Wiel. Ron Hanko
Nasze pytanie w tym wydaniu Wiadomości dotyczy grzechu Dawida z Batszebą:
„Jeśli prawo Starego Testamentu wymagało, aby wszyscy mordercy i cudzołożnicy zostali ukamienowani na śmierć, dlaczego Dawid nie został stracony za swoje (znane) grzechy cudzołóstwa i morderstwa? Czy był ponad prawem? Czy prawo go nie dotyczyło? Czy samo to, że żałował swoich czynów, zwalniało go z wszelkiej odpowiedzialności i z kary śmierci?”
Czytelnicy Wiadomości mają talent do zadawania trudnych pytań. Czasem pytania mnie trochę przygnębiają ze względu na swoją trudność. Czasami muszę nad nimi popracować i pomyśleć o nich przez dłuższy czas. Niemniej jednak doceniam je, ponieważ zmuszają mnie do przyjrzenia się sprawom, nad którymi nigdy wcześniej nie myślałem i do ponownego zbadania Słowa Bożego.
Prawo nakazujące stracenie cudzołożnika znajduje się w Księdze Kapłańskiej i Powtórzonego Prawa
3 Mojż. 20:10 Mężczyzna, który dopuści się cudzołóstwa z czyjąś żoną, ponieważ cudzołożył z żoną swego bliźniego, poniesie śmierć, zarówno cudzołożnik, jak i cudzołożnica.
5 Mojż. 22:22 Jeśli znajdzie się mężczyznę leżącego z zamężną kobietą, wtedy oboje umrą, mężczyzna, który leżał z kobietą, i ta kobieta. Tak usuniesz zło z Izraela.
Prawo Mojżeszowe wymagające kary śmierci dla mordercy znajduje się w Księdze Kapłańskiej (por. 2 Mojż. 21:12-14; 4 Mojż. 35:16-21).
3 Mojż. 24:17 Każdy, kto zabije jakiegokolwiek człowieka, poniesie śmierć.
W rozporządzeniach danych Noemu po potopie Bóg ustanowił karę śmierci za morderstwo na długo przed ustanowieniem Prawa Mojżeszowego:
1 Mojż. 9:6 Kto przeleje krew człowieka, przez człowieka będzie przelana jego krew, bo na obraz Boga człowiek został stworzony.
Fakt, że na początku mężczyźni i kobiety (w przeciwieństwie do zwierząt) zostali stworzeni na podobieństwo i obraz Boga (1 Mojż. 1:26-27) jest jednym z powodów, dla których również w naszych czasach powinna obowiązywać kara śmierci za morderstwo. Paweł pisze:
Rzym. 13:4 Jest bowiem sługą Boga dla twojego dobra. Ale jeśli czynisz zło, bój się, bo nie na próżno nosi miecz, gdyż jest sługą Boga, mszczącym się w gniewie nad tym, który czyni zło.
Dzieje 25:11 Bo jeśli w czymś zawiniłem i popełniłem coś, co zasługuje na śmierć, nie wzbraniam się umrzeć. Lecz jeśli nie ma nic w tym, o co mnie oskarżają, nikt nie może mnie im wydać. Odwołuję się do cesarza.
Wszystko to jednak nie odpowiada na nasze pytanie, ponieważ z wszystkich tych fragmentów powinno jasno wynikać, że Dawid w pełni zasłużył na karę śmierci za swoje zbrodnie. Dlaczego więc nie został uśmiercony ani przez Boga, ani przez człowieka?
Czy król jest ponad prawem? Niektórzy opowiadają się za tym stanowiskiem i jako dowód podają przykład Dawida. Wielu królów i władców postrzegało siebie w ten sposób, a przekonanie, że są ponad prawem, służyło im jako usprawiedliwienie dla rażącej niegodziwości. W Stanach Zjednoczonych urzędujący prezydenci cieszą się immunitetem od oskarżeń cywilnych i karnych w związku ze swoimi oficjalnymi działaniami i obowiązkami. Czy dlatego Dawid nie został ukarany?
Należy zauważyć, że wysoka pozycja w Wspólnocie Narodów lub Kościele nie usprawiedliwia czyichś grzechów, lecz je pogłębia. Jest to jasno przedstawione w Piśmie Świętym w Katechizmie Westminsterskim, Pytania i odpowiedzi 150 i 151.
Pytanie 150. Czy wszystkie występki przeciw prawu Bożemu są równie odrażające same w sobie oraz w oczach Bożych?
Nie wszystkie występki przeciw prawu Bożemu są równie odrażające, ale niektóre grzechy same w sobie oraz ze względu na okoliczności pogarszające je są w oczach Bożych bardziej odrażające niż pozostałe.
Pytanie 151. Na czym polegają owe okoliczności, które sprawiają, że niektóre grzechy są bardziej odrażające od pozostałych?
Grzechy stają się gorsze ze względu na: osoby je popełniające, kiedy te są dojrzalsze wiekiem, bardziej doświadczone lub obdarzone większą łaską; mają szczególnie zacny zawód, obdarowanie, stanowisko lub urząd; które są przewodnikami dla innych lub z których inni będą bardziej skłonni brać przykład…
Grzechy Dawida były gorsze ze względu na jego wzniosłą funkcję króla, ponieważ złamał wyraźną literę prawa Bożego, ponieważ były publicznym skandalem (2 Sam. 12:14) i ponieważ były związane ze współudziałem innych, Batszeby i Joaba. Nie było i nie ma żadnego usprawiedliwienia dla grzechów Dawida.
Sam Dawid przyznał, że zasłużył na śmierć, gdy po wysłuchaniu przypowieści Natana o bogaczu, który zabrał owcę biednemu człowiekowi, powiedział:
2 Sam. 12:5 …Jak żyje PAN, człowiek, który to uczynił, zasługuje na śmierć;
O tym, że zasłużył na śmierć, powiedział mu także Natan po tym, jak się nawrócił:
2 Sam. 12:13 …PAN też przebaczył ci twój grzech, nie umrzesz.
W historii grzechów Dawida w 2 Księdze Samuela 11-12 nie ma podstaw do głupiego poglądu, że jakikolwiek człowiek, władca czy poddany, stoi ponad prawem Bożym.
Zwłaszcza w kościele muszą istnieć kary za poważne i publiczne grzechy popełnione przez kościelnego przywódcę: złożenie z urzędu, a jeśli pozostanie bez upamiętania– ekskomunika, która w kościele jest odpowiednikiem kary śmierci. Nikt nie jest odporny. Rzeczywiście, kary dla sprawujących urzędy kościelne powinny być surowsze (włącznie z pozbawieniem urzędu kościelnego), ponieważ ich stanowiska i przykład potęgują jego grzech.
Jak wynika z 2 Księgi Samuela 12:13, Dawid uniknął kary śmierci tylko dlatego, że Bóg okazał mu miłosierdzie i nie było żadnego innego powodu. To, że Bóg odpuścił jego grzech, oznacza po prostu, że mu przebaczył, jak sam Dawid wyznał:
Ps. 32:5 Wyznałem ci swój grzech i nie kryłem mojej nieprawości. Powiedziałem: Wyznam moje występki PANU, a ty przebaczyłeś nieprawość mego grzechu. Sela.
Jest wiele rzeczy, które należy powiedzieć o miłosierdziu, jakie okazano Dawidowi. Uniknął kary śmierci, jak również wiecznej kary za grzech, ale nie uniknął całkowitego uszczerbku. Syn, którego spłodził z Batszebą, umarł, jak prorokował Natan (2 Sam. 12:14, 18). Ponadto Bóg powiedział Dawidowi przez Natana:
2 Sam. 12:10-12 10. Teraz więc miecz nigdy nie odstąpi od twojego domu, ponieważ wzgardziłeś mną i wziąłeś żonę Uriasza Chetyty, by była twoją żoną. 11. Tak mówi PAN: Oto wzbudzę przeciwko tobie nieszczęście z twego własnego domu, wezmę twoje żony sprzed twoich oczu i dam je twemu bliźniemu, a on położy się z twoimi żonami wobec tego słońca. 12. I chociaż ty uczyniłeś to potajemnie, ja jednak uczynię to przed całym Izraelem i przed słońcem.
Dawid cierpiał konsekwencje swojego grzechu przez resztę swojego życia. Bóg jest miłosierny, ale jest też sprawiedliwy i nie da się wyśmiać. Zawsze pokaże, że nienawidzi grzechu i nie przeoczy go.
Jahwe okazuje to samo miłosierdzie, które okazał Dawidowi, również innym wielkim grzesznikom, z których trzech przychodzi mi na myśl. Jednym z nich była kobieta przyłapana na cudzołóstwie (Jan 8:1-11). Jezus, chociaż nigdy nie wskazał, że kobieta nie zasługuje na śmierć, był zainteresowany najpierw obnażeniem hipokryzji faryzeuszy. Kiedy ich hipokryzja została obnażona, okazał kobiecie boskie miłosierdzie, mówiąc do niej: „I Ja cię nie potępiam” (werset 11). Aby jednak nikt nie myślał, że nie obchodziły Go grzechy, które popełniła kobieta, powiedział jej również, aby nie grzeszyła więcej (werset 11).
Innym był Paweł, prześladowca. O sobie mówi:
1 Tym. 1:13 Mnie, który przedtem byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem, ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze
Trzeci, któremu okazano takie miłosierdzie, to biedny grzesznik, który napisał ten artykuł, grzesznik, którego grzechy są o wiele gorsze niż Dawida czy Pawła i którego grzechy są zaostrzone przez tak wiele rzeczy. Jemu również okazano wielkie miłosierdzie.
To znaczy, że każdy z nas zasługuje nie tylko na karę śmierci za grzechy, które popełnia, ale zasługuje na o wiele gorsze. Bluźnierstwo, morderstwo, cudzołóstwo i tym podobne zasługują na karę śmierci, a czyż nie jesteśmy wszyscy winni takich grzechów, jeśli nie publicznie, to w naszych sercach i myślach? Czyż zapłatą za grzech, każdy grzech, cały grzech nie jest wieczna śmierć?
Rzym. 6:23 Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
Mat. 5:21-22 21. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz mordował, a kto by zamordował, podlega sądowi. 22. Lecz ja wam mówię: Każdy, kto się gniewa na swego brata bez przyczyny, podlega sądowi, a kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego.
Kto jest bez winy?
Mat. 5:27-28 27. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: Nie będziesz cudzołożył. 28. Lecz ja wam mówię: Każdy, kto patrzy na kobietę, aby jej pożądać, już popełnił z nią cudzołóstwo w swoim sercu.
Kto nie potrzebuje miłosierdzia?
Co może ktoś powiedzieć, żeby się usprawiedliwić? Czy mam narzekać na miłosierdzie okazane Dawidowi, skoro ja sam tak bardzo go potrzebuję, jak on? Czy moje twierdzenie, że Dawid zasłużył na karę śmierci, nie jest tylko moim samopotępieniem? Jeśli nie jestem celnikiem z przypowieści o Jezusie „stojącym z daleka, [który] nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu” (Łuk. 18:13), to kim jestem?
To, co Natan powiedział Dawidowi, nie jest tylko wyjaśnieniem, dlaczego król Izraela nie został skazany na śmierć za swoje zbrodnie, ale jest także Ewangelią, jedyną dobrą nowiną, jaką grzesznicy pod potępieniem i w niebezpieczeństwie wiecznego sądu kiedykolwiek usłyszą:
2 Sam. 12:13 …Pan też przebaczył ci twój grzech, nie umrzesz.
Nie ma też żadnego powodu dla tak zdumiewającego miłosierdzia, jak tylko krzyż ustawiony na wzgórzu za Jerozolimą, gdzie kiedyś ukrzyżowano naszego Pana. To miłosierdzie nie jest okazane tym, których grzechy są mniejsze od grzechów innych lub którzy mniej zasługują na wieczne potępienie, ale jest okazane wszystkim, którzy żałują i wierzą w Tego, który umarł na tym krzyżu.
Ponieważ jesteśmy tak strasznymi grzesznikami, że żaden z nas nigdy nie żałowałby i nie uwierzył sam z siebie, Bóg wszelkiej łaski i Ojciec miłosierdzia udziela upamiętania i wiary niektórym
Dzieje 11:18 A usłyszawszy to, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: A więc i poganom dał Bóg pokutę ku życiu.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
Czyni to, aby mogli powiedzieć wraz z Dawidem:
Ps. 32:10-11 10. Wiele cierpień spada na niegodziwego, lecz ufającego PANU otoczy miłosierdzie. 11. Weselcie się w PANU i radujcie się sprawiedliwi, wykrzykujcie radośnie, wszyscy prawego serca.
Aby uzyskać więcej informacji w języku polskim, kliknij tutaj.
