniego obrazu tego, jak wyglądała pierwotna kreacja. W końcu klątwa oznacza, że śmierć przyszła na stworzenie — na człowieka, zwierzęta i ptaki, drzewa, krzewy i kwiaty. Nie możemy sobie wyobrazić stworzenia, w którym nie było śmierci, nawet w świecie roślin. Ale tak było.
W związku z tym warto zauważyć, że ewolucjonizm odrzuca śmierć jako karę Bożą za grzech. Ewolucjonizm uczy bardzo starej ziemi, na której śmierć była obecna od początku historii stworzenia. Ale Pismo temu zaprzecza i mówi nam, że śmierć przyszła wraz z przekleństwem.
Przekleństwo sprawiło, że życie na ziemi stało się bardzo trudne. To dlatego Lamech nazwał swego syna Noe (Odpoczynek lub Pociecha), ponieważ, jak powiedział, “Ten sam będzie nas pocieszał odnośnie naszej pracy i trudu naszych rąk, z powodu ziemi, którą Pan przeklął” (Rdz 5:29).
W pewnym sensie upadek miał również wpływ na niebo, ponieważ świat anielski pozostał bez głowy. I przez cały okres ST Szatan i jego demony wciąż mogli wejść do nieba. Na przykład w niebie oczerniali Hioba (Hi 1:6-12; 2:1-7). Znowu byli w niebie, by walczyć o ciało Mojżesza (Judy 9) i musieli się im przeciwstawić Michał i jego aniołowie. Kiedy Bóg zadał pytanie, kto zwiedzie Achaba, by poszedł do walki z Syryjczykami, diabeł zgłosił się na ochotnika, aby to zrobić (1 Król. 22:19-22). W czasie wniebowstąpienia naszego Pana, szatan i jego demony zostali wyrzuceni z nieba, aby nigdy nie mogli ponownie wejść (Obj. 12:7-11).
Kolejna drastyczna zmiana nastąpiła na ziemi w czasie potopu. Zmiana ta była tak wielka, że nie jest łatwiej wyobrazić sobie świat przedpotopowy, niż świat przed upadkiem. Po pierwsze, przekleństwo zostało nieco złagodzone w wyniku wypełnienia się proroctwa Lamecha, co zostało opisane przez Boga w Księdze Rodzaju 8:21-22, gdzie Bóg mówi o tym, że od czasu potopu będą pory roku i udane uprawy. Inna rzecz, Piotr przeciwstawia dwa światy, przed poptopem i po potopie, opisując ten pierwszy jako stworzenie “z wody i w wodzie stanęło”, podczas gdy o stworzeniu po potopie mówi się, że jest “zachowane dla ognia na dzień sądu i zatracenia” (II Piotra 3:5-7). I wreszcie, ponieważ potop był typem ostatecznego zniszczenia świata i zbawienia kościoła, zmiana ze świata przed potopem na świat po potopie była typem dla zmiany między naszym obecnym światem a nowym niebem i nową ziemią (12-13).
Jeszcze jeden element musi być wzięty pod uwagę, zanim przejdę do pytania, w jaki sposób niebo i ziemia są rzeczywiście “nowe” Pismo Święte mówi nam, że ponieważ grzech wszedł zarówno do nieba jak i na ziemię, ten pierwszy bezpośrednio przez bunt Szatana, a ten drugi przez nieposłuszeństwo człowieka wobec Boga, Chrystus umarł za wybranych aniołów, jak również za wybranych ludzi; i że Chrystus umarł za stworzenie niebieskie i ziemskie. Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał; przedmiotem miłości Bożej jest cały kosmos z wybranymi jako prawdziwym rodzajem ludzkim. Jest to nauczane w wielu fragmentach Pisma Świętego. Proponuję, aby zainteresowany czytelnik zajrzał do Listu do Rzymian 8:19-23, a zwłaszcza do Listu do Kolosan 1:15-20, który uczy, że “wszystkie rzeczy (…) czy to na ziemi, czy w niebie” zostały pojednane z Bogiem przez krzyż Jezusa Chrystusa.
(2)
Pytający przedstawił tekst (Obj. 21:1-5) i zapytał: „W świetle Pisma, co mamy rozumieć przez termin „nowe niebo i nowa ziemia?”
Ostatnim razem opisaliśmy pokrótce historię, która rozgrywa się w niebie i na ziemi od czasu pierwotnego stworzenia. Z tego krótkiego szkicu wynikało, że w Bożym stworzeniu zaszły ogromne zmiany, zarówno przez upadek, jak i potop.
Kiedy człowiek popadł w grzech, Bóg nie był zaskoczony. Nie wolno nam pojmować upadku jako znajdującego się poza celem i planem Bożym. To nie było tak, że Bóg postanowił uwielbić siebie poprzez pierwszy raj i pierwszego Adama. Nie jest też możliwe, że Adam, przez swój upadek, zepsuł zamiar Boży, tak że Bóg, obserwując wydarzenia, które miały miejsce w czasie kuszenia Ewy, stał bezradnie, a kiedy Adam i Ewa ulegli pokusie, załamywał ręce i szukał jakiegoś sposobu na uratowanie złej sytuacji – aż w końcu wymyślił Chrystusa jako środek do jej przywrócenia. Takie rozumowanie zaciera wielkość Boga w Jego suwerennych dziełach w świecie.
Raczej, od samego początku dzieła stworzenia, Bóg postanowił uwielbić siebie w najwyższy możliwy sposób przez Jezusa Chrystusa, swojego Syna, poprzez zbawienie całego stworzenia we krwi krzyża. Pierwotne stworzenie było sceną, na której rozegrał się wiekopomny dramat grzechu i łaski, upadku i odkupienia przez Chrystusa. Cel Boży jest w pełni realizowany w zbawieniu wybranych aniołów i ludzi w Chrystusie, i odkupienie całego ziemskiego i niebieskiego stworzenia przez krew krzyża.
Kiedy Chrystus przyjdzie ponownie na końcu czasów, oczyści ten obecny świat ogniem (II List Piotra 3:10-13) i stworzy nowe niebo i nową ziemię, które da swojemu wybranemu ludowi i aniołom jako wieczne dziedzictwo .
Nowa ziemia będzie nowa z następujących powodów.
Będzie nowa, ponieważ zostanie z niej na zawsze wygnany grzech, przekleństwo i śmierć. Ponieważ grzech i przekleństwo zostaną na zawsze usunięte, zostanie ona wypełniona chwałą Bożą i będzie odzwierciedlać chwałę Bożą przez Chrystusa, który ją odkupił.
Będzie to nowa ziemia, ponieważ nie będzie to zwykłe przywrócenie pierwotnego Raju, ale będzie to o wiele bardziej chwalebne niż pierwotny Raj mógł być.
Będzie to nowa ziemia, ponieważ w niej Adam nie będzie głową, lecz sam Pan nasz Jezus Chrystus, Ten, którego Adam był tylko typem.
Będzie to nowa ziemia, ponieważ zostanie ona uczyniona jedną w chwalebnej jedności z samym niebem. Objawienie 21:1-5 mówi o nowej Jerozolimie zstępującej od Boga z nieba. Od momentu stworzenia do powtórnego przyjścia Chrystusa, niebo i ziemia były oddzielone przez różne struktury każdego z nich: ziemia była materialna, a niebo duchowe. Ale niebo było zawsze rzeczywistością, a ziemia była jego cieniem. Teraz bariera między nimi jest złamana przez krzyż Chrystusa i niebo i ziemia stają się jednym. To, co ziemskie, staje się niebiańskie; to, co materialne, staje się duchowe; to, co na dole, staje się jednym z tym, co w górze, przez przemianę, która podnosi je do najwyższego możliwego poziomu.
Ale Bóg, przez Chrystusa, stworzy także nowe niebo. W jaki sposób niebo jest nowe? Jest to nieco trudniejsze do opisania, częściowo dlatego, że Pismo Święte nie mówi nam wiele o niebie, a częściowo dlatego, że my, którzy jesteśmy z ziemi, nie możemy zrozumieć rzeczy niebiańskich. Ale pewne rzeczy wiemy.
Niebo będzie nowe, ponieważ Chrystus staje się głową świata anielskiego i niebiańskiego stworzenia, jak również głową swojego Kościoła i ziemskiego stworzenia. Niebo ma nową głowę, wiecznie wyświęconą przez Boga.
Niebo będzie nowe, chociaż lud Boży znajduje się tam teraz, to jednak bez swoich ciał, które oczekują na przyjście Chrystusa, aby zostać wzbudzone. Niebo będzie wspanialsze, gdy święci będą tam z duszą i ciałem.
Niebo będzie nowe, ponieważ będzie tam cały lud Boży. Kiedy Abel przybył do nieba, był sam – z wyjątkiem aniołów. Stopniowo liczba tych, którzy są w niebie wzrosła, ale kościół w niebie nie był i nie jest kompletny. Tak bardzo odsuwa to od pełnego błogosławieństwa nieba, że święci pod ołtarzem wołają: “I wołały donośnym głosem: Jak długo jeszcze, Panie święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i nie pomścisz naszej krwi na mieszkańcach ziemi? I dano każdemu z nich białą szatę, i powiedziano im, aby odpoczywali jeszcze przez krótki czas, aż dopełni się liczba ich współsług i braci, którzy mają zostać zabici jak i oni” (Obj. 6:10-11).
Niebo będzie nowe, ponieważ połączy się z uwielbionym i odkupionym ziemskim stworzeniem, tak że obie części stworzenia będą teraz jednym, na wieki wieków, światem bez końca.
Wtedy wszystko się dokona, tak jak Bóg postanowił. Pan Jezus Chrystus, ukoronowany chwałą i czcią, będzie głową nad wszystkimi w imię Trójjedynego Boga. Z Nim będzie Jego wybrana oblubienica, Jego umiłowany kościół obmyty w Jego krwi i przyobleczony w białe szaty Jego sprawiedliwości. Będą oni królować z Nim w niebiańskiej doskonałości. Pod wybranymi będą aniołowie, którzy będą nadal służyć wybranym (Hebr. 1:14). Tej wybranej oblubienicy Chrystusa będzie dane całe uwielbione i odkupione niebo i ziemia, jako ich własność, którą będą się cieszyć i nad którą będą panować z Chrystusem ku chwale Bożej. Wszyscy będą jedno w Chrystusie, a Bóg będzie wszystkim we wszystkich. Nowe niebo i nowa ziemia! To jest obiekt naszej nadziei i tęsknoty.
Idź dalej w prawdzie, zmęczony pielgrzymie, bo u kresu twej męczącej podróży znajduje się niebiańskie miasto, w którym będziesz mieszkać z Chrystusem i Bogiem na zawsze.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
