Rev. Angus Stewart
(1)
Większość ludzi nie wie, kim jest Żyd. Niewierzący nie wiedzą; wielu wyznających chrześcijan nie wie. Wielu, którzy nazywają siebie Żydami, nie są Żydami, a niektórzy, którzy nie nazywają siebie Żydami, są Żydami.
Niektórzy odpowiedzą: „Na pewno ci, którzy wierzą w religię żydowską, judaizm, są Żydami?” Ale są żydowscy sceptycy i ateiści. Czy Żydzi nie są tymi, którzy mieszkają w Izraelu? Ale w Ameryce żyje prawie tyle samo Żydów co w Izraelu, a wielu w Izraelu to Palestyńczycy. Czy Żyd nie jest kimś, kto fizycznie pochodzi od Abrahama, Izaaka i Jakuba? Ale jeśli Eskimos przechodzi na judaizm (niezależnie od odmiany), staje się Żydem, a około IX wieku znaczna liczba Chazarów została Żydami. „Kim jest Żyd?” nie jest prostym pytaniem. Noszenie jarmułki lub obrzezanie (a co z kobietami?) lub zaangażowanie w edukację nie są rozstrzygające.
W dzisiejszym świecie istnieje jednak szeroko stosowana definicja Żyda: takiego, który ma żydowską matkę (niekoniecznie żydowskiego ojca) i/lub takiego, który oficjalnie przeszedł na judaizm. Ale wielu wykluczyłoby Żydów mesjanistycznych, argumentując, że ci, którzy urodzili się z żydowskich matek, nie są już Żydami, jeśli wierzą w Pana Jezusa Chrystusa.
Mówiliśmy o powszechnym rozumieniu „Żydów”. A co z duchowym i teologicznym znaczeniem Żyda? Kogo Bóg widzi i identyfikuje jako prawdziwego Żyda? To jest kwestia ewangelii, obejmująca zbawczą doktrynę o Jahwe i Jego ludzie przymierza.
Rzymian 2:28-29 głosi: „(28)Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele; (29) Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” Zwróć uwagę na strukturę wersetów. Mówią, po pierwsze, o Żydach, a po drugie, o obrzezaniu. Werset 28 jest negatywny, mówiąc nam, kim nie jest Żyd i czym nie jest obrzezanie, podczas gdy werset 29 jest pozytywny.
Bycie Żydem nie ma nic wspólnego z fryzurą (np. długie baczki, tzw. payot harosh), imieniem (np. Cohen), chodzeniem do synagogi, Bar Micwą czy wypełnianiem „judaizmu” jako swojej religii. Jak mówi natchnione Pismo Święte, „Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz” (28). Żadna z tych rzeczy, indywidualnie ani zbiorowo, nie czyni z człowieka Żyda, mówiąc duchowo.
Co może ponad wszystko stanowic o kims że jest Żydem? Odpowiedź: obrzezanie, obrzęd inicjacyjny, ustanowiony przez Boga Abrahamowi dla jego (męskich) potomków i naśladowców w przymierzu. Ale Słowo Boże stwierdza, że „ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele” (28).
Wszystko to można przez analogię odnieść do wyznajacych chrześcijan: „nie ten jest chrześcijaninem, kto jest nim na zewnątrz”. Chodzenie do kościoła nie czyni człowieka chrześcijaninem, podobnie jak spędzenie nocy w stajni nie uczyniłoby go koniem; podobnie słuchanie kazań, noszenie Biblii, uczęszczanie na zajęcia katechetyczne czy odmawianie modlitw. Te rzeczy, właściwie rozumiane, mają swoje miejsce i funkcję dla chrześcijan, ale nie czynią nikogo chrześcijaninem. Nie daj sie zwieść!
„Ani nie to jest chrztem, co jest na zewnątrz, na ciele”. Woda spływa na osobę w imieniu Trójjedynego Boga przez wyświęconego pastora. Ale to tylko znak i pieczęć prawdziwego chrztu, zmycia naszych grzechów krwią i Duchem Jezusa Chrystusa. Chrzest wodny nie czyni z nikogo prawdziwego chrześcijanina.
Rzymian 2:29 zawiera cztery pozytywne punkty na temat tego, kim naprawdę jest Żyd, mówiąc duchowo. Po pierwsze, „ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz” (29), nigdy nie może to być kwestia tylko zewnętrzności, ponieważ Bóg zna najskrytsze myśli. Po drugie, „obrzezanie jest obrzezaniem serca” (29). Taka była zawsze rzeczywistość, na którą wskazywało fizyczne obrzezanie, nawet w prawie Mojżeszowym (Pwt 30:6). Po trzecie, „w duchu, a nie w literze”. To, czy „duch” oznacza tutaj nową naturę, czy Ducha Świętego, nie ma istitnego znaczenia dla naszych celów, ponieważ te dwie rzeczy są ze sobą ściśle powiązane. Jest Żydem ten, kto ma nową naturę lub jest zamieszkany przez Ducha. Po czwarte, „którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga”. Jest to gra słów, ponieważ „Żyd” pochodzi od „Judy”, co oznacza „chwała” (Rdz 29:35; 49:8). Więc bycie prawdziwym Żydem polega na oddawaniu chwały. Chwalenie cię przez człowieka nie czyni z ciebie Żyda. To kwestia uwielbienia Boga. Ponieważ sprawiedliwość Boża w Jezusie Chrystusie jest zaliczana na nasze konto, Jahwe aprobuje wierzących i głosi, że ma w nas upodobanie.
To prawdziwy, duchowy Żyd, według Słowa Bożego, Żyd serca, którego Bóg chwali i błogosławi. Czy jesteś takim człowiekiem, wewnętrznym Żydem, z łaski Bożej?
Należy rozumieć, że w Rzymian 2:28-29 „nie-Żydzi” towielu fizycznych Żydów, takich jak faryzeusze z czasów Jezusa, którzy szukali chwały u ludzi (J 12:43), na przykład w ich jałmużnie, modlitwach i postach (Mat. 6:1-18). W ten sposób poszerzali swoje filakterie i kochalii „pierwsze miejsca w synagogach” itd. (23:5 i n.).
Według Rzymian 2:28-29 ci, których ciała legły na pustyni i nie weszli do Kanaanu z powodu niewiary (Hebr. 3:17-19), również nie byli Żydami. A co z Absalomem, który uzurpował sobie tron Izraela i próbował zabić swego ojca Dawida, człowieka według Bożego serca? Absalom został obrzezany na zewnątrz, ale nie od wewnątrz. To samo dotyczy zdradzieckiego Achitofela, bałwochwalczego Jeroboama i Judasza Iskarioty, który pocałunkiem zdradził Syna Człowieczego. Nauczał tego sam Stary Testament; zobacz na przykład Ezechiela 13:9. Asaf oświadcza: „Zaprawdę, Bóg jest dobry dla Izraela”, którzy są zdefiniowani w następnej części wersetu: „\ dla tych, którzy są czystego serca” (Ps 73:1); to jest powiedziane przeciwko bezbożnym, bezbożnym w Izraelu.
Tak więc większość fizycznych Żydów wcale nie jest prawdziwymi Żydami, zgodnie z Biblią: „Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele; Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” (Rz 2:28-29). Czy wierzysz w to Słowo Boże?
(2)
Kim są przykłady prawdziwych duchowych Żydów (Rzym. 2:28-29)? Wielu fizycznych potomków Abrahama, Izaaka i Jakuba w czasach ST, takich jak Dawid, człowiek według Bożego serca; pobożna Anna; wierny Jeremiasz i wszyscy wielkiej roli wzywający do wiary w Liście do Hebrajczyków 11. Również nawróceni z pogan w ST: Rachab z Jerycha, Moabitka Rut, Ebedmelech etiopczyk itd. Wierzący także przed Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, zanim Izrael stał się narodem , zanim ktokolwiek mówił o „Żydach” np. Abel, Noe, Sem. Żydowscy chrześcijanie są także prawdziwymi duchowymi Żydami. Dwunastu uczniów (oprócz Judasza), Barnaba, Paweł itd. w pierwszym wieku naszej ery. W rzeczywistości przez cały wiek NT zawsze istniała wierząca resztka Żydów, w tym na przykład Alfred Edersheim. Chrześcijanie z pogan również są wewnętrznie Żydami. Kościół chrześcijański – czyli wybrani wierzący, kościół niewidzialny – jest teraz i zawsze składał się z duchowych Żydów (czy to etnicznych Żydów, czy „nie-Żydów”). Prawdziwy kościół chrześcijański to zgromadzenie Żydów, duchowych Żydów, składające się ze wszystkich odkupionych i powołanych, niezależnie od wieku i narodowości. „Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele; Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” (Rz 2:28-29).
Rzymian 2:28-29 nie jest wyjątkowy w nadaniu wierzącym NT (czy to Żydom, czy poganom) imion ludu Bożego ST. Biblia nie tylko „uduchawia” Żydów; ale także „uduchawia” Izrael. Posłuchaj Asafa w Psalmie 73:1: „Doprawdy Bóg jest dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.”, przy czym druga klauzula opisuje prawdziwego Izraela. Chrystus mówi podobnie do Natanaela: „Oto prawdziwie Izraelita, w którym nie ma podstępu” (Jan 1:47). Paweł oświadcza w Rzymian 9:6: „Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem”. Wszyscy wierzący są nazwani „Izraelem Bożym” w Galacjan 6:16.
Lud Boży ST jest nazywany nie tylko Żydami (od Judy) i Izraelem (od ojca Judy); nazywani są również dziećmi Abrahama (od dziadka Izraela). Podobnie jak imię Żyd lub Izrael, imię dzieci Abrahama jest „uduchowione” w Piśmie Świętym i stosowane do wszystkich wierzących, zarówno Żydów, jak i pogan, którym dano wiarę Abrahama. Jan Chrzciciel oznajmił niewierzącym faryzeuszom i saduceuszom: „A nie myślcie, że możecie sobie mówić: Naszym ojcem jest Abraham. Mówię wam bowiem, że Bóg może i z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi” (Mat. 3:9). Jahwe uczynił to później (w rzeczywistości), zbawiając pogan. Pomyśl o słowach Chrystusa w Ew. Jana 8. Niewierzący Żydzi twierdzili, że są dziećmi Abrahama (33). Jezus powiedział im, że dzieci Abrahama wykonują uczynki Abrahama (39) i potępił je jako nie dzieci Abrahama, ale dzieci diabła (44). Jak ujął to Paweł w Liście do Rzymian 9:7: „Nie wszyscy też przez to, że są potomstwem Abrahama, są dziećmi”. List do Galacjan 3:29 stwierdza: „A jeśli należycie do Chrystusa, [Żydzi lub poganie]to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami”.
Tak więc wszyscy święci jakiejkolwiek narodowości, którzy ufają Jezusowi Chrystusowi ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu, nazywani są w Słowie Bożym Żydami, Izraelem i dziećmi Abrahama. Jesteśmy również nazywani „obrzezaniem”, to znaczy prawdziwym obrzezaniem duchowym: „nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele… to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” (Rz 2:28-29). „My bowiem jesteśmy obrzezaniem, którzy w duchu służymy Bogu i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele” (Flp 3:3). W Kolosan 2:11 Paweł wyjaśnia, że w Chrystusie „jesteśmy obrzezani obrzezaniem nie ręką uczynionym”.
Tak więc wszyscy wierzący – także ty, dziecko Boże – jesteś Żydem, Izraelem, dzieckiem Abrahama i obrzezanym – duchowo. Moglibyśmy również wykazać z innych tekstów, że wybrany kościół NT to lud Boży, lud Jego przymierza, diaspora itp.
Pierwszym ważnym zastosowaniem prawdy o duchowych Żydach jest to, które pochodzi z kontekstu usprawiedliwienia w Rzymian. Etniczni Żydzi są zgubieni i muszą zostać zbawieni. Nic, to kim są lub co robią, nie może ich wybawić: ani obrzezanie, ani przestrzeganie prawa, ani obrzędy religijne. „Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele” (Rzym. 2:28). Fizyczni Żydzi muszą być usprawiedliwieni jedynie przez wiarę w Chrystusa, jeśli mają być zbawieni, „zarówno Żydzi, jak i Grecy, wszyscy są pod grzechem” (3:9). Nie ma specjalnej drogi do nieba dla etnicznych Żydów; oni również, podobnie jak poganie, muszą iść do prawdziwego i żywego Boga wyłącznie przez Chrystusa.
Podobnie religijność wyznających chrześcijan na nic się nie zda. Nasze uczynki, chrzest, pobożność itd. nie usprawiedliwiają nas. Tylko krzyż Chrystusa! Tylko Jego nieskazitelne życie jest doskonale sprawiedliwe i należy je przyjąć wyłącznie przez wiarę. „W PANU będzie usprawiedliwione i będzie się chlubić całe potomstwo Izraela” – etniczni Żydzi i etniczni poganie (Iz 45:25).
Drugie ważne zastosowanie dotyczy eklezjologii, doktryny Kościoła. ST i NT nie mówią o dwóch radykalnie różnych ludach, którzy mają różne wieczne przeznaczenie. Jest jeden lud Boży i jeden kościół w każdym wieku i we wszystkich krajach. Są duchowym ludem Bożym — wewnętrznie, w sercu i w duchu (Rz 2:29). Wszyscy wierzący, czy to etniczni Żydzi czy poganie, są duchowymi Żydami, Izraelem, dziećmi Abrahama i obrzezanymi.
To daje nam duchowe pokrewieństwo z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem oraz wierzacym starotestamentowym Izraelem. Nie chodzi o noszenie jarmułkiczy szukanie zbawienia przez przestrzeganie prawa ST. Jest to szukanie całejtwojej sprawiedliwości i zbawienia tylko w krzyżu Pana Jezusa. Nie ma potrzeby ani wzywania do judaizacji, czyli przyjmowania żydowskich obyczajów (np. szal modlitewny).
Jesli jestes wierzący, ST jest twoją księgą; czytaj go, wierz, pokochaj! Wielbisz Jahwe. Jesteś kochany przez Boga. Twoje są obietnice Starego i Nowego Testamentu. Twoje jest dziedzictwo nowych niebios i nowej ziemi. Bo „Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele” (29).
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
