Wiel. Angus Stewart
Po zapoznaniu się z historią „Trzech fal chrześcijaństwa charyzmatycznego” (pentekostalizm, charyzmatyzm i neo-charyzmatyzm) oraz „Prekursorami współczesnego chrześcijaństwa charyzmatycznego” a także po omówieniu dwóch głównych aberracji ruchu odnowieniowego („Chrzest Duchem Świętym” i „Mówienie w językach”) przechodzimy teraz do proroctwa. Mając na myśli proroctwo wyznawcy Ruchu Odnowienia nie odwołują się po prostu do cytatów z Biblii lub wyjaśnień i zastosowań Pisma Świętego. Przez proroctwo zielonoświątkowcy, charyzmatycy i neocharyzmatycy rozumieją wypowiedzi w epoce postapostolskiej, które, jak twierdzą, są bezpośrednimi objawieniami od Boga. Co o tym wszystkim powinni sądzić chrześcijanie, a zwłaszcza wierzący Reformowani? Poniżej przedstawione zostaną trzy testy dotyczące trwającego proroctwa, a także odpowiedzi na dwa pentekostalne uniki.
Test 1
Pierwszy test polega na zadaniu i uzyskaniu odpowiedzi na następujące pytania: Czy słyszałeś nauczanie współczesnego proroka, które jest sprzeczne z nauką Biblii? Czy proroctwa Ruchu Odnowienia zawierają fałszywe przepowiednie? Czy znasz proroctwo, któremu zaprzeczyły wydarzenia? Jeden ze znanych mi braci zadał te pytania wielu zwolennikom pentekostalizmu, a wszyscy ludzie, z którymi rozmawiał, odpowiedzieli na nie: „Tak!” Co za potępiający akt oskarżenia!
David Wilkerson, charyzmatyk anglikański, w 1972 przewidział roku, że w ciągu najbliższych dwunastu miesięcy upadnie Mur Berliński. Ale upadł 17 lat później, w 1989 roku![1] Co w tym przypadku zrobił kościół? Co kościół zrobił w wielu innych przypadkach, w których przepowiednie pentekostalne okazały się fałszywe? Jeśli nie we wszystkich przypadkach, przynajmniej w ogromnej większości, kongregacje zielonoświątkowe i charyzmatyczne nie robią absolutnie nic poprzez dyscyplinę kościelną. To tyle, jeśli chodzi o trzeci znak prawdziwego kościoła (Konfesja Belgijska 29)!
W Księdze Powtórzonego Prawa 18:22 czytamy: „Gdy prorok będzie coś mówił w imieniu PANA, a to się nie spełni ani nie nastąpi, to jest to słowo, którego PAN nie wypowiedział, lecz prorok mówił to z zuchwalstwa. Nie bój się go”. Jeśli chodzi o proroka, który wypowiada przepowiednię, która się nie spełnia, „ten prorok umrze” (w. 20). 1 Koryntian 5 mówi nam, że odpowiednikiem tego w Nowym Testamencie jest ekskomunika. Czy ktoś słyszał o ekskomunikowaniu zielonoświątkowca, ponieważ jego proroctwa się nie spełniły? Być może coś takiego zdarza się od czasu do czasu, ale jeśli tak, jest to niezwykle rzadkie!
Prorocy z Kansas City utrzymują, że jeśli dwie trzecie ich proroctw się spełni, jest to „całkiem nieźle”, ponieważ jest to o wiele więcej niż kiedykolwiek wcześniej! Wszyscy prorocy z Kansas City przyznali, że dokonali przepowiedni, które się nie spełniły. Charyzmatyczny John White, który prorokował, że będzie żył, ale później umarł, powiedział, że skoro wszyscy jesteśmy ludźmi, współcześni prorocy będą popełniać błędy w swoich przepowiedniach (nawet jeśli Bóg przez nich przemawia)![2]
Czy wiecie, ile fałszywych proroctw jest koniecznych do ujawnienia osoby jako fałszywego proroka? Jedno! Tylko jedno! Każdy, kto wypowiada choć jedną fałszywą przepowiednię w imię Boga i pozostaje w nieupamiętaniu, powinien zostać ekskomunikowany jako kłamca i fałszywy prorok.
Test 2
Wyobraź sobie proroka zielonoświątkowego, wypowiadającego przepowiednię, która rzeczywiście się wydarza. Jednak ten, który to przewidział, naucza fałszywej doktryny. Jak oceniamy taką rzecz?
Księga Powtórzonego Prawa 13:1-5 zajmuje się tym i dostarcza nam naszego drugiego testu. Werset 1 mówi o proroku, który dokonuje „znaku lub cudu”, który się dokonuje (w. 2). Ale ten prorok naucza również fałszywej doktryny (w. 2). Nawet jeśli spełnił się jego znak, cud lub przepowiednia, on również ma zostać uśmiercony jako fałszywy prorok (w. 5) lub, w terminach Nowego Testamentu, ekskomunikowany.
Księga Powtórzonego Prawa 13 wyjaśnia, że celem Boga w tym wszystkim jest wypróbowanie Jego wyznającego ludu. Jeśli naprawdę kochasz Boga całym sercem i przestrzegasz Jego przykazań, nawet jeśli ktoś czyni cudowne znaki, ponieważ naucza fałszywej doktryny, musisz się go wyrzec i ekskomunikować (w. 3-5).
Gdyby jutrzejsze gazety rano donosiły o niezwykłych przepowiedniach zielonoświątkowców, które się spełniły – powiedzmy, że stolica kraju została zniszczona przez trzęsienie ziemi, a prorocy ze zgromadzenia zielonoświątkowców to przepowiadali – to i tak nie przyjęlibyśmy ich jako posłańców Chrystusa. Czemu? Ponieważ z ich proklamacjami łączy się Arminianizm i inna fałszywa doktryna. W ten sposób Bóg będzie cię poddawał próbie: „Czy miłujesz mnie? Czy kochasz prawdę? A może bardziej interesują cię znaki i cuda fałszywego kościoła?”
Test 3
Idąc dalej, oto trzeci test. Powiedzmy, dla celów argumentacji, że jest człowiek, który twierdzi, że jest chrześcijańskim prorokiem i który przepowiada proroctwa, które zawsze się sprawdzają i który naucza ortodoksyjnych doktryn. Co byś wtedy zrobił? Powinieneś pamiętać Efezjan 2:20, który mówi, że „apostołowie i prorocy” są „fundamentem” kościoła Chrystusowego. Ten fundament został położony w I wieku i będąc fundamentem, nigdy więcej nie może zostać ponownie położony ani rozszerzony! Doktryna Apostołów i proroków, fundament, znajduje się w pełnym, wystarczającym, nieomylnym i bezbłędnym Słowie Bożym.
Dlatego też, niezależnie od tego, czy pozabiblijna przepowiednia spełni się i czy jej inne doktryny są ortodoksyjne, każda osoba, która twierdzi, że jest prorokiem otrzymującym bezpośrednie objawienie od Pana, jest z definicji kłamcą i fałszywym prorokiem. Czemu? Ponieważ Bóg nie daje już bezpośredniego objawienia, ponieważ już położył fundamenty swojego Kościoła w Piśmie Świętym, które wydał przez Apostołów i proroków, których posłał prawie 2000 lat temu!
Dwa uniki
Istnieją dwie główne próby wyjścia z tego. Pierwszym uchyleniem jest twierdzenie, że istnieją dwa rodzaje proroctw: nieomylne i bezbłędne proroctwa znajdujące się w Biblii oraz omylne i błędne współczesne proroctwa, które mogą i zawierają błędy. Tak naucza m.in. Wayne Grudem.
Argumentem, do którego skłonili się pentekostaliści tylko dlatego, że wiedzą (a praktycznie wszyscy inni wiedzą), że w ruchach zielonoświątkowych, charyzmatycznych i neocharyzmatycznych istnieje wiele nieudanych proroctw jest nędzny. Bezpośrednie objawienie od Boga jest z definicji autorytatywne, nieomylne i bezbłędne, ponieważ jest On Bogiem prawdy, który „nie może kłamać” (Tytusa 1:2), w przeciwieństwie do proroków Ruchu Odnowy i ich apologetów.
Drugi unik – i to jest coraz bardziej popularne – polega na twierdzeniu, że Bóg przemawia dziś do nieewangelizowanych pogan (zwłaszcza, jak się wydaje, muzułmanom) poprzez sny lub wizje. Wielu byłych muzułmanów powiedziało, że Chrystus ukazał się im w ich islamskich krajach we śnie lub wizji i powiedział im, aby udali się do takiego a takiego miejsca, aby słuchać Słowa Bożego z takiego a takiego kościoła lub od tej czy innej osoby.
Istnieje nawet pewna liczba prezbiteriańskich i reformowanych osób, które akceptują ich roszczenia. Dla niektórych z tych protestantów jest to początek ich własnego przejścia do zielonoświątkowców lub charyzmatyków, podczas gdy inny przynajmniej osłabia zrozumienie prawdy o wystarczalności Pisma Świętego, osłabia to także ich sprzeciw wobec herezji ciągłego objawienia.
Odkładając na bok pytania o rodzaj kościoła lub chrześcijan (prawdziwy czy fałszywy), do którego udali się ci muzułmanie i do jakiego rodzaju Jezusa zostali nawróceni (czy prawdziwy Chrystus czy fałszywy Chrystus), zaprzeczamy, że Bóg daje bezpośrednie objawienie poprzez sny lub wizje, nawet dla nieewangelizowanych pogan, nawet w krajach islamskich. Robimy to, ponieważ otrzymanie objawiającego snu lub wizji od Boga, zwłaszcza takiego, które nie głosi Bożego sądu nad odbiorcą (por. Dan. 2:4), czyni osobę prorokiem.
Prorok ma dwa aspekty swojego urzędu. Po pierwsze otrzymuje bezpośrednie objawienie od Boga, a po drugie przekazuje je ludziom. Ale nadzwyczajny urząd proroka ustał, ponieważ był to tymczasowy urząd związany z położeniem fundamentów kościoła nowotestamentowego (Efez. 2:20). Dzisiaj zamiast tego mamy zwyczajny urząd proroka włączony do urzędu wierzącego. Jest to stały urząd dany wszystkim chrześcijanom, w którym badamy Pismo Święte i dzięki Duchowi poznajemy umysł Jezusa Chrystusa, a następnie mówimy o Nim innym.
To, czego potrzebujemy dzisiaj, to nie fałszywych proroków lub fałszywych proroctw, ale właściwego wykonywania urzędu proroka przez wierzącego, aby słuchał, kochał, był posłuszny i świadczył o Jezusie Chrystusie, tak jak jest to określone w Piśmie Świętym i poprzez wierne przepowiadanie Jego Ewangelii przez prawdziwych pastorów pełniących funkcję pastora lub nauczyciela. Tam, gdzie zatraca się miłość do wiary raz przekazanej świętym (Judy 1:3), tam jest zgromadzenie lub jednostka szeroko otwarta na odnowienie. Tam, gdzie miłość do Boga, Jego Chrystusa i Jego Słowa jest silna, Kościół opiera się solidnie na jedynym prawdziwym fundamencie, a zatem jest całkowicie niezainteresowany syrenią pieśnią fałszywych proroków i ciągłym proroctwem!
Na podstawie źródło
[1] Victor Budgen, The Charismatics and the Word of God (Wielka Brytania: Evangelical Press, 1985), s. 11.
[2] John F. MacArthur, Jr., Charismatic Chaos (Grand Rapids, MI: Zondervan, 1992), s. 66-69.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
