Prof. David J. Engelsma
Postmilenialny sen o „schrystianizowanym” świecie w przyszłości opiera się ostatecznie na proroctwie Starego Testamentu o nadchodzącym, chwalebnym królestwie
“Oto bowiem stworzę nowe niebiosa i nową ziemię….. oto stworzę Jerozolimę radością i jej lud weselem.Nie będzie tam już ani niemowlęcia żyjącego tylko kilka dni, ani starca, który by nie dożył swoich dni, bo dziecko umrze jako stuletni, ale grzesznik, choćby miał i sto lat, będzie przeklęty … Wilk z barankiem paść się będą razem, lew jak wół będzie jeść słomę i proch będzie pokarmem węża. Nie będą szkodzić ani niszczyć na całej mojej świętej górze, mówi PAN.”
Postmilenializm, który nie znajdując poparcia dla swoich tez w obszernym nauczaniu Nowego Testamentu, gdzie raczej czytamy o odstępstwie od kościoła i prześladowaniu go w dniach ostatecznych, odwołuje się do proroctw Starego Testamentu, ponieważ postmilenializm nalega na dosłowną interpretację tego proroctwa. Według dosłownej interpretacji Izajasza 65:17 n. nastąpi ziemskie wypełnienie proroctwa: ziemskie królestwo Chrystusa z cielesnymi rozkoszami, zwłaszcza długim życiem fizycznym.
W artykułach wstępnych w numerach SB z 15 września i 1 października 1996 roku pokazałem, że interpretacja Izajasza 65:17 nn. nie może być ani nie powinna być dosłowna. Proroctwo musi być interpretowane duchowo i zgodnie z tym ma duchowe wypełnienie.
Jaka jest teraz duchowa interpretacja i wypełnienie Izajasza 65:17 nn.?
Izajasz 65:17-25 przepowiada w sposób wyczerpujący całe zbawcze dzieło Boga w Jezusie Chrystusie. Zgodnie ze zwyczajem proroków, Izajasz postrzega tę pracę jako jedno wielkie wydarzenie, tak samo jak odległe góry jako jedno wielkie pasmo. Obejmuje to zarówno doskonałość zbawienia (i Królestwa Mesjańskiego) w Dniu Chrystusa, jak i początek zbawienia (i Królestwa Mesjańskiego) w obecnym wieku między Pięćdziesiątnicą a Dniem Chrystusa. Całe to zbawienie ma oczywiście swoją podstawę w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa dla świata wybranych przez Boga.
Że jest to w rzeczywistości treść proroctwa Izajasza, dowodzi nowotestamentowy komentarz do tego fragmentu. W 2 Liście Piotra 3:13 Apostoł stosuje proroctwo z Izajasza 65:17 do dzieła Bożego w Jezusie Chrystusie w dniu powtórnego przyjścia Chrystusa. W kontekście nauczania, że obecne stworzenie zostanie zniszczone przez ogień, Piotr mówi: „Lecz my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.”
Apostoł Paweł poucza nas jednak, że proroctwo spełnia się również w obecnym wieku. W 2 Liście do Koryntian 5:17 mówi nam, że „Tak więc jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; to, co stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.”
Autorytatywnym, nowotestamentowym wyjaśnieniem proroctwa jest to, że zbawcze dzieło Boga w Chrystusie będzie odnowieniem stworzenia dla dobra Kościoła, „wybrańców” z Izajasza 65:22, przy drugim przyjściu Jezusa, które to odnowa już się zaczyna. teraz osobiście w odrodzeniu każdego wybranego do zbawienia.
W nowotestamentowych rozważaniach na temat proroctwa nie ma nic, co by wskazywało na istnienie przyszłego ziemskiego królestwa, składającego się z cielesnych korzyści, fizycznej dominacji i światowego pokoju.
W szczególności Izajasz 65:17nn. jest proroctwem nowego świata niebios i ziemi, który Jezus Chrystus stworzy przy swoim powtórnym przyjściu. To jest proste nauczanie Izajasza 65:17nn. samo w sobie: „stworzę nowe niebiosa i nową ziemię”. To jest nowotestamentowe wyjaśnienie zarówno w 2 Piotra 3:13, już cytowane, jak i w Objawieniu 21:1: „Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza.”
Kiedy Jezus Chrystus przyjdzie ponownie w ciele, pod koniec historii zniszczy obecną formę stworzenia, aby odtworzyć niebiosa i ziemię, które Bóg stworzył na początku, w ich nowej, chwalebnej, ostatecznej formie. Stworzenie będzie miało udział w chwalebnej wolności dzieci Bożych (Rzym. 8:19-22).
Ten nowy świat będzie miejscem zamieszkania, domem – nowej rasy ludzkiej w Chrystusie, wybranego kościoła ze wszystkich narodów, wierzących i ich dzieci (Izaj. 65:22-23). Nowe stworzenie będzie domem dla świętych, ponieważ Bóg Jahwe zamieszka z nimi w Jezusie Chrystusie we wspólnocie wiecznego przymierza. Nowy świat, który nadchodzi, będzie „moją świętą górą” (Izaj. 65:25).
Nie będzie tam żadnego kłopotu ani smutku, absolutnie żadnego – ani jednej łzy (Izaj. 65:19). Objawienie 21:4, nowotestamentowe światło na proroctwo, informuje nas, że powodem jest to, że w nowym świecie nie będzie śmierci. Chrystus, potężny król mesjański, zniszczy dla nas ostatniego wroga (1 Kor. 15:26).
Jak to jest typowe dla proroctw Starego Testamentu, prorok zapowiedział ten nadchodzący świat bez śmierci w przenośni: poprzez długie, ziemskie życie (werset 20). Żadne dziecko nie umrze w niemowlęctwie; śmierć w wieku 100 lat byłaby uważana za zwykłe dzieciństwo; wszyscy mieszkańcy wypełnią swoje dni. Rzeczywistość jest taka: nie ma śmierci! życie wieczne w zmartwychwstałej duszy i ciele, ponieważ życie ludu Bożego w nowym świecie będzie nieśmiertelnym życiem zmartwychwstałego Chrystusa.
Nowy Testament wszędzie podaje to wyjaśnienie tego i podobnych, symbolicznych proroctw Starego Testamentu, np. Jan 5:25-26. Objawienie 21:4, autorytatywna interpretacja Izajasza 65:20 w Nowym Testamencie nie pozostawia żadnej wątpliwości, Izajasz miał na myśli: „I Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie”.
Przeklęci grzesznicy zostaną wykluczeni z nowego świata, żyjąc wiecznie pod przekleństwem Boga w piekle (Izaj 65:20b; por. Obj. 21:8).
Zniesienie przekleństwa z umiłowanego przez Boga świata na podstawie odkupieńczej śmierci Chrystusa i mocą Jego odnawiającego Ducha rozciągnie się na zwierzęta. W nowym stworzeniu będą zwierzęta, tak jak były zwierzęta w pierwotnym stworzeniu 1 i 2 Księgi Rodzaju. Będą doświadczały odkupienia Chrystusa tak że będą żyć ze sobą w pokoju, tak jak w pierwotnej fazie stworzenie przed przestępstwem pierwszego i niewiernego króla (1 Mojż. 1:29-31). W świecie zwierząt i roślin nie będzie śmierci.
Całkowity brak śmierci w nowym świecie będzie skutkiem doskonałego oczyszczenia z grzechu stworzenia. Piotr mówi nam, że „…w którym mieszka sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13). Zamieszka tam tylko sprawiedliwość. Nie będzie tam żadnej nieprawości. Wszyscy bezbożni ludzie zginą pod sądem Bożym (werset 7).
Czyż to nie wspaniałe zbawienie?
Czyż wierzący i ich potomstwo nie mają wielkiej nadziei, która jest w stanie obficie utrzymać ich we wszystkich obecnych uciskach?
Czyż wieczne królowanie i królestwo Jezusa Mesjasza nie jest chwalebne?
Czyż Jego zwycięstwo nie okaże się jako nie mające sobie równych? Wszyscy wrogowie zniszczeni, nawet śmierć. Cały lud Boży doskonale uwolnił się od smutku i śmierci do błogości społeczności z trójjedynym Bogiem w Jego Obliczu, Jezusem Chrystusem. Samo stworzenie przekształciło się w nowy świat, którego dobroć i wspaniałość sprawiają, że stara forma świata odchodzi na zawsze w zapomnienie.
Całe to wypełnienie Izajasza 65:17nn. będzie duchowe. Proroctwo zobrazowuje przed nami, tak jak przed prawdziwym Izraelitą w czasach Izajasza, duchowe zbawienie; duchowe błogosławieństwa; życie duchowe; i rzeczywiście, świat duchowy. Ponieważ ostatni Adam jest duchowy i oczekujemy życia duchowego w naszym duchowym ciele w duchowym stworzeniu (1 Kor. 15:42nn.).
Drugie konkretne wypełnienie Izajasza 65:17nn. to duchowe życie w Chrystusie przez wiarę każdego odrodzonego dziecka Bożego w okresie między Pięćdziesiątnicą a powtórnym przyjściem. To jest autorytatywne wyjaśnienie proroctwa Izajasza przez Apostoła w 2 Liście do Koryntian 5:17: „Jeśli kto jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem”. Jest już nowym stworzeniem, wypełniając proroctwo Izajasza 65:17.
Nowy świat, który nadchodzi w Dniu Chrystusa, już wdziera się do obecnego świata przez Ewangelię w mocy Ducha Świętego Chrystusa. Włamuje się do serca każdego wybranego dziecka Bożego. To czyni go nowym stworzeniem. W jego życiu jest początek wyzwolenia z grzechu, smutku i śmierci; początek radości; pożytecznej, świętej pracy; społeczności z Bogiem; życia wiecznego Izajasza 65:17nn. Świadczy o tym jego wyznanie i zachowanie. Sprowadza na niego prześladowania wrogów nowego świata, tych, którzy nienawidzą Mesjasza i sprzeciwiają się Jego panowaniu.
Ten potężny początek nowego świata w życiu chrześcijanina tu i teraz nie prowadzi jednak stopniowo do kulminacji królestwa Chrystusa w stworzeniu. Odrodzeni święci nie wyznają koncepcji „złotego wieku” postmilenializmu.
Jak nasze obecne, ziemskie ciało stanie się przyszłym, duchowym ciałem przez cud zmartwychwstania w Dniu Chrystusa, tak teraźniejszość, żałosne, ziemskie stworzenie stanie się przyszłym, chwalebnym, duchowym stworzeniem przez cud odtworzenia w Dniu Chrystusa.
„Oto”, mówi Jahwe przez proroka, „tworzę nowe niebiosa i nową ziemię”.
Człowiek nie może tego osiągnąć.
Odkupiony człowiek nie może tego dokonać.
Nawet postmilenialista.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
